วิบากกรรมของครูไทย ใครหนอใครกำหนด
วิบากกรรมของครูไทย ใครหนอใครกำหนด?
19.00 น.เศษ ค่ำวันนี้ มีธุระจำเป็นต้องเข้าไปใน สพท. ต้องแปลกใจที่เห็นรถรายังจอดอยู่เต็ม ผู้คนก็ยังเดินพลุกพล่านไปมา ซึ่งผิดปกติมาก โดยเฉพาะวันที่เป็นวันศุกร์ จะว่ามีการจัดงานแต่งงานก็ใช่ที่ เพราะแถวนี้ไม่นิยมแต่งงานช่วงเข้าพรรษา
สอบถามได้ความว่า ครูผู้ขอกำหนดตำแหน่งเป็นอาจารย์ 3 เชิงประจักษ์ รุ่นที่ประเมินและสอบตกเมื่อเดือนมีนาคม 2550 กำลังนำเสนองานให้คณะกรรมการประเมินซักไซ้ไล่เลียง
ซึ่งแต่ละคนต่างก็หอบเอาแผนการสอน เอกสาร แฟ้มงาน สื่อการสอน บอร์ดรูปภาพ ชิ้นงานเด่นๆของเด็ก ฯลฯ มาให้คณะกรรมการอ่านและดูด้วย คนกำลังถูกซักไซ้ก็ถูกซักไซ้ไป ส่วนที่รอบ้างก็นั่งให้กำลังใจกัน บ้างก็หาข้าวหาปลามาสู่กันกิน บ้างก็เตล็ดเต็ดเตร่รอเวลาอยู่ข้างนอก อุ๊! อู๋ นี่หรือคือชีวิต...และงาน...ของครู
มีหลายคนบอกว่ารุ่นนี้เป็นรุ่นเดินขบวนเอา เพราะการประเมินและสอบคราวนั้นกลุ่มบุคคลดังกล่าวนี้ ตกแบบเฉียดฉิว ส่วนคนได้ก็ได้แบบฉิวเฉียด
เอ่อ....... แบบว่า.... เกณฑ์เขียนว่าจะผ่านได้ต้องมีคะแนน 70 % ขึ้นไป แต่คนที่ตกส่วนใหญ่ได้คะแนนรวมเฉลี่ยอยู่ที่ประมาณ 68-69 กว่าๆ ส่วนผู้ที่ได้ก็ได้ประมาณ 70-71-72 คะแนน แทบไม่มีใครได้เกินไปกว่านี้ ซึ่งมันชวนให้สงสัยว่านี่มันอะไรกัน ทำไมมันจะบังเอิญมีคุณภาพใกล้เคียงกันขนาดนี้ หรือมีท่านผู้ใดใครกำหนดกฎลับอะไรไว้หรือเปล่า?
อดไม่ได้ จำเป็นต้องถือกล้องลงไปเก็บภาพบรรยากาศมาฝาก
ที่เห็นนี้ยังเป็นแค่ส่วนน้อย เพราะค่ำนี้เป็นรอบของครูปฐมวัย และครูพละศึกษา ส่วนวันพรุ่งนี้ จะเป็นล็อตใหญ่มีครูทุกวิชาเอกที่เหลือจากค่ำนี้ มาประชันผลงานกันอย่างอักโข มโหฬาร อลังการงานสร้างกันอย่างเต็มที่ ผลงานของการที่ครูจำต้องกัดฟันทิ้งเด็ก... มาให้เวลากับการเรียบเรียง จัดเอกสาร สรรค์สร้างชื้นงาน...?.... รอท่านคณะกรรมการประเมินผู้เชี่ยวชาญ ที่บางท่านต้องนั่งเครื่องบินมา และมีค่าตัวที่ค่อนข้างแพงเอาการพอสมควรมาอ่านให้
เห็นแค่เอกสารแผนการจัดการเรียนรู้ของครูแต่ละท่านที่เอามาโชว์แล้ว ชื่นใจแทนบริษัทขายกล้าไม้ยูคาลิปตัส...และขายกระดาษ...จริงๆครับ....
นี่ขนาดระดับปฐมวัยนะครับ ถ้าเป็นประถม-มัธยมแล้ว จะมากมายแค่ไหน?
