ห้องเล็ก แต่เรื่องใหญ่

ทุกครั้งที่ทำงานฝึกอบรม  เสียงเพรียกจากผู้เข้าอบรมเป็นเสียงที่เรา ทั้งมีสุข ระคนเศร้า ปะปนกันอยู่เนืองๆ  สุขก็คือผู้เข้าอบรมขอบคุณที่ดูแลระหว่างการอบรมอย่างดีที่สุดเท่าที่เราจะพึงหามาบริการให้ได้  ใครไม่สบายอยากได้ยา ก็จะรีบมาเสริร์ฟถึงโต๊ะพร้อมน้ำอุ่นๆ  แต่เรื่องนึงเกิดมานาน และเป็นเรื่องที่ทุกคนคิดว่ามันเกินการแก้ปัญหา  ด้วยข้อจำกัดของสถานที่ที่ห้องประชุมชั้น 6 จุผู้เข้าอบรมได้ 100 กว่าคน แต่มีห้องน้ำบริการ 3 ห้อง อุดตันไปอีก 1 ห้องจึงเหลือเพียงสองเท่านั้น

เราในฐานะของผู้ดูแลห้องอบรม ก้อพยายามตามแม่บ้านซึ่งอยู่กะห้องน้ำเหม็นๆนี่มานาน  คุณพี่เธอก็พยายามแก้ปัญหาสุดฤทธิ์ อุตส่าห์ไปหามะกรูดมาจากที่บ้านมาวางก็ไม่เป็นผลมากนัก  ในที่สุดพี่แกก็ลาออกเพราะเรื่องเหม็นๆ   บราโว   เราเสียแม่บ้านเก่าแก่ที่ดีที่สุดไป  แต่เชื่อไหมว่าเราได้แม่บ้านคนใหม่    มาแก้ปัญหาเรื่องเหม็นๆ เป็นหอมกรุ่น  ทุกคนถามเป็นเสียงเดียวกันว่าทำอย่างไร  ห้องน้ำถึงหอมได้ซะขนาดนั้น   พี่แกยิ้มเอียงอายแล้วเฉลายว่า   ปุดโธ่  คุณหมึก...เรื่องกล้วยๆ    ก็แค่เอาน้ำยาซักผ้านุ่มที่ใช้ๆ กันอยู่นี่แหละค่ะ  มาผสมน้ำและน้ำยาล้างห้องน้ำ  ล้างเข้าไป ถูเข้า  ผ้ายังหอมกร่นไปทั้งบ้าน ประสาอะไรกะพื้นห้องน้ำ  ใครสนใจเอาไปใช้ที่บ้านได้นะเจ้าคะ