แบ่งปันน้ำใจให้คุณครู
ก่อนมาถึงขอบทะเลสาบอันกว้างไกล...
เช้านี้เห็นรถกะบะจอดเปิดไฟฉุกเฉินอยู่ข้างหน้า เมื่อเข้าไปใกล้ ๆ เบาเครื่องรถแล้วมองดูบนทางเดินเท้ามีหญิงสาวแต่งชุดคุณครูนอนร้องโอดโอยมีรถมอเตอร์ไซร์ล้มคว่ำทับร่างนั้น และมีคนเข้าไปช่วยแล้วและได้ยินว่าจะนำส่งโรงพยาบาล มอ. หาดใหญ่
ผมเลยนึกแบ่งปันน้ำใจให้เธอหายไว ๆ นึกถึงเด็กน้อยคอยเรียนอยู่แต่คุณครูเขาไปไหน...?
อุบัติเหตุมักเกิดขึ้นได้เสมอนะครับ ชีวิตเป็นของเราอยากอยู่นาน ๆ ก็ต้องดูแลรักษากันหน่อย คิดถึงคนรอบข้างบ้างถ้าขาดเราไปแล้วเขาจะอยู่ลำบากแค่ไหน บางครั้งการตัดช่องน้อยแต่พอตัวนั้นอาจไม่เกิดผลดีต่อครอบครัวก็ได้
การเกิดเป็นคนควรคิดยาว ๆ เข้าไว้ให้อภัยกันบ้างเรื่องการใช้ถนนไม่ใช่เป็นถนนของข้าคนเดียวใครขวางชนเละเลย...อย่างนี้คงไม่ถูกต้องควรพึ่งพาอาศัยกันและกันจึงจะดีจริงไหมครับคุณ...
ความเห็น (6)
- จริงครับ :-)
- บันทึกนี้ขาด "ฮาฮา เอิก" ไปนะครับท่านอาจารย์ครับ
- ชีวิต...ก็เพียงนี้
- ขอบคุณครับ หายเร็วๆครับ
ชีวิตเล่าใครเล่าคอยช่วยเหลือ
คอยเอื้อเฟื้อจุนเจือทุกสถาน
มีเพียงตนเท่านั้นทุกวันวาน
อยู่กับตนและเหตุการณ์อันโหดร้าย
คุณครูขาหนูเป็นแรงใจให้
คุณครูหายไวไวห้ามมาสาย
นักเรียนรอคอยอยู่มิรู้วาย
กำลังใจส่งให้กับคุณครู
ปัจจุบันสังเกตได้คนไทยเรา
คอยช่วยเหลือบรรเทาไม่อดสู
น้ำใจหลั่งรินรดหยดพร่างพรู
ให้กับครูแสนสวยด้วยน้ำใจ
* สวัสดีเจ้าค่ะ ท่านอาจารย์ยูมิ หนูแวะมาแต่งกลอนให้อาจารย์ด้วยเจ้าค่ะ....เป็นกำลังใจให้อาจารย์นะค่ะ ...จะคอยติดตามผลงานของอาจารย์ต่อไปเจ้าค่ะ ...เอิกๆๆ คิคิ
ขอบคุณเจ้าค่ะ -------> น้องจิ ^_^
มองน้ำค้างพร่างหยดรดยอดหญ้า
ดูงามตาอาทิตย์อุ่นอรุณฉาย
บริสุทธิ์ดุจแสงทองส่องประกาย
เมื่อพระพายพัดพาต้องตาใจ
ดั่งเด็กน้อยเติบโตใหญ่สู่วัยรุ่น
อ่อนละมุนดั่งมาลีที่สดใส
มีคุณครูคอยอบรมบ่มจิตใจ
เด็กเล็กใหญ่เรียนรู้สู่โลกกว้าง
* แวะมาอ่าน...แล้วชอบคำพูดของอาจารย์ที่เขียนตอบครูเอกที่ว่า น้ำค้างพร่างหยดรดยอดหญ้า...เลยอยากแต่งกลอนเจ้าค่ะ..*
เป็นกำลังใจให้คุณครูเจ้าค่ะ -----> น้องจิ ^_^
สวัสดีครับ คุณ