บัญชีความซื่อสัตย์
กลางเดือน ก.ค.๕๐ ผมไปสอนที่มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์ พักที่โรงแรมสุรินทร์มาเจสติก กลับมากรุงเทพฯ โดยไม่รู้ว่าลืมกระเป๋าสุขภัณฑ์ส่วนตัว (แปรงสีฟัน ยาสีฟัน เครื่องโกนหนวดไฟฟ้า ฯลฯ) ไว้ในห้องน้ำ มารู้ตัวก็อีกสัปดาห์ต่อมาขณะจัดกระเป๋าจะไปสุรินทร์อีกครั้งตอนปลายเดือน เลยต้องเตรียมกระเป๋าสุขภัณฑ์ชุดใหม่ไปด้วยเพราะทำใจแล้วว่าอาจจะหาย จะเสียดายก็แต่เครื่องโกนหนวดอย่างดีของเยอรมันที่ถูกใจมาก หมุนแรงดีเพราะใช้ไฟจากปลั๊กเสียบแต่โกนได้นุ่มนวลมากไม่เจ็บ (ราคาหลายสตังค์)
ปรากฏว่าเมื่อไปเช็คอิน แจ้งพนักงานต้อนรับว่าเมื่อสัปดาห์ก่อนลืมกระเป๋าสุขภัณฑ์ไว้ในห้องน้ำ พนักงานร้องอ๋อแล้วไปหยิบมาถามว่า "ใช่ใบนี้หรือเปล่า" ผมบอกว่าใช่ แล้วรีบสำรวจดูรายการสิ่งของในกระเป๋า ปรากฏว่าอยู่ครบถ้วนสมบูรณ์ไม่ขาดหายเลยแม้แต่ชิ้นเดียว
เมื่อขึ้นมาที่ห้องพัก สิ่งที่ผมทำอันดับแรกคือเขียนแสดงความคิดเห็นลงในแบบฟอร์มที่เขาวางไว้บนโต๊ะ เห็นทุกครั้งที่มาพักแต่ไม่เคยเขียน คราวนี้เขียนชมพนักงานทำความสะอาดห้องว่ามีความ "ซื่อสัตย์" และชมฝ่ายจัดการเขาว่าคัดเลือกคนเข้าทำงานได้ดีหรือไม่ก็อบรมพนักงานได้ดี แล้วก็เอาลงไปส่งที่เคาน์เตอร์รีเซฟชั่นโดยไม่ปิดซอง(เขาเขียนไว้ให้ปิดซองส่งถึงผู้จัดการ) โดยเจตนาให้พนักงานได้อ่านก่อน เพื่อเป็นรางวัลให้เขาได้แบ่งปันขวัญกำลังใจกันจากคำชม (ผมหวังว่าเขาจะพูดต่อๆ กัน)
โรงแรมนี้เป็นโรงแรมสร้างใหม่ขนาดประมาณ ๗๐ ห้องนอน แต่สะอาดสะอ้านดี ห้องกว้างขวาง ที่สำคัญคือมีสระว่ายน้ำและห้องฟิตเนสด้วย ซึ่งผมไม่เคยพลาดใช้บริการออกกำลังตอน ๖ โมงเช้า ทุกครั้งที่ไปพัก ราคาวันละ ๘๐๐ บาทต่อห้อง มีตู้เย็นมีทีวี(ที่ผมเลิกเปิดดูไปนานแล้ว) รวมคูปองอาหารเช้าแบบบุฟเฟ่ห้องละ ๒ ใบด้วย (ขอถือโอกาสโฆษณาให้เขาหน่อย ทั้งที่ไม่รู้จักกัน ถือเป็นการให้รางวัลความดี)
เรื่องความสะอาดของสถานที่ก็ไม่เท่าเรื่องความซื่อสัตย์ โรงแรมนี้ได้คะแนนความซื่อสัตย์จากผม จากการทำธุรกิจอย่างตรงไปตรงมาเข้าบัญชีเขาไปอีก ๑ คะแนน
แนวคิดเรื่องบัญชีความซื่อสัตย์นี้ผมได้มาจากหนังสือของคุณ Steven Covey (ชาวอเมริกัน เป็นนักเขียน-นักให้คำปรึกษาธุรกิจและชีวิตส่วนตัว-ครอบครัว) หลายเล่มที่ผมอ่านฆ่าเวลาขณะเดินทาง (การเดินทางมากๆ ก็มีข้อดีตรงที่ได้อ่านหนังสือเยอะมาก)
คุณสติเวนทำให้ผมได้เข้าใจว่า นอกจากบัญชีรับ-จ่ายทางการเงินแล้ว แต่ละคนยังมี "บัญชีแห่งความซื่อสัตย์" ด้วย ซึ่งเราสามารถฝากหรือถอนได้ด้วย
