องค์ประกอบแตกต่างกันในแต่ละประเทศ และแม้ในประเทศเดียวกันก็แตกต่างกัน รวมทั้งมีการเปลี่ยนแปลงไปตามเวลา
หลักการ คือ เป็นองค์ประกอบและจำนวนสมาชิกที่ทำหน้าที่ governance ได้ดี ทำให้เกิด การกำกับที่ดี มีการรับผิดรับชอบ และทำให้เกิดความสามารถในการแข่งขันกับสถาบันในประเทศ หรือรวมทั้งในต่างประเทศด้วย
หลักการคือให้ได้กรรมการสภาฯ ที่ทำหน้าที่เป็นองค์คณะที่เข้มแข็ง การได้มาอาจโดยการแต่งตั้งหรือเลือกตั้ง ที่มามักเป็นคนนอกมหาวิทยาลัย แต่บางแห่งก็มีคนในเป็นสมาชิกที่มีสิทธิ์ลงคะแนนเสียงก็มี เป็นสมาชิกที่ไม่มีสิทธิ์ลงคะแนนเสียงก็มี ที่แปลกคือในสหรัฐอเมริกา การมีผู้แทนนักศึกษานั่งในสภามหาวิทยาลัย พบบ่อยกว่ามีอาจารย์นั่งในสภาฯ
ในสหราชอาณาจักร ก่อนปี ๑๙๙๒ กรรมการสภาฯ ประกอบด้วยคนนอกเป็นส่วนใหญ่ แต่หลังจากนั้น แบ่งออกเป็นกลุ่ม ได้แก่ คนนอก (ที่เรียกว่า independent members) เจ้าหน้าที่อาวุโสของมหาวิทยาลัย ตัวแทนอาจารย์ ตัวแทนศิษย์เก่า ตัวแทนนักศึกษา
จำนวนกรรมการที่เหมาะสมที่สุด ที่แต่ละประเทศ หรือองค์กรแนะนำไม่เท่ากัน เกณฑ์มากที่สุดอาจอยู่ที่ ๒๑, ๒๔, ๒๕ จำนวนที่เหมาะสมอยู่ระหว่าง ๑๒ – ๑๔ ในออสเตรีย ขนาดของสภาฯ เล็ก จำนวน ๕ – ๗ – ๙ คน
ขนาดไม่สำคัญเท่า group dynamics ระหว่างกรรมการ
วิจารณ์ พานิช
๓๑ ก.ค. ๕๐
ไม่มีความเห็น