เมื่อวานนี้หลังเสร็จจากงานก็กลับบ้านไปหาแม่...โดนบ่นนิดหน่อยแต่แม่ก็ดีใจและสดชื่นมากที่เห็นฉันกลับมานอนค้างที่บ้าน..เราสองคนแม่ลูกช่วยกันเตรียมที่จะใส่บาตรวันรุ่งขึ้น(9 สิงหาคม)เพราะเป็นวันเกิดของฉันเอง..ปีนี้แม่จัดการให้ฉันใส่บาตรพระ9องค์แม่บอกว่าเป็นเลขมงคลนอกจากอาหารหวานคาวแล้วยังแถมปัจจัยอีกองค์ละซอง.
..แม่บอกให้ฉันช่วยเขียนคำว่า"สุขสันต์วันเกิด"ไว้ที่หน้าซองปัจจัยที่จะถวายพระ..แต่ฉันกลับแอบเขียนว่า"เนื่องในวาระครบรอบวันเกิด"เพราะคิดว่าน่าจะดีกว่า...โชคดีที่แม่อ่านไม่ค่อยออกก็เลยไม่รู้ว่าถูกแปลงสานส์ไปซะแล้ว...
ฉันได้รู้เพิ่มเติมว่าหมอจะนัดให้แม่ผ่าตัดตาต้อกระจกในวันศุกร์ที่19 ตุลาคมซึ่งฉันตั้งใจว่าจะลาพักร้อนไปอยู่เป็นเพื่อนแม่..งวดนี้แม่อยากรักษาเองเพราะกลัวถ้าเกิดมองไม่เห็นแล้วจะลำบากและไม่ได้ไปเที่ยวแม่บอกว่าตราบใดที่ช่วยเหลือตนเองได้อยู่ตราบนั้นแม่ก็ขอใช้ชีวิตให้มีความสุขไม่อยากที่จะเคร่งเครียดอะไรกับใคร...
ขณะที่อ้อนกันตามประสาแม่ลูก..วูบหนึ่งนั้นฉันคิดถึงเจ้าตัวเล็กที่เพิ่งเอาไปฝากเลี้ยงที่ศูนย์และพ่อเด็ก..ฉันก็อดรู้สึกสงสารพวกเขาไม่ได้..
ในช่วง1ปีที่จะต้องดูแลกันมันยังคงมีโจทย์และความยุ่งยากท้าทายต่างๆมาให้จัดการ
แต่ฉันไม่คิดที่จะยอมแพ้ หรือถอยหนีเพราะฉันเชื่อมั่นว่าการไม่เพิกเฉยและพยายามทำในสิ่งที่ถูกต้องตามมโนสำนึก แม้ผลที่ออกมาอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่คาดหวังแต่มันก็ทำให้เราสามารถนอนหลับได้เต็มตื่นมากเสียยิ่งกว่าการปล่อยละเลยมโนสำนึกที่มีอยู่..
สุขสันต์วันเกิดสำหรับขวัญค่ะ ช่วงแม่มีชีวิตอยู่เราอาจจะไม่ค่อยนึกอะไร แต่พอแม่จากไปอยากทำอะไรให้หลายอย่างแต่ก็ไม่มีโอกาสแล้ว ชื่นชมขวัญที่ดูแลแม่เป็นอย่างดีค่ะ