ภารกิจที่ออกติดตามโครงการภายใต้ยุทธศาสตร์อยู่ดีมีสุข ได้พบได้เห็นอะไรหลาย ๆ อย่างที่เป็นภารกิจอันสำคัญของคุณอำนวย ทำให้คิดถึงโรงเรียนคุณอำนวยเมืองคอน ที่พวกเราหลายคนอยากให้มีอยากให้เกิด เหมือนมันไม่เกี่ยวข้องแต่ก็เกี่ยวข้องสุด ๆ ใคร ๆ แต่ละคนอาจมีมุมมองไปคนละมุมกับที่ผมมอง ซึ่งก็ไม่ได้ผิดอะไร ผมก็ยืนมองในมุมมองของผมไป
ก่อนมาเขียนบันทึกนี้ได้หวนนึกถึงช่วงหนึ่งที่เริ่มเรียนรู้การจัดทำแผนแม่บทชุมชน อาจจะเรียนรู้โดยความจำเป็น เพราะถ้าไม่รู้ก็ทำไม่เป็น แต่จริง ๆ เริ่มแรกก็รู้สึกว่าไม่รู้เริ่มที่ตรงไหน และจะทำอะไรต่อไป แต่เมื่อเขาขีดเส้นว่าเราต้องดำเนินการให้เสร็จ ก็จำเป็นที่ต้องค้นคว้าหาความรู้ แต่ก็ใช่ว่าอ่านตำราแล้วจะทำได้ เพราะไม่ลองทำไม่รู้ แต่เมื่อรู้แล้วก็จะเริ่มสนุกกับมัน
ใจต้องมาก่อนเป็นสำคัญ ตามด้วยการลองปฏิบัติ ตั้งเป้าหมาย"วันพรุ่งนี้ต้องดีกว่าวันนี้" เพราะ "วันนี้จะเป็นครูของวันพรุ่งนี้ " ผมคิดแบบเพื่อนผมบอกว่าคิดแบบบ้า ๆ ตามประสาทางตันไม่มีทางเลือก แต่ผมว่าได้ผลดีน่ะ เป็นกำลังใจให้กับตัวเอง
ในชุมชนมีความละเอียดอ่อนมาก ที่ผมบอกว่า ผมคิดถึงโรงเรียนคุณอำนวยเมืองคอน เพราะที่นั้นเป็นที่รวมของผู้ที่ทำหน้าที่คุณอำนวยมาพบปะกันเพื่อเล่าเรื่องแลกเปลี่ยน ทุกคนเป็นทั้งครูและนักเรียนในเวลาเดียวกัน แต่สิ่งที่เราอาจเริ่มหนักใจคือ เรากำลังจะกลายเป็นครูซึ่งเราไม่อยากจะเป็น ซึ่งก็มีนักเรียนมากมายที่มุ่งหวังอยากเป็นคุณอำนวย ไม่ใช่นักเรียนคุณอำนวยที่มุ่งหวังเสริมสมรรถนะ
-
จึงคิดว่าต้องแยกภารกิจออกมาให้อยู่คนละส่วน จะได้แค่ไหนอีกเรื่องหนึ่ง ส่วนโรงเรียนคุณอำนวยเมืองคอนก็อยู่ตามปกติตามที่คิดว่าให้เป็นแบบเดิม แต่ก็ช่วยเสริมหนุนการสร้างคุณอำนวยรุ่นใหม่ ตามที่จังหวัดต้องการ ซึ่งผมคิดในทางบวกว่าเราเรียนที่โรงเรียนคุณอำนวยไป และมีสนามฝึกในส่วนที่สร้างอำนวยอำนวยรุ่นใหม่ ซึ่งผมเห็นว่าต้องสร้างเพราะชุมชนยังขาดอยู่จะได้เท่าไหร่ก็ให้เป็นไปตามสถานการณ์และที่สำคัญคือต้องให้เป็นไปตามธรรมชาติ
มาเยี่ยมเพื่อนนักเรียน รร.คุณอำนวย คะ
อ่านแล้วทำให้คิดถึงเพื่อนร่วมห้องเรียนขึ้นมา
เมื่อไหร่โรงเรียนจะเปิดเทอมก็ไม่รู้เหนาะ รู้สึกว่ามีนักเรียนหลายคนเริ่มมีอาการอยากไปโรงเรียนกันแล้ว คาดว่าโรงเรียนคุณอำนวยคราวหน้าคงมีเรื่องให้แลกเปลี่ยนกันเยอะนะคะ รู้สึกว่าปิดเทอมมานานจัง
ท่านสมาชิก ศวพถ.
สวัสดีครับ น้องสิงห์ป่าสัก