การฝากก็คือการรักษาสัญญาที่เราให้ไว้แก่คนอื่น แก่สามีหรือภรรยา แก่ลูกหลาน พ่อแม่พี่น้อง เพื่อน ผู้รับบริการ ลูกค้า ซัพพลายเออร์ หรือใครก็แล้วแต่ การรักษาสัญญา ทำตามสัญญาแต่ละครั้งก็เหมือนการฝากเพิ่มเข้าไป เท่ากับการเพิ่มเครดิต
การถอนก็คือการไม่รักษาสัญญา การผิดสัญญา (ไม่จำเป็นต้องเป็นสัญญาที่เขียนเป็นลายลักษณ์อักษร หรือตามกฏหมาย) การแสดงความไม่ซื่อสัตย์แต่ละครั้งก็เหมือนการถอน ถอนมากๆ เข้าก็ขึ้น "ตัวแดง" ก็จะไม่มีใครคบหาสมาคมด้วย
ลองนึกภาพสามีหรือภรรยาที่ถูกจับได้ไปมีกิ๊กดูซิครับ บัญชีความซื่อสัตย์อาจจะขึ้นตัวแดงเลย ทั้งต่อคู่ชีวิต ต่อลูกหลาน ญาติพี่น้อง บัญชีเครดิตที่เป็นตัวดำเพราะฝากมาเรื่อยทั้งชีวิตก็อาจจะติดลบเป็นตัวแดงได้จากความไม่ซื่อเพียงครั้งเดียว บางคนอาจโชคดีได้รับโอกาสให้แก้ตัว แต่กว่าจะฝากสะสมขึ้นมาใหม่ได้ก็ใช้เวลา
ผมเขียนบันทึกนี้เพราะมีเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นกับครอบครัวด้วย
เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมานี้ ลูกสาวผมกับภรรยาไปซื้อของกัน ลูกสาวกลับมาเล่าให้ฟังว่า แม่ซื้อลูกพรุนอบแห้ง ๒ ขีด ป้ายติดราคาเขียนราคาขีดละ ๔๕ บาท แต่คนขายดูป้ายราคาผิดคิดเป็นราคาลูกเกดที่อยู่ติดกันขีดละ ๓๕ บาท เมื่อคนขายทอนเงินผิด แม่ทักว่าเขาทอนผิด และยื่นเงินให้เขาเพิ่มกลับไปให้เขาตามราคาที่ควรจะเป็น เราไม่รู้ว่าคนขายเป็นเจ้าของหรือเป็นเพียงลูกจ้าง แต่ลูกสาวก็ภูมิใจในตัวแม่มากจึงมาเล่าให้ผมฟัง ผมก็บอกให้ลูกยึดสิ่งที่แม่ทำไว้เป็นตัวอย่างในการดำเนินชีวิตต่อไป
ให้ลูกดำเนินชีวิตบนหลักการที่ถูกต้อง และรักษาหลักการนี้ให้เป็นหลักการในการดำเนินชีวิตตลอดไป แล้วจะตกน้ำก็ไม่ไหล ตกไฟก็ไม่ไหม้.
ความเห็น (16)
สวัสดีค่ะ
เรื่องความซื่อสัตย์นี่ เป็นคุณธรรมที่สำคัญค่ะ ถ้าเจ้าหน้าที่โรงแรม หรือรคนขับถแท๊กซี่ หรือผู้ใดก็ตาม แสดงคุณธรรมนี้ออกมา สมควรได้รับการยกย่องค่ะ
ครับ อ่านแล้วรู้สึกดีด้วยเหมือนกันนะฮะ
ขอบคุณครับ
- ยอดเยี่ยมเลยครับ
- ขอปรบมือให้กับโรงแรมที่สุรินทร์
- และปรบมือดังๆให้กับคุณแม่ของลูกสาวที่น่ารัก
จะอยู่ที่ไหนๆ ผมว่าคนที่ดียังมีซ้อนอยู่ ความซื่อสัตย์ กับคนดีๆยังมีอยู่เลยที่สุรินทร์
อ่านไปยิ้มไป ' คะ(พี่) อาจารย์เชษฐ
ชื่นใจจริงๆคะ สำหรับเรื่องราวของ "ความซื่อสัตย์ การรักษาสัญญา" ซึ่งตัวเอง"ในฐานะคนหก" ก็ยึดถือเป็นสิ่งสำคัญในการดำเนินชีวิตตลอดมาเช่นกันคะ
อ่านแล้วรู้สึกมีความสุข ....อ่านแล้วสนองความต้องการ "การมองโลกสดใสสวยงามของตัวเอง " ขึ้นมาได้จริงๆคะ
ขอบคุณสำหรับบทความดีดี และขอชื่นชมบุคคลในบทความมากคะ
