คุณธรรมของคนไทย

เบ้าหลอมชีวิต

สัปดาห์ที่แล้วผู้เขียนได้เขียนเรื่อง เด็กไทยไร้คุณธรรมจริงหรือ ? ในเนื้อหาออกแนวโจมตี ผู้ใหญ่ และเหมือนมองประเทศไทย คนไทยในแง่ร้าย น่ากลัว สังคมเสื่อมลง สิ่งแวดล้อมมีส่วนผลักดันให้เด็กเสียคนแต่ถ้าเรายอมรับความเป็นจริง แล้วช่วยกันแก้ไข สังคมเราคงดีขึ้นอย่างแน่นอน เหมือนกับที่หลายคนชอบพูดว่า ทำวิกฤตให้เป็นโอกาส วันก่อน( 8 ส.ค.50) ได้ไปประชุมสัมมนาทางวิชาการเรื่องคุณธรรมนำความรู้และเศรษฐกิจพอเพียง รากแก้วของสังคมและการศึกษาไทย ณ ห้องประชุมสหกรณ์ออมทรัพย์ครูพิษณุโลก จังหวัดพิษณุโลก มีวิทยากรพิเศษคือ ดร.พิศิษฐ์ วรอุไร ประธานที่ปรึกษาและประสานงานโครงการอนุรักษ์พันธุกรรมพืชอันเนื่องมาจากพระราชดำริสมเด็จพระเทฑรัตนราชสุดาฯ มาบรรยาย ให้แนวคิด ข้อคิด แก่ครูทั้ง 42 เขตการศึกษาภาคเหนือ ว่าการที่ครูจะนำปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมาสอนหรือให้ความรู้ แก่ศิษย์นั้น ครูต้องเป็นหลักเป็นตัวอย่างแก่ศิษย์ในเรื่องต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการดำรงชีวิตของปุถุชนธรรมดาๆ ที่ต้องมีหลักการคือมีสติ มีปัญญา อดทน มีความเพียร มีความรอบคอบ และซื่อสัตย์สุจริต แล้วสอนศิษย์ให้มีภูมิคุ้มกันรู้ประมาณมีเหตุผล เปลี่ยนค่านิยมที่ผิดๆ (นิยมยกย่องวัฒนธรรมต่างชาติ) รู้จักใช้เทคโนโลยีและทรัพยากรในทางที่ถูกที่ควรก่อประโยชน์แก่ตนเองและหมู่คณะ ชาติเราคงไม่มีใครมาดูถูกเหมือนที่สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิต์ พระบรมราชินีนาถ ทรงมีพระราชดำรัสเมื่อวันแม่ว่า " คนชาติอื่นเขาถามว่าทำไมคนไทยชอบตัดไม้ลายป่ากันมากเหลือเกิน แล้วด็อกเตอร์เมืองไทยเรามีมากมายทำไมไม่ช่วยกันคิดช่วยกันทำ" จริงๆแล้วเราไม่ควรฝากความหวังไว้กับใครคนใดคนหนึ่ง ถ้าเราทุกคนช่วยกันคนละไม้คนละมือ คนมีการศึกษาหรือไม่มีการศึกษา ไม่ว่าเด็ก ผู้ใหญ่ต่างก็มีศักยภาพที่จะช่วยให้ชาติเจริญได้ทั้งนั้น สุดท้ายนี้ขอฝากข้อคิดจากวิทยากรให้ทุกคนได้คิดทบทวนกัน

ชีวิตในกระแสโลกาภิวัฒน์

เปรียบได้ดั่งต้องลุย ธารน้ำใสที่ไหลแรง

ต้องเหยียบย่างบนหินใหญ่ตะใคร่คลุม

โอกาสล้มจมเปียกน้ำจึงมีมาก

หากชีวิตมีแกนมีแก่นแท้ที่แข็งแรง

อีกทั้งภูมิคุ้มกันมีไว้ไม่เผลอ

และยังมั่นในวัฒนธรรมที่คุ้นเคยตั้งแต่เกิด

ก็คงข้ามธารได้ไม่ล้มจม

และท้ายสุดฝากแก่ครูทุกคน

ครู

ครูสอนศิษย์ เปรียบเสมือน ครูหุงข้าว

ซาวให้ขาว หุงให้สุก อย่าสุกดิบ