การเสวนาเครือข่ายจัดการความรู้ระหว่างมหาวิทยาลัย ครั้งที่ 11 เรื่อง “การเชื่อมโยงวิชาการกับชุมชน” ระหว่างวันที่ 23-24 ที่โรงแรมตักสิลา อ. เมือง จ. มหาสารคาม ก็จบลงไป ซึ่งอาจจะเป็นครั้งแรกที่การเสวนาเครือข่าย UKM ได้มีการเน้นในเรื่องการเชื่อมโยงวิชาการกับชุมชน และในครั้งนี้ผู้ที่ทำหน้าที่ สรุปแก่นความรู้ ที่ได้จากการเสวนาครั้งนี้ ก็อาจจะเรียกได้ว่า เป็นนักวิชาการที่อยู่ในชุมชนจริง ๆ และไม่ได้อยู่ในมหาวิทยาลัยสมาชิกเครือข่ายอีกด้วย ท่านผู้นี้เป็นศิษย์รุ่นใหญ่ของ มหาชีวาลัยอีสาน ที่เพิ่งจบปริญญาเอก ภายใต้การดูแลแนะนำของ ท่านครูบาสุทธินันท์ ปรัชญพฤกธิ์ เมื่อไม่นานมานี้เอง ท่านเป็น Blogger ของ G2K ในชื่อ เม็กดำ1 เนื่องจากท่านเป็น ผู้อำนวยการโรงเรียนเม็กดำ ที่มีการนำเรื่องของการจัดการความรู้ หรือ KM ไปใช้ในโรงเรียนอย่างกว้างขวาง และได้เป็นวิทยากรพร้อมนำโครงงานต่าง ๆ ของเด็ก ๆ โรงเรียนเม็กดำมาแสดงในงานครั้งนี้ด้วย
ดร. ศักดิ์พงศ์ หอมหวน ได้สรุปว่า แก่นความรู้ จากการเสวนาเรื่อง “การเชื่อมโยงวิชาการกับชุมชน” ในครั้งนี้นั้น จากการได้รับฟังเรื่องเล่าต่าง ๆ ที่ประสบผลสำเร็จจากหลาย ๆ มหาวิทยาลัย หลาย ๆ ชุมชนที่มาเล่าสู่กันฟัง โดยเฉพาะเรื่องเล่าเร้าพลังที่เป็น Good Practice ที่ได้มาเล่าในวันสุดท้ายนี้ ท่านสรุปว่า แก่นความรู้ เรื่องการเชื่อมโยงวิชาการกับชุมชน แท้ที่จริงก็คือ การเชื่อมโยงของ คน (นักวิชาการ) กับ คน (ประชาชนหรือปราชญ์ชาวบ้าน) ของชุมชน มากกว่า ที่เป็นปัจจัยนำไปสู่การเชื่อมโยงที่แท้จริงได้ ไม่ใช่การนำวิชาการไปให้ชุมชนอย่างที่บางท่านอาจจะเข้าใจ และปัจจัยสำคัญที่จะทำให้ คนทางวิชาการจากมหาวิทยาลัยหรือหน่วยงานของรัฐ สามารถเชื่อมโยงกับคนของชุมชนได้ดีหรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับ สัญญาณ ของแต่ละฝ่ายว่าเป็นสัญญาณอย่างไร ? เป็นสัญญาณดีแค่ไหน ? ตรงกับความต้องการของทั้งสองฝ่ายหรือไม่ แต่ละฝ่ายจะต้องจับสัญญาณของอีกฝ่ายให้ได้ และปรับสัญญาณของตนเองให้สามารถเข้ากันได้กับอีกฝ่ายหนึ่ง การเชื่อมโยงวิชาการกับชุมชนที่แท้จริงและยั่งยืนจึงจะเกิดขึ้นได้
การสรุปครั้งนี้อาจจะเป็นครั้งแรกหรือมิติใหม่ของการสรุป หรือที่บางทีเรียกว่าการสะท้อนภาพ (Reflection) ท้ายการเสวนา UKM โดยคนที่อยู่นอกวงการมหาวิทยาลัยเครือข่ายก็ว่าได้ ก็อาจจะถือว่าเป็นสัญญาณที่ดี อันหนึ่งของการเชื่อมโยงนะครับ
เรียน ท่าน พี่ ปานดา