และเป็นบรรยากาศในช่วงเวลา 19.00 น.เศษ จริงๆครับ
พรุ่งนี้คงได้ภาพฝากเพิ่มเติมครับ
ความเห็น (7)
สวัสดีค่ะครูวุฒิ
- ครูขา.......อย่าว่าเขาเลยนะค่ะ วิถีชีวิตครู ดูๆแล้วก็งี้กันทั้งนั้น ใครไม่ทำถือว่าไม่กระตือรือร้น ... ต้องพิจารณาตนเองแล้วหละ...ใช่ป่าว?
- ครูขา........หนูก็อยากทำได้เหมือนเขานะค่ะ..แต่ศักยภาพของหนูไม่ถึงค่ะ.....แง๊ว!....( หนูต้องพิจารณาตนเองแล้วมั๊งเนี่ย.....)
- ครูขา......เป็นธรรมดานะค่ะการทำผลงาน การเตรียมผลงาน การเก็บเรียบเรียงผลงาน ฯลฯ ก็ต้องอาศัยขอเวลาเด็กบ้าง เก็บผลงานจากเด็กบ้าง... มันเป็นวัฏจักร ใช่ป่าว?........ *ผู้บริหารก็ต้องเก็บผลงานจากครู...เด็ก........ *ศน.ก็อาศัยข้อมูลจากครู.......ก็ว่ากันเป็นทอดๆ......แล้วงี้จะว่าใครได้ละค่ะ........หนูจึงมองว่าเป็นวัฏจักร ไงค่ะ
- โอ้ย!....หนูคุยอะไรเนี่ย?....เดี๋ยวค่ะครู.......รอหัวหน้าห้องของหนูมาก่อนนะค่ะ หล่อนจะได้แสดงลวดลายให้เห็นค่ะ (มั่นใจจังนะ....)
- รอดูภาพที่บอกไว้อยู่นะค่ะ
- แล้วจะมาใหม่ค่ะ..... ^๐^
สวัสดีครับคุณครู
คุณครูเปรียบเปรย ทำให้ผมยิ้มๆ ครับ
ผมเห็น "วิบากกรรม" ของคุณครูแบบใกล้ชิด เมื่อคราเป็นวิทยากรร่วมประเด็น "การวิจัยทางการศึกษา" ในครั้งการอบรมอาจารย์เชิงกระอัก ๓ (อ.เชิงประจักษ์) น่าสงสารคุณครูทุกท่านมากครับ ระบบการประเมินที่มีความเครียดและบีบคั้น
ทำอย่างไรให้คุณครูมีความสุข ไม่ได้ให้ความสำคัญกับการประเมินตรงนี้มากนัก
ให้กำลังใจคุณครูทั่วประเทศนะครับ สู้ๆครับ คุณครูของผม
- สวัสดีครับคุณครูวุฒิ
- ในรอบนี้ที่โรงเรียนก็ส่งผลงานอยู่3ท่านครับ
- แต่ละท่านเตรียมงานหนักมากๆแทบไม่ได้นอน เรียกว่าแก่ทันตาเห็นเลยครับ ปีที่แล้วยังสดใสกันอยู่ ปีนี้ริ้วรอย และความหมองคล้ำเต็มใบหน้าเลยครับ
- หวังว่าถึงช่วงที่วัยของผมต้องส่งผลงานคงไม่ต้องทรหดอดทนแบบนี้นะครับ
- ข่าวล่าสุดที่อ.หล่มสักเข้าโรงพยาบาล1ท่าน ตอนนี้ก็ฌาปนกิจ....ไปเรียบร้อยแล้วครับ
- ถ้าชีวิตทั้งชีวิตต้องมาจบลงง่ายแบบดี สู้ดีเป็นครูธรรมดาๆที่ไม่ต้องมีวิทยฐานะใดๆดีกว่าครับ
- ขอบคุณคุณครูวุฒิที่ได้ให่โอกาสร่วมแบ่งปันครับ
สวัสดีค่ะ ครูวุฒิ
มีครูที่โรงเรียนอยู่คนหนึ่ง เมื่อคราวส่งอาจารย์ 3 เชิงกระอักครั้งโน้น คืนก่อนวันส่งงานไมได้นอนเลยทั้งคืน เพราะมัวเตรียมเอกสาร ...ตอนเช้าขับรถไปส่งผลงาน ...ปรากฎว่า หลับใน ขับรถไปชนท้ายคันหน้า เสียค่าซ่อมรถให้คู่กรณี และของตัวเองไปแสนกว่า ...แถมยังไปส่งผลงานไม่ทันอีก ...เสียทั้งเงิน เสียทั้งเวลา...เฮ้อ ไม่รู้จะร้องเพลงอะไร
ตอนนี้ครูท่านนั้น กำลังเริ่มนับหนึ่งทำผลงาน คศ.3 กันใหม่ เพราะผลงานเก่าใช้ไม่ได้แล้ว...อือ...อือ
ขอบคุณค่ะที่นำภาพบรรยากาศที่ชินตา มาให้ชม....
