การอ่าน ของวิเศษชิ้นเดียวที่ผมมี

• ผมจำได้ว่าวันนั้นคุณแม่เรียกผมกับน้องไปหา ท่านบอกพวกเราว่าเนื่องจากฐานะทางการเงินมีปัญหาและลูกคนหนึ่งจำเป็นต้องหยุดเรียน ท่านบอกว่าแม่อยากให้ผมเรียนในฐานะเป็นลูกชายและอยากให้น้องสาวหยุดเรียน
• หลังจากนั้นหลายวันน้องสาว เธอเอาแต่ร้องไห้ เพราะอยากเรียน
• และเธอก็ได้เรียนสมใจ ผมบอกกับแม่ตอนนั้นว่า ให้น้องเรียนเถอะครับร้องไห้ถึงขนาดนี้แสดงว่าเธออยากเรียนจริงๆ
• และแล้วความฝันของผมที่อยากเป็นวิศวกรก็เป็นอันยุติ ณ เวลานั้น
• แต่สิ่งหนึ่งที่ผมได้รับ และติดตัวอยู่ในตัวผม นั่นคือ "ผมชอบอ่านหนังสือ"เป็นเพียงสิ่งเดียว ที่ผมมีในขณะนั้น ในตลอดระยะเวลาเกือบ 10 ปีที่ผมห่างหายไปจากสถาบันการศึกษาก็ได้อาศัย"ความชอบอ่านหนังสือ"เป็นเครื่องประทังความเศร้าลึกๆที่ไม่ได้เรียนต่อ
• ผมอ่านหนังสือทุกอย่าง ข้อความจากเศษกระดาษหนังสือพิมพ์ไปห้อง สมุดประชาชน เก็บเงินซื้อหนังสือ วารสารที่สนใจ
• ผมจำได้ว่า ผมอ่านหนังสือมากกว่าสมัยยังเรียนหนังสือในรั้วสถาบันการศึกษา และมีอิสระในการอ่านเพราะไม่มีหลักสูตรมากำหนดว่า ผมต้องเรียนเรื่องนั้น เรื่องนี้ผมอ่านในสิ่งที่ผม สนใจอยากรู้
• หลังจากเข้าร่วมกับกลุ่มยุวมุสลิมยะลา หรือ กลุ่ม ยมย. ความสนใจของผมก็เปลี่ยนไปหันมาอ่าน หนังสือแนวศาสนาอิสลามมากขึ้น
• และเมื่อหนังสือพิมพ์ "ประชาชาติอิสลาม" ได้ถูกก่อตั้งขึ้นและต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็น"หนังสือพิมพ์ทางนำ"ทำให้ผมได้มีโอกาสเขียนบางสิ่งส่งไปและดีใจมากที่บางเรื่องได้ถูกตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ทางนำ จวบจนกระทั่งหนังสือพิมพ์ทางนำได้ปิดตัวลง
• ประจวบกับผมได้งานบริหารโรงเรียนเล็กๆแห่งหนึ่ง เป็นเรื่องใหม่สำหรับผม และการอ่านก็ได้ถูกนำมา ใช ้อีกครั้งเพื่อภารกิจนี้ผมอ่าน อ่าน และอ่านเพื่อ ให้รู้ เข้าใจ ในสิ่งที่ผมกำลังทำอยู่
• เป็นการอ่านเพื่อนำมาใช้เรียนรู้เรื่องหนึ่งก็นำ มาใช้ ดูผลที่เกิดขึ้น ผลที่ออกมาไม่ดี ก็หาหนังสืออ่านเพิ่มเติม วนเวียนอยู่เช่นนี้ และพบว่า จากการใช้ความรู้หรือนำความรู้มาปฏิบัติระยะหนึ่งการปฏิบัติก็ได้ให้รางวัลเป็นความรู้แทรกเสริมงอกเงยออกมา ในสิ่งที่ไม่ได้ถูกจารึกและปรากฏในตำราที่ผมเคยอ่าน และเมื่อได้กลับไปอ่านความรู้เดิมๆที่เคยอ่านมาก่อนหน้านั้น ผมก็พบกับความเข้าใจใหม่ๆบนความรู้ชุดเดิม และเมื่อการทำงานก้าวไปผมกลับพบ "ความไม่รู้"เรียงรายอยู่ตลอดการเดินทาง
• และการอ่านเป็นเสมือนของวิเศษที่ผมหยิบมาใช้เสมอครับ