พอดีทางเครือข่ายมีแนวคิดที่จะทำบัญชีแห่งความดี
เรื่องของอาจารย์น่าสนใจมากครับ
นางปัณฑิตา บุญยืน
เป็นนักศึกษาใหม่ มีโอกาสได้ฟังบรรยายจากอ.สุรเชษฐฯ เมื่อวันที่ 26 กรกฎาคม 2551 ที่ศูนย์ชุมแพวิทยายน มีอาจารย์หลายท่านบอกว่าอ.สุรเชษฐฯ ไม่ค่อยมีเวลามาบรรยายต้องจองคิดนานมากกว่าจะว่าง ก็ถือเป็นความภูมิใจอีกอย่างหนึ่งในชีวิตคะ ที่มีโอกาสแบบนี้ ยิ่งได้อย่างเรื่องแรงบันดาลใจแล้วยิ่งได้อะไรมากกว่าความซื่อสัตย์ค่ะ
สุรเชษฐ เวชชพิทักษ
ขอบคุณคุณปัณฑิตา
ถ้าคนเรามีความซื่อสัตย์ไม่เห็นแก่ตัวโลกนี้จะน่าอยู่อีกเยอะ
สวัสดีค่ะหนูเป็นน้องไหม่ของศูนย์เรียนรู้เกษตรสมบูรณ์ค่ะรุ่น 3
หนูได้ไปฟังอาจารย์สอนที่ชุมแพ เมื่อวันที่ 26-27 กรกฎาคม 51 ที่ผ่านมา
ดีใจมากค่ะที่ได้เข้ามาเรียนที่ม.ชีวิตเป็นโครงการที่ดีมากค่ะสำหรับหนู
พอกลับมาถึงบ้านหนูบอกกับแม่ว่า..หนูอยากให้แม่ไปเรียนกับหนูค่ะ อิอิ
หนูมีโครงการมากมายที่คิดจะทำเพื่อชุมชนของหนูค่ะอาจารย์โครงการของพ่อหลวงเราค่ะเพื่อความประหยัด..หนูกำลังจะทำการเกษตรแบบไม่ใช้ปุ๋ยเคมีค่ะได้ขอที่นาแม่ไว้แล้วถ้าเกิดว่าหนูทำหนูจะมาเล่าให้อาจารย์ฟังอีกนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ลูกศิษย์คนนี้ด้วยนะค่ะ
สวัสดีค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์พี่
- เวลาที่เราทำความดี ถึงจะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แต่ใจเราก็เป็นปิติ หน้าเราจะร้อนๆ เวลาที่เราไม่เอาเปรียบผู้อื่น และบอกให้เขารู้ว่าเขาพลาดตรงจุดนั้นจุดนี้ค่ะ
- สบายดีนะคะ ไม่ได้เห็นบันทึกของพี่เราตั้งนาน...
สบายดี ดีใจที่น้องดาวลูกไก่แวะมาอ่านและทักทาย
นิตยา หอมสมบัติ
ขอบคุณค่ะอาจารย์ที่ให้ความรู้ ข้อคิดและการดำเนินชีวิตอยู่ในสังคม
นิตเป็นนักศึกษาม.ชีวิตรุ่นที่ 1 ของศูนย์เรียนรู้หนองบัวระเหว จ.ชัยภูมิค่ะ ตอนนี้จบแล้ว และได้รับความเมตตาจากอาจารย์ศูนย์ให้รับหน้าที่อาจารย์คู่ขนานรับผิดชอบสอนรายวิชาการจัดการความรู้ การวางเป้าหมายและแผนชีวิต นิตสัญญาค่ะว่าจะทำหน้าที่ถ่ายทอดความรู้ที่ได้รับต่อให้กับนักศึกษารุ่นที่ 4 เต็มความสามารถค่ะ นิตให้สัญญา นิตจะทำตัวให้เป็นแบบอย่างที่ดีให้กับรุ่นน้องๆค่ะ
ยินดีด้วยครับ
แสดงว่าเราคงเรียนอย่างตั้งใจมากจึงได้รับเลือกเป็นอาจารย์คู่ขนาน
ขออวยพรให้ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานและในการทำหน้าที่อาจารย์ ม.ชีวิต
ไกรรพี ไชยจิตต์
อ่านแล้วก็อมยิ้มกับคนไทยนิสัยดีๆ ...
ขอให้คงความดีนี้ไว้ตลอดไป นะครับ พนักงานโรงแรม จ. สุรินทร์