…ฉันเกลียด…
ฉันดูอ่อนแอและเหมือนเหนื่อยหน่าย
เวลาอยู่ไกลจากคุณ
ฉันเกลียด…ความอ้างว้างของเมฆที่ลอยต่ำ
ฉันเกลียด…สายลมที่พัดความเหงา
เข้ามาแทนความหนาว
ฉันเกลียดกาลเวลา…
กาลเวลาที่ไม่มีคุณ
การรอคอยเจ็บปวดและทรมาน
มันทำให้เข็มนาฬิกาเดินช้าลงกว่าที่เคย
และหยุดเดินในบางขณะ
บางทีก็ทำให้ชีวิตของฉันช้าลงไปด้วย
ยิ่ ง คิ ด ถึ ง . . . ยิ่ ง นั บ วั น
ยิ่ ง นั บ วั น . . . ยิ่ ง คิ ด ถึ ง
เ ว ล า ยิ่ ง เ ดิ น ช้ า
ฉั น เ ก ลี ย ด ก า ร ร อ ย ค อ ย
ฉันเคยรักดวงดาวในคืนเดือนมืด
รักแสงนวลกระจ่างที่พร่างพรายให้ฟ้าสว่างไสว
ฉันรักวันที่เราเคยนับดาวด้วยกันอย่างอบอุ่น
แม้ดาวจะเต็มฟ้า…
ก็ไม่เคยเห็นว่ามันมากกว่าที่ฉันจะนับได้
เพราะไม่เคยเหนื่อยกับอะไรที่ยากๆ
หากมีคุณอยู่ข้างๆ
แต่วันนี้…อย่าว่าแต่นับเลย
ฉันไม่มองมันด้วยซ้ำ
ฉันเกลียดดวงดาว
การที่ฉันจะต้องเกลียดอะไรทุกๆอย่างรอบๆตัว
ทำให้การมีชีวิตไม่น่าอยู่
แต่…ฉันรู้ว่า
ฉันจะสามารถกลับมารู้สึกดีกับทุกอย่างอีกครั้ง
ได้ง่ายๆ
เพียงแค่คุณกลับมาเท่านั้น
สิ่งที่ฉันต้องทำในตอนนี้ก็คือ
ไม่ต้องสนใจสิ่งรอบข้าง…
รอคอยคุณในโลกกว้างๆ
ทำความรู้สึกทำตัวเองให้ว่าง
และรอ…
…………………
…………………
รีบกลับมาได้ไหม..
ฉันไม่อยากเกลียดอะไรอีกแล้ว
หนังสือฉันมีแค่ลมหายใจที่รักคุณ : โดยลูกปัด