เมื่อคืนวันที่ 20 กันยายน 2550 ผมได้มีโอกาสร่วมงานวันเกษียณอายุราชการ กศน. ซึ่งปีนี้ข้าราชการ กศน.เกษียณอายุ 111 คน สำนักบริหารงานการศึกษานอกโรงเรียน จัดงานให้อย่างยิ่งใหญ่ บังเอิญว่าที่จัดเลี้ยงเกษียณอยู่ที่เดียวกับโรงแรมที่ผมไปประชุมสัมมนา
เรื่องที่ผมจะกล่าวถึงต่อไปนี้ถือว่าเป็นควันหลงจากงานเกษียณอายุราชการ กศน.2550 ก็แล้วกันนะครับ
ช่วงหนึ่งของงานมีการฉายวีซีดี ซึ่งในวีซีดีก็จะมีภาพถ่ายผู้ที่เกษียณทุกท่านพร้อมตำแหน่งหน้าที่สังกัด ผมหยิบเรื่องนี้มาเขียนเพราะวีซีดีเป็นเหตุ วีซีดีแผ่นนี้ตั้งชื่อว่า วันแห่งเกียรติยศเกษียณอายุราชการ
คนเขียนบทเขาเขียนว่าในระหว่างอยู่ในหน้าที่ราชการได้ทุมเทเสียสละอุทิศชีวิตเพื่อส่วนรวมอย่างไรประมาณนั้น บัดนี้ได้เวลาที่จะไปพักผ่อนแล้ว ซึ่งก็ธรรมดา ดูไม่มีอะไรน่าตื่นต้น...ดูไปเพลินๆ จ้องดูรูปคนที่รู้จัก โดยฉพาะผู้ทีเกษียณก็นั่งเพ่งมองดูรูปของตนเองเป็นพิเศษ
มันมาตื่นต้นเอาตอนจะจบ ผมว่าเป็นทีเด็ดของคนเขียนบทก็น่าจะได้ ความตอนนี้ได้ใส่เสียงบรรยายอย่างหนักแน่น ชัดถ้อยชัดคำว่า "สิ่งที่จะวัดว่าท่านมีเกียรติยศหรือไม่ก็ให้ดูวันที่ท่านหันหลังกลับไปเยี่ยมสำนักงานเก่าของท่านในวันใดวันหนึ่ง ถ้าหากว่าลูกน้องหรือเพื่อนร่วมงานให้การต้อนรับทักทาย นบไหว้มากก็ถือว่ามีบารมี มีเกียรติยศ....." เขาหักมุมได้ดีน่าตื่นเต้น จนที่ประชุมมีเสียงฮือฮาออกมาเล็กน้อยถึงปานกลาง
ผมคิดว่าวีซีดีชุดนี้น่าจะฉายให้คนที่ยังไม่เกษียณอายุราชการชมเสียด้วยซ้ำ...55555 จะได้เตือนตนเอง ทบทวนบทเรียนตนเองอยู่เสมอ ไม่อยู่ในความประมาท
ดูวีซีดีชุดนี้แล้วทำให้นึกถึงวีซีดีเสียงกู่จากครูใหญ่เกาหลี...ที่ช่วงหนึ่งครูใหญ่สร้างคำขวัญการทำงานของตนเองว่า "การทำงานหนักคือดอกไม้ของชีวิต"
เป็นเกร็ดที่นำมาฝาก อย่าซีเรียส และคิดมากนะครับ
ครูนงครับ
ท่าน ผอ. มงคล ชัยมงคล กามนิตหนุ่ม กศน.
แหม! ชอบจัง ใครที่ปฎิเสธการเปลี่ยนแปลงย่อมเป็นทุกข์