ปลีกวิเวกตอนที่3
สายวันแรกหลังจากลงมาจากเขาแล้ว ก็มีแม่ชีหน้าตาสดใสคนหนึ่งเดินมาหา พร้อมกับนำข้าวมาให้ 1 กล่อง เอาไว้กินกลางวัน เราเลยได้สนทนาธรรมกับแม่ชี เธอก็ได้เล่าให้ฟังว่าบวชมา 6 ปีแล้ว เรียนพระอถิธรรมมาด้วย นอกจากนี้ที่น่าทึ่ง คือเธอออกเดินธุดงค์ทุกปี หลังออกพรรษา ต่อจากนั้นวันต่อๆมา เธอก็จะมีคำถามแปลกๆ มาถามทุกวัน เช่น คุณคิดว่ากลิ่นเป็นนามธรรม หรือรูปธรรม ใครลองตอบในใจก็ได้นะ ก็ดิฉันเอง แทบไม่ต้องคิด เพราะไม่ค่อยมีความรู้ด้านปริยัติมาเลย ตอบว่า นามธรรมค่ะ เพราะจับต้องไม่ได้ เธอยิ้ม แล้วบอกว่า เป็นรูปธรรมค่ะ เพราะเราสัมผัสทางจมูกได้ อ้าว! นี่เราไม่ทราบเลยนะ แม่ชีจะเป็นคนพูดเพราะอัธยาศัยดี เดี๋ยวเดินจงกรม เดี๋ยวสวดมนต์เสียงไพเราะ เดี๋ยวก็นั่งสมาธิ ซึ่งเมื่ออยู่คนเดียว ดิฉันก็เลยนำอัธยาศัยแบบเธอมาใช้ ยกเว้นการสวดมนต์ยาวๆ แล้วความเปลี่ยนแปลงในตัวเราก็เกิดขึ้น มันเป็นความละเอียดอ่อน เรียกว่าจิต ถ้าเราตั้งสติตามดู เราจะพบว่าจิตเราทำงานทั้งวัน น่าเหนื่อย จึงเริ่มฝึกคิดแค่สั้นๆ เช่นเหนื่อย ก็คิดว่าเหนื่อย พอความคิดมาทันกัน อารมณ์นั้น ก็จบไป ไม่ค้างในใจเลย นี่คือบทพิสูจน์ ว่าตามอารมณ์ให้ทันแล้วได้ผลอย่างนี้ ลืมบอกว่า แม่ชีที่บอกเธอเป็นมะเร็ง วันดีคืนดี ก็จะมีเลือดออกทางจมูกครั้งละมากๆ และเป็นโรคทาลัสซีเมียปวดหลังมาก แต่เธอมีความตั้งใจในการปฎิบัติธรรมอย่างยิ่ง ทำให้เราเกิดแรงบันดาลใจสุดๆเลย คราวหน้าจะมาเล่าเรื่อง ใครก็ไม่รู้มาดึงแขนเรา
ความเห็น (2)
สวัสดีครับ....
ดวงตาเริ่มเห็นธรรมและแสงสว่าง จิตเราเป็นตัวกำหนดทั้งสิ้น ผมมีคติจะบอกให้จำไว้สักบท เวลาทำงานส่วนรวมช่วยเหนือคนอื่น
เหนื่อย.. เหนื่อยหาย แต่เครืองหมายความดึ..นั้นมีอยู่
วันนี้ ถ้ามีเวลาเข้าไปอ่านปลีกวิเวกตอนที่4 นะคะ และเห็นด้วยกับคุณค่ะ การทำความดี มีผลดีตลอด ใครที่คิดว่าทำดีแล้วท้อน่ะ ยังทำได้ไม่ถึงสุดดีค่ะ