วันแม่ของผมปี 50

วันนี้พาแม่ไปกินข้าวที่ริเวอร์บาร์ ริมแม่น้ำเจ้าพระยา เชิงสะพานกรุงธน ฝั่งธนบุรี เลือกนั่งข้างนอก ริมน้ำ บรรยากาศดีเหมือนทุกที แต่กลุ่มลูกค้าไม่เหมือนเดิม วันนี้มีแต่คนมากับครอบครัว ปกติเคยเห็นแต่กลุ่มเพื่อน

นั่งไปซักพัก พนักงานก็เอาเทียนพร้อมที่จับมาให้ บอกว่าจุดเทียนชัยถวายพระพร พอใกล้ทุ่มครึ่ง ก็จุดเทียนกัน ร้านก็เปิดโทรทัศน์ถ่ายทอดสัญญาณจากพิธีพอนายกกล่าวจบ ก็ร้องเพลงสรรเสริญพระบารมี ทุกคนก็ลุกขึ้นยืน (รวมถึงชาวต่างชาติโต๊ะข้างๆ) แต่ก็ไม่ค่อยได้ยินเสียงใครร้องตาม พอร้องไปได้ถึงช่วงท้าย สัญญาณจากโทรทัศน์ขัดข้อง ดับไป ตอนนี้ทุกคนก็ช่วยกันร้องต่อจนจบเพลง เสร็จแล้วก็กล่าว "ทรงพระเจริญ" 3 ครั้ง ฟังแล้วขนลุกมากๆ ประทับใจจริงๆ

ทานข้าวเสร็จแล้วก็ขับรถไปดูไฟกัน เริ่มจากไปวนตรงสวนจิตร แล้วกลับเข้าราชดำเนิน ไฟสวยเหมือนทุกปี รถไปดูไฟกันเยอะทีเดียว เสร็จแล้วก็ขึ้นปิ่นเกล้ากลับบ้าน กลับมาแล้วก็ไม่ได้คุยอะไรกัน แต่คิดว่าวันนี้แม่คงมีความสุขมากทีเดียว สุดท้ายอยากบอกว่า "รักแม่ครับ" เจอหน้ากันทุกวันไม่เคยบอก เขิลลล มาแอบบอกในนี้แล้วกัน :-)

มีรูปมาฝากเล็กน้อย เที่ยวนี้พลาด ไม่ได้เอากล้องไป เลยต้องพึ่งเจ้าโทรศัพท์มือถือตัวน้อย คงพอดูได้ครับ

บรรยากาศบริเวณร้าน

รูปที่ถนนราชดำเนิน นั่งถ่ายอยู่ในรถ ไม่ได้ลงไปเดิน

รูปต่อจากนี้ถ่ายตอนรถกำลังวิ่ง

อยากเห็นแสงวิ่งเป็นเส้นๆ

สุดท้ายแล้วครับ

เขียนใน GotoKnow โดย เจษฎา ศุนาลัย
ใน มุมหนึ่งของชีวิต

คำสำคัญ (Tags): #เรื่องเล่าวันแม่

หมายเลขบันทึก: 119111เขียนเมื่อ 12 สิงหาคม 2007 22:59 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 19:53 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (4)

นาย นเรศ ดำรงชัย

เขียนเมื่อ 29 สิงหาคม 2007 23:42 น. ()

Riverbar เป็นร้านที่ผมมักใช้เป็นประจำ และมีความทรงจำที่ดี เพราะเคยพาแฟนไปทานข้าว ฟังเพลงหลายครั้ง ก่อนจะแต่งงาน

ตอนนี้แต่งงานแล้ว ไม่ค่อยได้พาไป ภาษิตญี่ปุ่นบอกว่า ปลาที่ตกแล้วไม่ต้องป้อนเหยื่อ... เปล่าหรอกครับล้อเ่ล่น ที่จริงเพราะงานยุ่งเลยเลือกทานที่ใกล้้บ้านแทน

ดีใจที่ร้านยังคึกคัก จำได้ว่าอาหารอร่อย และบริการดี

ผมมีความประทับใจกับเพลงสรรเสริญฯ ที่ปกติก็เฉย ๆ (ยายเคยบอกให้ไปร้องเพลงสรรเสริญฯ ตอนอยากให้คนรีบเลิกร้องคาราโอเกะ) กลับกันกับของน้องเจษฎา คือเมื่อเร็ว ๆ นี้มีโอกาสไปฟังคอนเสิร์ทที่ศูนย์วัฒนธรรมฯ ตอนจบงานก็มีการเิชิญให้คนดูทั้งหอฯ ร้องเพลงสรรเสริญฯ ครับ แต่ร้องเฉย ๆ โดยไม่มีดนตรีเลย ทุกคนร้องเต็มเสียง (แบบ A cappella) พอท่อนใกล้จบ ที่ต้องขึ้นเสียงสูง ๆ ไม่นึกว่าวงออเคสตร้าของ BSO จะบรรเลงแทรกเข้ามา โดยไม่ได้นัดหมาย ประสานกับเสียงร้องของคนดู กระหึ่มไปทั้งหอฯ

ตรงนั้นไม่กี่วินาที แต่น้ำตาซึมเลยครับ บรรยายไม่ถูก...