รู้สึกแปลกๆ ในทางที่ดี
เช้าวันนี้ผมเข้าบล็อกของมอนอ และห้องสมุด รู้สึกแปลกๆ ตาไปนิดๆ กับบันทึกที่ขึ้นมาบนบล็อก คือได้เห็นคนที่หายไป กลับมาเขียนเล่าเรื่องที่น่าสนใจหลายคน
เริ่มต้นด้วยดรีมที่เขียนเรื่อง KM กระจายสู่ กรมวิทยาศาสตร์บริการ ,ชัยยุทธ ที่เขียนเรื่องรูปหล่อลอยองค์พระพุทธชินราช รุ่น “พ่อ” ตามด้วยนิดที่เขียนเรื่อง KM ด้วยใจ จากการที่กรมวิทยาศาสตร์บริการ มาเยี่ยมเราและแลกเปลี่ยนเรียนรู้ร่วมกัน งานนี้หน้าบานไปตามๆ กัน
ส่วนสาวที่อยู่ไกลถึงเมืองขอนแก่น แต่ก็ใกล้กันเพราะบล็อก ก็ได้เขียนเรื่องของการไปเยี่ยมเยียน ห้องสมุดสองแห่งคือห้องสมุดซอยพระนาง กับห้องสมุดมารวยในบันทึกชื่อ แหล่งเรียนรู้เมืองฟ้าอมร ใครยังไม่ได้อ่านต้องรีบเข้าไปอ่านซะ เพราะได้ความรู้มากมาย
ตามด้วยหัวหน้าฝ่ายบริการ ขวัญตระกูล ที่เคเอ็ม กล่อมเกลาจิตใจ จนเปิดโอกาสให้มองต่างมุม ในเรื่องที่เป็นปัญหาท้าทายของฝ่ายบริการ ในบันทึกมองต่างมุม : เหตุเกิดจากความไร้ระเบียบวินัย หรือขาดการประชาสัมพันธ์??? ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าคิดมากครับ ว่าเราจะพัฒนาเรื่องความรู้คู่คุณธรรม หรือคุณธรรมนำความรู้กันได้อย่างไร เรื่องของระเบียบวินัยการอยู่ร่วมกันในสังคม
ณรัฐเขียนเรื่อง สิ่งที่บางคนค้นหามาทั้งชีวิต.....
ณ วันนี้ผมเริ่มตั้งคำถามกับสิ่งที่มองเห็น คือ บล็อกของห้องสมุดเริ่มกลับมามีชีวิตชีวา อย่างมิได้นัดหมาย คงมีปัจจัยส่งในหลายๆเรื่อง หลังจากที่ กราฟของการเขียนบันทึกดาวลงจนติดเตี้ยติดพื้น หลังจากที่ครั้งหนึ่งเคยเฟื่องฟู
จนคนสงสัย ว่ามีเรื่องอะไรเขียนกันนักกันหนา มีคนถามผมว่าทำอย่างไร จึงทำให้คนในองค์กรเขียนบล็อกกันอย่างเข้มแข็ง ซึ่ง ณ วันนั้นผมไม่สามารถมีคำตอบให้ว่าทำไม จนวันหนึ่งมันส่างซา สร่างซาไป เหมือนกราฟชีวิต และตอนนี้เมื่อลงสู่จุดต่ำ มันก็เงยเชิดหัวขึ้น เหมือนชีวิตคนที่มีขึ้นมีลง
หรือมีใครที่มีเหตุผลที่ดีกว่านี้ช่วยอธิบายหน่อยครับ
ความเห็น (8)
สวัสดีค่ะ อ.ดร.หนึ่ง
หนิงแวะมาพิสูจน์อักษรค่ะ อิอิ
จนวันหนึ่งมันส่างซาไป น่าจะเป็น สร่างซา ใช่ไหมคะ
ไปแระ...แว๊บบบ...
