ไม่ได้รักฉันใช่ไหม
ไม่เป็นไร ไม่ซีเรียส
ไม่ได้โมโห ไม่ได้เกลียด
ไม่ต้องเครียด เรื่องธรรมดา
ฉันรักเธอไม่เป็นไรใช่ไหม
ไม่ต้องสนใจ ไม่ได้ไขว่คว้า
ไม่ต้องหันมามอง แม้ปลายตา
ฉันไม่ขอห่วงหา ไม่จำเป็น
ก็ขอให้ถือเสียว่าเขาทำบุญมาน้อยนะครับ
เข้ามาทักทาย
ฉันพบตัวเองบนยอดเขาสูง
ฉันเดินไปในไพรเถื่อน
เผลอไปบันทึกยังไม่จบเลย
ฉันอยู่ท่ามกลางท้องทะเลพิโรธ
ฉันแอบร้องไห้กับดวงดาว
ขอบคุณ..คุณสรายุทธ คาน ที่เข้ามาทักทายค่ะ
และยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนคนแรกของ blog นี้ด้วย
ไม่มีใครไม่รัก ไม่เป็นไร
สู้ต่อไปในวันหน้า เพื่อตัวเรา
อย่าใส่ใจ ใครไม่รัก ก็ช่างเขา
ทำตัวเรา ให้ดีเข้าไว้ ไม่ต้องแคร์
... อ่านละงงๆ ตัวเองจัง..
หวัดดีค่ะ ชอบแต่งกลอนเหมือนกันค่ะ
คุณมะเหมี่ยวหวาน...ได้มีโอกาสเข้าไปเยี่ยมชม blog ของคุณแล้วนะคะ เราเป็นสาวก blogger ในระยะเวลาไล่เลี่ยกันคะ ....แล้วจะเข้าไปติดตามอ่านบันทึกนะคะ เพราะเราชอบในสิ่งที่คล้าย ๆ กัน
คุณ Sirintip ...เราสาวใต้เหมือนกันค่ะ ดิฉันนครศรีธรรมราช ไม่ไกลก็เหมือนไกลกันนะคะ ฝากส่งกำลังใจให้พี่น้องชาว 3 จังหวัดชายแดนใต้ทุกคนด้วย
.... สวัสดีอีกครั้งค่ะ ขอสมัครเป็นเพื่อนด้วยคนนะคะ
ชอบบทกลอนนี้นะคะ ขอพูดแบบวัยรุ่น ๆ (ตอนปลาย) ว่า โดน ...!!! อิอิ
เป็นกำลังใจให้นะคะ ^___^....