ศิลปะ ช่วยบำบัดทางจิตใจโดยไม่ต้องใช้ยา
ที่เขียนเรื่องนี้ ตัวข้าพเจ้าเอง หาได้มีความรู้ในเรื่องนี้แต่อย่างใด ทว่า...เหตุที่อยากเขียนเพราะคิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์กับผู้อื่นที่อาจจะไม่มีโอกาสได้ดูรายการโทรทัศน์รายการหนึ่ง เมื่อคืนวันพุธที่ผ่านมา
อันที่จริงเมื่อคืนเป็นตอนต่อจากครั้งที่แล้ว เมื่อสัปดาห์ก่อน ผู้มาเล่าเรื่อง หรือให้สัมภาษณ์ เป็นสตรีคนดัง ประสบความสำเร็จในชีวิตการทำงาน บริษัทที่ทำธุรกิจได้รับรางวัลระดับเอเชียทีเดียว ตอนดูครั้งแรก ไม่ได้สนใจ รู้แต่ว่าชีวิตครอบครัวมีปัญหา สามีไปมีหญิงอื่น จากคนที่ประสบความสำเร็จในชีวิตมาตลอด ทำให้รับกับสภาวะแบบนี้ไม่ได้ จนกลายเป็นผู้ป่วยทางจิต เคยทำร้ายตัวเอง ฆ่าตัวตายหลายหน สภาพจิตใจย่ำแย่
จนมาวันนึง คิดอยากเรียนวาดรูป โดยให้คนไปหาครูมาสอน มีเกณฑ์ว่าต้องสอนแบบสบายๆ ไม่ต้องเป็นครูที่เก่ง เด่นดังอะไรมากมาย ในที่สุดก็หาได้เป็น ครูสอนศิลปบำบัด (ข้อมูลเพิ่มเติมเรื่อง ศิลปะบำบัดhttp://www.bangkokbiznews.com/2006/05/08/w006_100866.php?news_id=100866) คือได้ทั้งศิลป์และบำบัดอาการของผู้ป่วยทางจิตได้ด้วย ทำงานประจำที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง แถวศรีนครินทร์ โดยส่วนตัวเคยได้ยินเรื่องนี้มานาน แต่ไม่ทราบวิธีการ เมื่อคืนพอดูรายการ ก็เลยทราบว่า สุภาพสตรีท่านนี้ได้รับการบำบัดโดยไม่รู้ตัวและใช้เวลาเพียง 6 เดือนก็สามารถกลับมาเป็นคนใหม่ที่มีสุขภาพจิตดีได้อย่างไม่น่าเชื่อ <p> การบำบัดเริ่มต้นจากให้ผู้ป่วยเล่าเรื่องของตัวเองก่อน ชั่วโมงแรกได้วาดเป็นลายเส้นได้ 2 ภาพเท่านั้นเอง วันต่อมาเริ่มใช้คุณสมบัติ เย็น ร้อน มั่นคง เคลื่อนไหวไร้ทิศทาง ของสีแต่ละสีมาช่วยให้เกิดภาพที่น่าสนใจ แต่ยังไม่ถึงกับสวยงาม เมื่อผู้วาดเริ่มชำนาญและสนุกกับการใช้สี ก็มีสมาธิเพิ่มมากขึ้น </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> จากภาพวาดในระยะแรกที่ไร้ความหมาย--->เริ่มมีความหมายแต่ดุดัน เกรี้ยวกราด ระบายความในใจที่อยากทำร้าย สะใจ-à จากนั้นกลายเป็นภาพที่ออกมาด้วยความตั้งใจและงดงามอย่างมีศิลปะจริงๆ </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> โดยส่วนตัวแล้วคิดว่า การที่ผู้ป่วยสามารถกลับมาเป็นปกติได้คงเป็นเพราะได้รับการเบี่ยงเบนความสนใจ ได้ระบายความคับแค้นออกไปอย่างงดงาม ได้รับกำลังใจจากคนรอบข้างที่หันมาชื่นชมความสามารถใหม่ที่เกิดขึ้นมา ทำให้ผู้ป่วยมีโอกาสสัมผัสกับสิ่งดีๆ ได้ใช้จินตนาการไปในทางสร้างสรรค์ </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> นับว่าเป็นโชคดีของเธอผู้นี้ ที่ยังได้รับโอกาสบำบัดที่ถูกกับจริต วิถีชีวิตของตนเอง อันที่จริง ดนตรีก็น่าจะใช้ได้ ยังถกเถียงกับคนที่นั่งดูด้วยกันอยู่ว่า แนวคิดการใช้ดนตรีบำบัดก็คล้ายกัน เคยไปเรียนร้องเพลง ซึ่งเป็นการใช้ดนตรีบำบัดความเครียด คุณครูจะคัดสรรเพลงที่ให้ร้อง เป็นเพลงที่มีสัมผัสไพเราะงดงามเพื่อให้เห็นความงามของภาษาที่แสดงให้เห็นภาพ (เช่นเพลง สายทิพย์ สายชล บัวขาว หนึ่งในร้อย) ระหว่างที่ร้อง ใบหน้าเราต้องยิ้มเพื่อให้เสียงออกมาไพเราะ และความคิดของเราต้องจินตนาการตามเนื้อร้องของเพลงนั้นจึงจะร้องออกมาจากใจและเกิดความสุขขณะที่ร้องเพลง</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p> ตั้งแต่นั้นมาเวลาฟังเพลงที่บรรยายถึงธรรมชาติ ยังเหมือนได้กลิ่นตามมาด้วยจริงๆ ลองฟังเพลงบัวขาว หรือมนต์รักลูกทุ่งดูสิคะ ทุกครั้งเวลานั่งรถไปทำงานที่ระยอง ชอบฟังเพลงนี้มากตอนนั่งรถขากลับผ่านทุ่งหญ้า ได้บรรยากาศริมทุ่งจริงๆ ทำให้การนั่งรถมีความสุขมากขึ้น</p><p>
</p><p></p>
ความเห็น (6)
เห็นด้วยค่ะว่าศิลปะบำบัดช่วยบำบัดทางจิตใจได้ เคยมีประสบการณ์ในการอบรมเพื่อนำมาช่วยผู้ป่วยให้ระบายความรู้สึกโดยการวาดภาพ ระบายสี ขณะที่ทำงานศิลปะก็เปิดดนตรีบำบัดไปด้วย นำมาใช้ในการสัมมนาก็ดีนะคะเพื่อให้ผู้เข้าร่วมสัมมนาได้เปิดเผยตัวตนของตนเอง
วราพร
สวัสดีค่ะ คุณ วราพร
ขอขอบคุณค่ะ สำหรับข้อมูลที่ให้มา โดยส่วนตัวเคยสนใจเรื่องนี้มาก เพราะชอบเรื่องศิลปะ แม้จะวาดรูปไม่เป็น แต่ก็อยากฝึกค่ะ ไม่ทราบว่าที่ไหนมีสอนบ้างคะ
สวัสดีค่ะคุณน้า
ตอนนี้หนูเรียนอยู่ทางด้านศิลปะนะคะ มีความคิดที่ว่าโตไปอยากทำงานเกี่ยวกับศิลปะ แต่จะทำเพื่อคนอื่นน่ะค่ะ
ขอขอบพระคุณมากนะคะกับความรู้เรื่องนี้ และหนูรู้สึกดีมากค่ะที่ได้รู้ว่าในโลกนี้ยังมีคนที่เข้าถึงงานศิลปะอย่างจริงใจ
ว่างๆก็แวะมาดูงานศิลปะได้ที่มหาวิทยาศิลปากรนะคะ
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
สวัสดีค่ะ น้องอีฟ
แหม เรียกน้าเลย ไม่เคยมีใครเรียกแบบนี้ ส่วนใหญ่จะเรียกป้า (ล้อเล่นค่ะ)
ขอบคุณนะคะ รู้สึกชื่นชมหนูมากที่อยากเรียนเพื่อช่วยเหลือผู้อื่น ไม่ว่าเรียนอะไรก็ใช้ประโยชน์ได้ทั้งนั้น และเป็นสิ่งที่หลายคนอิจฉาด้วยนะคะ
เพราะพี่เองวาดรูปไม่เป็นเอาซะเลย แต่ก็ชอบดูภาพวาดค่ะ ที่ศิลปากรมีห้องแสดงภาพด้วยหรือคะ น่าสนใจจังค่ะ ถ้ามีโอกาสจะแวะเข้าไปค่ะ
เห็นด้วยค่ะ ดิฉันเป็นครูศิลปะอยู่แล้วและก็อยากที่จะทำงานทางด้านการบำบัดจิตใจของเด็กที่มีปัญหาด้วยศิลปะ น่าจะดี
สวัสดี อ.Sompit ค่ะ
ไม่ทราบว่า อ.สอนอยู่ที่ไหนคะ ดิฉันคิดว่าช่วยเด็กเบี่ยงเบนความสนใจจากปัญหาของตัวเอง และเกิดความงดงามในจิตใจ หากได้รับคำชื่นชมในผลงานจะยิ่งเป็นแรงเสริมที่ดี
เคยดูภาพยนตร์ เรื่อง Chorus เป็นหนังฝรั่งเศสค่ะ ครูปรับพฤติกรรมเด็กๆ เหลือขอในสถานสงเคราะห์ด้วยการใช้ดนตรี และการร้องเพลง เป็นตัวอย่างที่ดีอันหนึ่งทีเดียวค่ะ