- สวัสดครับ คุณครูหญ้าบัว
คุณจตุพร
คุณบัวชูฝัก
และคุณLioness
- ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมและร่วมแจมครับ
- ที่จริงก็ไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้นักหรอกครับ แต่เพราะผมอยู่ในพื้นที่ที่เห็นสภาพเหล่านี้ทุกวัน เห็นภาพที่ชัดเจนว่า... ครู...เด็ก...และผู้ปกครองนักเรียน เสียประโยชน์และเปลืองเนื้อเปลืองตัวเปลืองเวลามาก (สรุปสั้นๆก็ประเทศชาติเสียหายมากนั่นเองครับ)
- เพิ่งได้ข่าวเศร้ามาสดๆยังไม่ได้กรองว่า ครูที่อุบลฯขับรถไปส่งเอกสารให้คณะกรรมการตรวจในเช้าวันนี้ แล้วประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต คงเป็นเพราะอดหลับอดนอนมาหลายคืน เท็จจริงประการใด ฝากช่วยหาข่าวเพิ่มเติมทีครับ
- ผมเจอมากับตัวเอง เมื่อมีนาฯ 50 ที่มีการอบรม 13 วัน แม่บ้านกลับมาเกือบไม่ถึงบ้าน อาเจียน ตัวซีด เวียนศีรษะอย่างแรง พาส่งโรงพยาบาล หมอบอกเลือดจางมากเข้าขั้นวิกฤต ต้องนอนให้เลือด 2 กระปุกใหญ่ จึงรอด... ออกจากโรงบาลแล้วยังกระปกกระเปี้ยต่ออีกเป็นสัปดาห์ๆ(ต้องนอนสอน) เฮ้อ...เกือบบางคนได้โอกาสแล้วไม๊ล่ะ (ไม่ใช่โรคประจำตัวครับ แต่เป็นเพราะไม่มีเวลากิน นอนไม่พอ เครียดกับเอกสาร ฯลฯ)
- วันนี้ผมไปเก็บภาพบรรยากาศช่วงบ่ายโมง คุณครูหลายท่านต่อว่าผมว่ามาช้าไป เพราะช่วงเช้าอลหม่านกว่านี้ ที่จริงตั้งใจจะไปช่วงสายนิดๆ แต่ถูกเคาะประตูเรียกรับบริการตั้งแต่ 6 โมงเช้า (เพราะที่บ้านเป็นร้านถ่ายเอกสาร) เด็ก 3 คน รวมแม่บ้านอีกคนเป็น 4 ให้บริการไม่ทัน ผมเลยต้องช่วย เกินเที่ยงแล้วทุกคนยังไม่ได้หยุดมือ ข้าวเช้าไม่มีใครได้ทาน มาได้ทานกันตอนเกือบๆบ่ายโมง เห็นลูกค้าบางตาลงนิดๆ ก็เลยแอบแว้บไปเก็บภาพเพิ่มเติม เฮ้อ... เห็นเอกสารงานสอนของคุณครูแต่ละท่านแล้ว ประเทศไทยคงเจริญขึ้นอีกเยอะครับ (ก็แค่ชาวบ้านปลูกยูคาลิปตัสขายก็รวยแล้วไงครับ)
- ลองคุยเล่นๆกับหลายๆท่าน บอกเป็นเสียงเดียวกันว่าเตรียมเอกสารไม่ได้หลับไม่ได้นอนติดต่อกันมาเป็นเดือนๆแล้ว...เหนื่อย...ล้า...เบื่อ...ท้อแท้...เงินทองก็หมุนไม่ทัน...แต่เมื่อได้ลงมือแล้วก็จำเป็นต้องเดินต่อให้เสร็จ... บางท่านบอกอย่างมีอารมณ์ว่า..มีเออรี่เมื่อไหร่...ไม่อยู่แล้ว...ถามว่า... เมื่อครูคิดและมีความรู้สึกอย่างนี้แล้ว ผลงานการสอนจะเป็นอย่างไรหนอ...ขอรับ
