แผ่นดินไหว ๑๒ ก.ย. ๒๕๕๐ ผมเดิน ๒๘ ชั้นครับ
ปลอดภัยดีครับ คือไม่เกิดเหตุร้ายแรงจากแผ่นดินไหวระดับ ๗.๙ ริกเตอร์ในวันนี้ ครั้งนี้เป็นครั้งที่ ๒ แล้วครับในรอบปีนี้ที่ผ่านมาเหตุการณ์แผ่นดินไหว ครั้งแรกผมเจอตอนนั่งทำงานเป็น Intern ที่ สคส. ครั้งนั้นไม่ได้รู้สึกอะไร แค่งงๆ นิดหน่อย แต่ก็ทำงานต่อไป รู้ตัวว่าเกิดแผ่นดินไหวก็ผ่านไปแล้วประมาณ ครึ่งชั่วโมงเห็นจะได้
มาครั้งนี้ ผมกำลังนั่งทำงานอยู่กับเพื่อนครับ ที่ชั้น ๒๘ เรียกว่าสูงกว่าครั้งที่แล้ว ๕ ชั้น และอยู่บนอาคารสูงกลางเมืองหลวงเลยครับคือบน ถนนสาธร จำได้ว่าออกมาพูดคุยกินขนมกับเพื่อนๆ ตอนประมาณ ๑๗.๓๐ คุยกันนานเลยครับ จนเกือบ ๑๘.๐๐ เลยกลับเข้าไปในห้อง เพื่อไปนั่งทำงานต่อ จู่ๆ ม่านก็สั่น ผมก็นึกว่าเพราะมีคนออกไปจากห้องเล็กที่เรากำลังคุยงานกันอยู่ ทำให้เกิดลมจึงทำให้ม่านสั่น ก็เลยนั่งทำงานต่อ ผ่านไปสักพักได้ยินเสียงรถไฟฟ้าผ่านไปรอบแรก ม่านก็ยังสั่นอยู่ ยังนึกในใจต่อครับว่าคงเป็นเพราะลมที่มาจากแอร์ ก็เลยยังนั่งทำงานพูดคุยกันต่อ จนกระทั้งได้ยินเสียงรถไฟฟ้าผ่านมาอีกรอบ (ผมคาดว่าคงจะสวนกัน) แต่คราวนี้เริ่มมึนๆๆ เลยครับ เพื่อนที่นั่งข้างๆ บอกรู้สึกเหมือนจะตกเก้าอี้ ผมเลยออกจากห้องเล็กที่กำลังทำงานกันอยู่ พอเปิดประตูก็มีคำถามเลยครับ รู้สึกอะไรไหม ที่นี้แหละผมตอบเลย สงสัยแผ่นดินไหว
ยังไม่ทันพูดจบ เจ้าหน้าที่ประจำสำนักงาน ก็มาบอกให้เก็บของ และเดินลงบันไดครับ ผมมาหาเพื่อนมาช่วยทำงานนิดหน่อย แต่ได้ออกกำลังกายครับ เดินลงตึกมา ๒๘ ชั้น ระหว่างที่เดินลงเรายังรู้สึกว่าตึกมันยังสั่นๆอยู่เลย โชคดีที่ทุกคนตั้งหน้าตั้งตาเดินลงไม่โกลาหล ถึงชั้นล่างผมก็ต้องเดินไปชั้นใต้ดินของตึกที่จอดรถไว้อีก ตอนนั้นไม่อยากนึกอะไรในใจเลยครับ แต่เรื่องบางเรื่องก็แว้บเข้ามา ผมกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปที่รถ เพื่อขับออกจากใต้ตึก แต่ยังออกไม่ได้ครับ เพราะมีรถหลายคันทยอยกันออกไปแต่ด้วยการจราจรบนถนนสาธร ประกอบกับคนที่ลงมาจากตึกก็มาชุมนุมกันต่อหน้าตึกเลยทำให้การจราจรช้าบ้างเรียกได้ว่าต้องตั้งสติและมีสมาธิมากที่เดียวกับการอยู่ในรถตอนนั้น ส่วนเพื่อนผมบอกว่ายังไม่อยากกลับ อยากจะรอให้รถหายติดก่อน
ผมมานึกขึ้นได้ว่าเคยมีเพื่อนรุ่นพี่บอกไว้ถึงวิธีการเอาตัวรอดจากแผ่นดินไหว โดยให้หา สามเหลี่ยมปลอดภัย ประเภทที่ถ้าตึกพังแล้วสามารถมีพื้นที่ให้เราอยู่ได้ และซากตึกไม่ทับเรา ผมไม่แน่ใจและจำไม่ได้แล้วครับว่า การเดินลงอย่างเป็นระเบียบเป็นวิธีที่ถูกต้องหรือไม่ แต่ตอนนั้นรู้สึกเลยครับว่า ระหว่างที่เราเดินลงบันไดอยู่นั้นตึกยังสั่นอยู่นานพอสมควรทีเดียว ไม่ลงจากตึกคงไม่ได้ ที่แน่ๆ ตอนนั้นเจ้าหน้าที่บอกไม่ให้ใช้ลิฟต์ครับเลยเดินลง แต่พอมาถึงชั้นล่างเห็นคนออกจากลิฟต์กันด้วย
ตอนนี้ปลอดภัยดี กลับมาถึงบ้านถามแม่ว่ารู้เรื่องแผ่นดินไหวไม่ แม่ผมก็เลยรีบเปลี่ยนไปดูข่าวจึงรู้เรื่อง ผมเองคงจะเมื่อยขาเล็กน้อยจากการเดินทนมา ๒๘ ชั้นครับ เป็นประสบการณ์ที่สนุกและตื่นเต้นให้กับการใช้ชีวิตในเมืองอีกครั้ง
๑๒ กันยายน ๒๕๕๐
ความเห็น (1)
สวัสดีค่ะ
ไม่ทราบเรื่องเลย สงสัยไหว ไม่มาก และไม่ได้อยู่บนตึกสูงค่ะ