คำกลอนสอนอ่าน

โดน ตอ ปอ สามารถ ศักดิ์เจริญ คำหล้าพาบัวลาไปหาหมอ ขณะรอบัวลาหน้าเศร้าหมอง พอหมอเรียกคำหล้าจึงประคอง บัวลาน้องเดินกะเผลกเขยกยัน หมอถามว่าเป็นอะไรทำไมมา จึงคำหล้ารีบบอกแทนขมีขมัน “โดน ตอปอ” ตำเท้าเข้าลึกครัน ให้หมอพลันช่วยดูแลทำแผลไว หมอฉงน เอ๊ะ ทำไมใช้ตัวย่อ “โดน ต.ป. โดนตะปู หรือ ไฉน” พูดเล่นคำย่ออยู่ทำไม คำหล้าแย้งว่ามิใช่ “โดน ตอปอ” หมอฉุนกึกแต่ขำเล่นคำตอบ ไม่ค่อยชอบในอารมณ์ข่มใจหมอ ไม่ตะปู แล้วอะไรล่ะ ต.ป. ไม่บอกหมอแล้วจะรู้ได้อย่างไร หมอคิดว่าตอบยียวนกวนประสาน จึงคั้นคาดถามบัวลาให้ตอบใหม่ บัวลาตอบ “โดน ตอปอ” บอกแล้วไง เอ๊ะ หมอถามทำไมตั้งหลายครั้ง ตัดรำคาญจึงคุณหมอขอดูแผล โดนอะไรกันแน่เกินคาดหวัง ดูเบอะบะหวะเหวอะเลือดเกรอะกรัง “มิใช่โดนตะปูมั้ง หมอแย้งทัก คำหล้ายัน “บ่ใช่ตาปูดอกคุณหมอ อีบัวลา โดน ตอปอ ตำอย่างหนัก คนตัดต้นเหลือแต่ตอแหลมคมนัก บัวลาเดินเสียหลัก เหยียบตอปอ”

[กลจิรา]

ก็ดี

[asdfghjkl]

อก