1 ปี กับชีวิตที่ไกลบ้าน ตอนที่ 1

ดื้อเลยได้มา

กว่า 1 ปีแล้วที่ย้ายตัวเองออกมาจากเมืองไทย มาอยู่ที่ Melbourne Australia จำได้ว่ามาเหยียบแผ่นดินที่นี่วันที่ 18 ส.ค. 49 จากมาด้วยความมึนงงว่า มาทำไมหว่า? อยู่เมืองไทย ก็มีงานดีๆมีความสุขอยู่แล้ว มีเืำพือน มีบ้าน มีำ่พ่อ มีแม่

แต่ก็นะ ความดื้อรั้น บวกกับการที่ไม่ต้องการอยู่ใกล้ๆใครบางคน เลยเป็นแรงผลักดัน ตัวเองมาได้ไกลถึงขนาดนี้

อยากบอกว่าํี ณ วันนี้่ รู้ได้เลยว่าตัวเองโตขึ้นเยอะมาก เพียวแค่ 1 ปี รู้สึกว่า ต้องรับผิดชอบตัวเองมากแค่ไหน ทำเอาคิดขอบคุณพ่อ แม่ และก็ยาย ที่คอยเลี้ยงดูมาตอนเด็กๆเลย แล้วก็ได้เข้าใจว่า ทำไมเด็กไทย หลายคน กลับไปก็ไม่ได้อะไร แต่บางคนต่างไปมาก

อยู่ที่นี่ทุกอย่างต่างไปหมด เคยทำงานที่เชียงราย มาเป็นหลายๆปี ก็ยังเทียบไม่ได้กับอยู่ที่นี่ไม่ได้เลย ปรับตัวครั้งใหญ่ ทั้งภาษา อาหาร ที่พัก เื่ำื่พื่อนใหม่ วัฒนธรรมที่ต่างกัน

เริ่มจากภาษาก่อนเลย ก่อนมาเตรียมตัวเรียนมาภาษา มาก่อนหมดไปก็หลายแล้ว แต่พอใช้ในชีวิตจริง ก็คนละเรื่องเดียวกันเลย  ภาษาที่เราเรียนมาเชยมากๆ ฟังไม่ทันเลยช่วงเดือนแรก ดู TV ไม่รู้เรื่องเลย 

วันแรกข้ามถนนยังไม่ถูกเลยครับ ไม่รู้ว่าต้องกดปุ่มด้่วยถ้าจะข้ามถนน  ไม่อย่างนั้นก็รอไปเัำำีถอะไม่มีืทาำงได้ข้าม

 1 ปีสิ่งหนึ่งที่รู้ซึ้งเลยก็คือ ไม่มีที่ไหนเหมือนบ้านเรา ไม่มีไหนน่าอยู่และสบายเท่าเมืองไทยอีกแล้ว