- ขอขอบคุณทุกเรื่องราวที่ทุกท่านนำมาเล่าสู่ฟัง สรุปได้ว่า "การศึกษาไทยไม่ตาย(แน่ๆ)คราวนี้ ก็เลี้ยงไม่โต(แน่ๆ)ครับ"
- สวัสดีครับ
สวัสดีค่ะอาจารย์...ครูวุฒิ
- อาจารย์เล่าเรื่องได้เห็นภาพเลย เนื่องจากว่า เมื่อวันที่ 11 ที่ผ่านมา ครูอ้อยก็ได้เข้าไปอยู่ในบรรยากาศที่ท่านอาจารย์พูด....ในฐานะที่ปรึกษา ครูผู้พัฒนาเพื่อให้มีหรือเลื่อนเป็นครูชำนาญการพิเศษ กรณีพิเศษ ครั้งที่ 2 สาขาวิชาภาษาอังกฤษค่ะ
- ไม่ได้มีผู้คนมากมาย เพียงแค่ 13 คนเท่านั้น เพราะระบายไปสาขาละ 1วันค่ะ
- วิธีการก็คล้ายๆกับในภาพที่ท่านอาจารย์ลงมาให้ชม
- แต่ไม่ได้มากมาย ครูทุกคนเครียดกันมากค่ะ....ครูอ้อยก็เก็บตกข้อบกพร่องมาเขียนบันทึกได้หลายบันทึกค่ะ.....ถึงเส้นชัยด้วยความภาคภูมิใจ...
- ดีใจจังเลย ไม่เคยคิดเลยว่า..จะมีวันนี้...
- ในสภาพการเป็นที่ปรึกษา...ก็ต้องทำแบบนี้น่ะค่ะ จึงจะถูกต้อง เหมาะสม และยุติธรรมค่ะ
ขอบคุณค่ะ
- สวัสดีคะคุณครู..แอบมาดูรองหัวหน้าห้องคะ
- อิอิ..น่าสงสารแสดงว่ายังเด็กคะ..เงินเดือนยังไม่ถึงเกณฑ์ หรือว่า ความสูงยังไม่ถึงกันแน่คะ
- ฮ่าๆ...ต้องดีใจแทนรองหัวหน้าห้องที่ไม่ต้องประสบวิบากกรรม ทำ อ. 3 เชิงกระอัก..รุ่นเยียวยานี้...โชคดีแล้วค่า..เพราะอาจได้ของแถมเป็นเส้นโลหิตในสมองแตก
- ค่อยเป็น ค่อยไป..สั่งสมประสบการณ์ในยุทธจักร อีกสัก 10 ปี (อ้าวนานไปหรือคะ..อิอิ)...ให้เรื่องระบือนาม...ให้ชาวบ้านเขายกย่อง ว่าเป็นครูตัวจริงที่สั่งสอนศิษย์...ให้เขารอดปากเหยี่ยวปากกาได้...ไม่ใช่เป็นแค่ครูเศษกระดาษ แบบทุกวันนี้..ที่เอาผู้เชี่ยวชาญจากสำนักไหนไม่รู้มาตัดสิน
- น่าจะไปสัมภาษณ์ชาวบ้านนะคะว่า...รู้จักครูคนนี้หรือไม่..เคยร่วมทำงานกับชุมชนอะไรบ้าง...เคยเป็นผู้นำชาวบ้านสักครั้งไหม......สอนดี..สอนเก่ง...อย่างไร...มาโรงเรียนหรือไม่..ลูกเขาอ่านหนังสือออกหรือไม่...รอบปีที่ผ่านมาลูกเขาได้เรียนเต็มที่หรือไม่...
- และคำถามที่ไม่เห็นมีใครสนใจพูดถึง..บางโรงเรียนคะแนน NT ตกทั้ง 2 ช่วงชั้น ตกทุกวิชา ตกทั้งห้อง ...แล้วไหงครูที่สอนวิชาเหล่านั้นได้เป็น อ.3 กันตั้งหลายคน...คุณกล้าที่จะตอบคำถามพ่อแม่ผู้ปกครองหรือไม่...ว่าสอนกันอย่างไรลูกเขาถึงฉลาดน้อยลงๆ..
- .แล้วผลสัมฤทธิ์ที่บอกว่าเพิ่มขึ้นเพราะนวัตกรรมฉันดี..แล้ววัดด้วยค่าสถิติ นี่เชื่อถือได้แค่ไหน...มันยั่งยืนติดตัวเด็กไปนานแค่ไหนกัน..น่าคิดนะคะคุณครู.....