ข้อคิดสอนใจ 1

คนตัดต้นไม้

มีคนตัดไม้คนหนึ่ง นำฟืนไปขายให้แก่ร้านขายฟืน ซึ่งร้านขายฟืน ก็ปฏิบัติต่อคนตัดไม้ดีมาก   ดังนั้นคนตัดไม้จึงคิดอยากตอบ แทนโดยการจะตัดไม้ให้ได้เป็นจำนวนมาก ในวันแรกคนตัดไม้ตัดได้ 20 ต้น แล้วนำมาให้ร้านขายฟืน ซึ่งร้านขายฟืนก็ชมเชย และปฏิบัติต่อคนตัดไม้อย่างดี แต่พอในวันที่สองคนตัดไม้ก็ตั้งใจจะตัดให้ได้มากขึ้น  แต่ปรากฏว่ากลับตัดได้เพียง 18 ต้น  ในวันรุ่งขึ้นก็กะว่าจะตัดให้ได้มากยิ่งขึ้น แต่ก็กลับเหลือ 16 ต้น  ยิ่งนับวันผ่านไปเรื่อยๆ  ก็ตัดได้น้อยลง เรื่อยๆ จนในที่สุดคนตัดไม้     ก็รู้สึกละอายใจ    จึงไปกล่าวคำขอโทษกับทางร้านขายฟืน  แต่เจ้าของร้านขายฟืนก็กลับถามคนตัดไม้ว่า      คุณลับขวานครั้งสุดท้าย เมื่อไหร่ คนตัดไม้ตอบว่า ผมไม่มี เวลาหยุดลับขวาน เลย  เพราะขนาดไม่หยุด ยังตัดไม้ได้ น้อยขนาดนี้ซึ่งเจ้าของร้านก็บอกแก่คนตัดไม้ว่า คุณลองคิดดูสิว่าหากคุณหยุดลับขวานให้คม โดยเสียเวลาเพียงเล็กน้อย คุณอาจตัดไม้ ได้มากกว่านี้ก็ได้

  เปรียบได้กับการทำงาน ถ้าคุณก้มหน้าก้มตาทำโดย ไม่หยุดพักหยุดคิด เปรียบได้กับคนตัดไม้ คุณก็จะล้าลงไปเรื่อยๆ ...

[แสงเทียน]

เห็นด้วยเป็นอย่างมากมีเพื่อนผมคนหนึ่งทำงานไม่มีเวลาทานข้าว  ผมบอกว่าเดี่ยวพอตายแล้วจะไม่ได้ทำงานนะ  ให้ทานข้าวเสียบ้างจะได้ทำงานนานๆหน่อย