อิอิ
- อย่างที่อาจารย์ บอกเราว่า เราขาดการประโคมข่าวหรือ ตีปี้บ ให้สาธารณะชน รับรู้สิ่งดีๆๆของเรา
- และเป็นเพราะก่อนหน้าเรายังเหน็ดเหนื่อยจากการค้นย้าย กิจกรรมโครงการ แผน 50 งวดแล้วต้องเร่งมือกัน
- และแล้วเราก็ก็กลับมาใหม่ แล้วน้องที่ลืม รหัสเข้าใช้งานไปแล้วล่ะ รื้อฟื้นความหลังกันหน่อยนะคะ อิอิ..
- ไม่รู้เหมือนกันนะคะว่าเพราะอะไร แต่ให้เดา เข้าใจว่า เพราะไม่ได้โดนบังคับให้เขียน น้องชัยยุทธ์ เขียนในเรื่องที่ตนสนใจ เลยขยันเขียนใหญ่เลย
- คนเขียนเป็น คนที่เรารู้จักในชุมชนของเรา ก็เลยอยากให้เขียนกับเขาบ้าง
- เขียนเพราะอยาก share ประสบการณ์ ให้คนอื่นรู้บ้าง
- สุดท้ายรู้สึกเหมือนอจ. เลย น่าแปลกที่คนที่หายไปนานเริ่มกลับมา ดีใจที่ได้อ่านนะคะ
- มาบอกว่าเป็นข่าวดีนะครับ
- ผมกับพ่อครูบาสุทธินันท์จะไปบุกห้องสมุดโดยไม่บอกอาจารย์ ดร. หนึ่ง
- อิอิอิๆๆ
ขอบคุณ นิด ปุ๊ก อ.ขจิตครับ
ไม่ทราบว่าเห็นว่าอาจารย์ขจิตจะไปเมืองนอก ตอนนี้ไปหรือยังครับ แล้วพ่อครูบาจะมาเมื่อไหร่ครับ มีคนอยากเห็นตัวเป็นๆ เอ๊ย! ไม่ใช่ตัวจริงของสองท่านนี้มากเลยครับ
- ผมไปปลายเดือนตุลาคมครับ
- ผมและพ่อครูบาสุทธินันท์จะไปบุกห้องสมุดโดยไม่ให้ตั้งตัว
- ได้พบผมและพ่อครูบาตัวเป็นๆๆแน่ครับ
- แต่คงมี ดร แสวง น้องแผ่นดิน ฯลฯ
- รับรองห้องสมุดระเบิดแน่ครับ
- ฮ่าๆๆๆ
- ดีใจด้วยนะคะที่หอสมุดคึกคัก
- เพราะเป็นคนหนึ่งที่ต้องคอยเข้ามาอ่านหลังจากอ่านในบล๊อกของคณะแล้ว ก็ต้องเข้ามาดูความเคลื่อนไหวของหอสมุด ไม่ให้ตกข่าว
- น่าชื่นชมนะคะ แต่อย่าทักเลยค่ะอ.หนึ่ง เดี๋ยวทักเขาไม่เขียนกันไม่รู้ด้วยน่ะ
- พี่จอนก็เขียนบ่อยๆเพราะว่าเขียนเรื่องที่ตัวเองชอบ ดีค่ะ ไม่ต้องไปเปิดหาเองเราก็ได้ความรู้...เน้อ
- หุหุอย่าทักเดี๋ยวเข้าตัว อิอิ
- เด็กวัด เค้าเขียนเพราะใจรักจริงๆ
- เพราะบล็อกก็ถือเป็นการประชาสัมพันธ์อย่างหนึ่งล่ะมั้งค่ะ
- แหะๆๆ ว่าแต่ แก่นเองต้องรีบแล้วล่ะ กะจะลงจากหลังเสือทีไร เสียวๆทุกที ต้องรีบๆเขียนมั่งละ