เรื่องดีๆ ที่อยากเล่าต่อ

การรักษาสุขภาพของประชาชน ต้องอาศัยความเข้าใจทั้งโรค เข้าใจทั้งคน เข้าใจทั้งวิถีการดำรงชีวิต จึงจะสามารถสร้างสุขภาวะที่ยั่งยืนได้อย่างแท้จริง

เมื่อวานนั่งอ่านหนังสือสรรสาระ ตามประสาที่พอมีเวลาว่าง อ่านเรื่องเล่าเกี่ยวกับพยาบาลชุมชนเรื่องหนึ่งแล้วน่ารักดี จึงอยากนำมาเล่าต่อสู่กันฟังครับ

เรื่องมีอยู่ว่าพยาบาลในชนบทแห่งหนึ่ง ได้โทรศัพท์ไปถามไปรษณีย์ว่านานหลายวันแล้วทำไมยังไม่ได้รับภัสดุที่ส่งมาจากต่างจังหวัดเลย

ทันทีที่ได้รับโทรศัพท์ บุรุษไปรษณีย์นายหนึ่งจึงรีบขอโทษ พร้อมกับบอกว่า "จริงๆ แล้วภัสดุมาถึงแล้วครับ แต่พอดีเรารู้ว่าคุณพยาบาลอยู่เวรดึกติดต่อกันหลายวัน ผมจึงไม่กล้ารบกวนปลุกมารับครับ"

อ่านแล้วผมเห็นภาพของวิถีชุมชนในชนบทที่มีความเอื้ออาทร รู้กันกันแบบญาติมิตร ถ้ามีแบบนี้เยอะๆ บ้านเราคงสงบสุขกว่านี้เยอะครับ

ด้วยรัก

[คุณ rujires thanooruk]

ความเอื้ออาทรคือน้ำหล่อเลี้ยงใจที่แบ่งปันให้กันและกันในสังคม  ซึ่งหาได้ยากในเมืองกรุงเทพ ขอชื่นชมคุณไปรษณีย์มาด้วยใจจริง

[กิตติพงศ์ พลเสน]

แต่ที่น่าเสียดาย คือ ภาพต่างๆ เหล่านี้กำลังถูกลดเลือนหายไปจากสังคมที่กำลังมีความก้าวหน้าด้วยเทคโนโลยี

จึงอยากให้ทุกภาคส่วนหันมาทำให้ภาพเหล่านี้อยู่คู่กับสังคมของสยามเมืองยิ้มต่อไปครับ

ด้วยความเคารพรัก

[นาย สุริยันต์ แนบเนียน]

ภาพของความเอื้ออาทรในสังคมชนบทยังมีให้เห็นอยู่แต่คงอยู่อีกไม่นานหากความเจริญก้าวเข้าไปทำลายสิ่งดีดีที่เป็นอยู่ ตัวเราเองอยู่ในชุมชนเข้าใจสังคมที่เราอยู่แต่ในบางทีเราก็ไม่สามารถช่วยเหลือให้ชุมชนหลุดพ้นจากความเสื่อมต่างๆที่เข้ามา

[กิตติพงศ์ พลเสน]

สวัสดีครับพี่สุริยันต์

• เห็นด้วยครับ
• การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น เราคงไปห้ามไม่ได้ แต่โทจย์ที่ท้าทาย คือ ทำอย่างไรให้การเปลี่ยนแปลงทางวัตถุ จะสามารถเดินไปพร้อมๆ กับการเปลี่ยนแปลงทางสังคม วัฒนธรรม เพื่อให้เกิดความสงบสุขได้
• ขอบคุณที่แวะเข้ามาเยี่ยมครับ ว่างๆ เขียนอะไรดีดี จากชุมชน เล่าสู่กันฟังด้วยนะครับ

ด้วยความเคารพรัก