จับมันไว้...ตัวที่ทำร้ายเรา
เวลาที่เราโกรธ จะเป็นเวลาที่ทำให้หลงลืมทุกอย่าง ลืมสิ่งดีๆที่อยากจะคิดอยากจะทำ เคยช่วยเหลือลูกศิษย์คนหนึ่งด้วยความเมตตาแต่วันหนึ่งลูกศิษย์กับไปฟ้องนายของเราเพราะเขาอยากได้สิ่งที่เขาต้องการ นายก็เรียกเราไปดุต่อหน้าเด็กคนนั้น เราโกรธมากโกรธทั้งนายโกรธทั้งเด็ก โกรธจนไม่สามารถนั่งทำงานต่อได้เลย จึงออกไปจากที่ทำงานไปร้านหนังสือที่ชอบ ความโกรธทำให้อ่านหนังสือไม่ได้ เดินออกจากร้านพอออกไปก็สวนทางพอดีกับเด็กคนนั้นเขากำลังคุยกัยเพื่อนอย่างมีความสุข เราเห็นเขา ความโกรธของเราที่อยู่ที่ปลายจมูกหายเป็นปลิดทิ้งต้องยกมือไหว้เขาขอบคุณที่เขาสอนเราให้เข้าใจเรื่องบางอย่าง ในระหว่างที่เราโกรธเขา เขากลับมาคุยสนุก ในขณะที่เราทำงานอะไรไม่ได้เขากลับมีความสุขกับการเดินเล่น เราโกรธเราก็โกรธอยู่คนเดียวทำร้ายตัวเอง คนอื่นไม่ได้ทำร้ายเราเลย เราเป็นผู้ทำร้ายตัวเองตลอดเวลา ตอนเป็นเด็กแม่ซึ่งเป็นคนไม่ค่อยพูดเกิดเทลาะกับคนข้างบ้านแม่เถียงสู้เขาไม่ได้ แม่ก็เลยเขียนเล่าความโมโหไว้ในสมุดเพื่อเอาไว้ให้พ่อดูตอนเย็น ตอนที่เขียนตอนแรกมีแต่ถ้อยคำร้ายๆ แต่พอเขียนไปเรื่อยๆ อารมณ์เปลี่ยนกลายเป็นเรื่องเล่าที่ตลกมาก เห็นพ่ออ่านแล้วก็ขำกันสองคน วันนี้คิดถึงแม่...ก็เลยเล่าเรื่องแม่ ดีใจที่ได้เกิดมาเป็นลูกแม่ แม่ที่เรียนหนังสือแค่ ป4 แต่แม่สอนเราว่าเราไม่สามารถบังคับให้ใครเป็นอะไรอย่างที่เราต้องการ แต่เราสามารถบังคับตัวเองให้เป็นอย่างที่เราต้องการได้ตลอดเวลา .......
ความเห็น (1)
เคยเป็นเหมือนพี่เหมือนกัน แต่ยังทำไม่ได้อย่างที่พี่ทำ หวังว่าสักวันจะทำให้ได้อย่างที่พี่ทำ จะพยายามนะคะ แต่จริงๆ แล้วเมื่อก่อนนี้หนูเป็นคนใจร้อน ขี้หงุดหงิดอยู่เหมือนกัน ปัจจุบันนี้ค่อยๆ ดีขึ้น แต่ยังไม่หมด บางสถานการณ์ก็ยังฉุนเฉียวแบบไม่มีเหตุผลอยู่เลย สงสัยจะต้องไปบวชชีซะแล้ว ฮิ..ฮิ