ใครชอบเดินทางบ้าง?..ยกมือขึ้น..
ฉันก็เป็นคนหนึ่งที่ชื่นชอบการเดินทางทุกชนิด ทั้ง รถยนต์ รถไฟ เรือ เครื่องบิน และก็ไม่เคยประสบปัญหากับอาการเมารถ เมาเรือ ใด ๆ ทั้งนั้น แต่ละครั้งที่เดินทางก็จะได้พบเรื่องราวดีๆ ภาพสวยๆ สองข้างทางไว้ชื่นชมเสมอ ...
...ถ้าพูดถึงการเดินทาง คนเราส่วนใหญ่จะนึกถึงการนั่งรถไปบนถนน ถนนบางเส้นทางราบเรียบ บางเส้นทางเต็มไปด้วยหลุม บางเส้นทางคดเคี้ยวน่าอาเจียน บางเส้นทางก็เต็มไปด้วยฝูงปศุสัตว์ (เจ้าถิ่น) ขวางเราอยู่ข้างหน้า จะว่าไปมันก็เหมือนชีวิตเรานะ
...ชีวิตเราก็คือการเดินทาง... บางช่วงของชีวิตเหมือนอยู่บนซุปเปอร์ไฮเวย์ ราบเรียบ แล่นฉิว แต่บางช่วงก็ขับผ่านเส้นทางขรุขระ ตกหลุม จนแทบประคองไม่อยู่ หรือแม้กระทั่งชนสุนัข!!! โดยไม่ได้ตั้งใจ แต่เราในฐานะผู้ขับ ยังต้องมุ่งหน้าต่อไป อ้อ...เคยขับรถไปเจอทางตันมั๊ย... แล้วคุณทำยังไง เลิกขับ? หรือหาเส้นทางใหม่ล่ะ ? แล้วเคยไหมที่บางช่วงเราก็ขับรถไปบนเส้นทางสายเปลี่ยว ไม่มีเพื่อนร่วมทางซักคน (ยิ่งมืด ยิ่งเปลี่ยว ยิ่งแล้วใหญ่!) ...นี่แหละชีวิต
ช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดของฉันในการเดินทาง ไม่ใช่จุดหมายปลายทาง แต่มันอยู่ในระหว่างเดินทาง บนถนน และภาพเหตุการณ์สองข้างทางต่างหาก ภาพที่เห็นลุงคนหนึ่งขี่มอเตอร์ไซด์ไปรับหลานกลับจากโรงเรียน เห็นคนในวินมอเตอร์ไซด์รับจ้างจับกลุ่มเล่นหมากรุก เห็นป้านุ่งผ้าถุงปะแป้งขาวนั่งรับลมหน้าบ้าน (อันนี้แอบนู้ดเล็กน้อย) เห็นทุ่งนาข้าวปลิวไสวรับลม..เห็นแม่ลูกจูงมือกันเดินในสวนสาธารณะ ดูแล้วมันช่างมีความสุข อิ่มใจจริงๆนะ ...และถ้าเราขับรถไปนอกเมืองเราก็จะเห็นธรรมชาติที่สวยงามและมีชีวิต ทะเลกว้างสุดสายตา ขุนเขาสูงจรดฟ้า มันช่างยิ่งใหญ่ จนทำให้เราประจักษ์ว่าเราเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีขนาด น้อยนิด ซะเหลือเกิน เรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นกับเรานั้นมันช่าง "กระจิ๊ดริด" ซะจริงๆ เมื่อเทียบกับธรรมชาติ หรือโลกใบนี้ ถ้าคิดได้อย่างนี้ชีวิตเรามันก็ไม่ได้มีปัญหาใหญ่โตอะไรนักหนา เมื่อเทียบกับโลกใบนี้ เราก็จะมีกำลังใจ มีสติ คิดหาทางออกซึ่งมันรอเราอยู่แล้วก็เป็นได้
... แนะนำให้ผู้ที่รักการเดินทางทุกคนลองไปฟังเพลง Take me home, Country road ของ John Denver ตอนอยู่บนถนน นะ อาจรู้สึกมีความสุขมากๆ เหมือนอย่างที่ฉันรู้สึกอยู่ตลอดเวลา ...มันช่างเป็นเพลงอมตะที่ฟังเท่าไรก็ไม่เคยเบื่อเลย ...โดยเฉพาะเวลาอยู่บนถนน จ้า...
ชีวิตคือการเดินทาง เป็นการเดินทางที่มีเป้าหมายแฝงอยู่ในทุกๆ ก้าวที่เราเดิน ....คุณบัวใบ เขียนเรื่องที่ผมสนใจพอดี ...จะคอยติดตามอ่านต่อไปครับ ...แต่ภาพที่ใส่ไว้ไม่ปรากฏครับ ...บางทีอาจมีอะไรผิดพลาดทางเทคนิค (ที่เครื่องของผม) ก็ได้?
ขอบคุณค่ะ สำหรับกำลังใจ และการติดตามของคุณ beyondKM