ความต้องการของพ่อ....ไม่ตรงกับความต้องการของแม่

ให้เลิกเป็นอาจารย์คิดหวย

                   เช้าของวันหนึ่งเมื่อ พ.ศ.๒๕๓๐.... ผมซึ่งขณะนั้นรับราชการที่จังหวัดชุมพร....ได้รับโทรศัพท์จากแม่...."ลูกบ่าวเหอพ่อสูไม่ไหวแล้ว วันๆ นั่งคิดแต่หวย ลูกศิษย์เต็มบ้านไปเหม็ด ไม่ต้องหลับต้องนอน งานการไม่ต้องทำ แม่อิชวนรบแล้วนิ ช่วยโทรศัพท์เรียกขึ้นไปอยู่ชุมพรทีตะ"

                   แล้วในตอนสายของวันนั้นเองผมได้โทรไปคุยกับพ่อ บอกผมมีธุระอยากให้ขึ้นมาที่ชุมพรด้วย....

                   ซึ่งวันต่อมาพ่อก็นั่งรถไฟมาหาผมที่ชุมพร... เมื่อพ่อมาถึงผมก็คุยกับพ่อปรึกษาพ่อเรื่องสรรพเพเหระ ยกเว้นเรื่องที่แม่โทรมา.......

                   ประมาณ ๗ วันต่อมา..... ผมสบโอกาสได้นั่งคุยกับพ่อที่สวนหน้าบ้าน ผมก็บอกพ่อว่า ....."พ่อครับ  พ่อรู้ม่ายว่าแม่โทรมาหาลูกให้เรียกพ่อขึ้นมาชุมพร" .....พ่อบอกว่า.... "ไม่ทราบ" ผมก็บอกพ่อว่า....."แม่โมโหพ่อ ที่พ่อนั่งคิดแต่หวยทั้งวันทั้งคืน ".... พ่อตอบว่า...."เรื่องนั้นพ่อทราบ".....ผมก็บอกพ่อว่า...."ธรรมดาลูกเห็นพ่อชวนคนไปวัดทำบุญ... แล้วไส่ตอนนี้พ่อถึงชวนคนเล่นหวย"......พ่อบอกว่า......"ลูกเหอ การทำมาหากินมันลำบาก ลูกไม้ก็ออกเยอะ บ้านเราซึ่งขายขนมลูกค้าก็น้อยลง พ่อจึงคิดว่าจะช่วยแม่ให้ขายหนมได้เยอะๆ .... พ่อมีตำราคิดหวยอยู่ ๕ ตำรา... จึงนั่งคิดแล้วบอกคนให้ซื้อเมื่อเขาซื้อถูกเขาก็จะบอกต่อ คนจะมาบ้านเรามากขึ้น... ขนมก็จะขายดีขึ้น ... พ่อคิดแค่นี้ " ....ผมก็บอกพ่อว่า...."แม่เขากลัวเสื่อม เพราะพ่อทำความดีมาตลอด "....พ่อก็บอกว่า....."ครับ พ่อกลับไปบ้านจะเลิกคิดหวย" ......

                   จากนั้นพ่อกับผมก็ขึ้นบ้านไปกินข้าว พักผ่อน....... เช้าวันรุ่งขึ้นเป็นวันหวยออก ......เช้าผมสวัสดีพ่อแล้วไปทำงานเห็นแผ่นกระดาษพับวางอยู่บนโต๊ะทำงานก็ไม่ได้สนใจ..... รีบไปทำงาน... ตกเย็นเลิกงานกลับบ้าน.....เข้าไป สวัสดีพ่อ..... พ่อก็ถามผมว่าวันนี้หวยออกอะไร..... ผมก็ตอบตัวเลขให้พ่อฟังเพราะได้ยินเขาคุยกันที่ทำงาน .....พ่อก็บอกว่าให้ลูกไปแลกระดาษที่พ่อเขียนให้บนโต๊ะทำงาน..... ผมก็ไปดูพบกระดาษที่ผมเห็นพับอยู่บนโต๊ะ... เปิดออกดูก็เป็นตัวเลขที่พ่อเขียนไว้ตรงกับเลยหวยที่ผมได้ยินมา.... จึงบอกพ่อว่าตำราแม่นจัง..... แต่แม่ไม่อยากให้พ่อคิดอีก............  

                   หลังจากนั้นอีก ๒-๓วัน พ่อก็กลับโคกโพธิ์.................. วันหลังผมโทรไปถามแม่เรื่องพ่อ...... แม่ก็บอกว่าพ่อกลับมาก็ไม่คิดเลขหวยอีกเลย......... มีคนมาถามก็บอกว่าลูกบ่าวไม่ให้คิดแล้ว..... เสียงของแม่ท่าทางมีความสุข(ขออภัยภาษาที่ใช้จะมีภาษาถิ่นใต้ปนอยู่)