มิตรภาพที่มาตามเวลา เติบโตและเบ่งบานที่บุรีรัมย์ ; หนูนิด - น้องแจง หน่อง ต้อม ต่าย ยุ ป๋อม ไก่ หนิง......
จากการที่ไปเยือนค่ายเด็กรักป่า ที่ จ..สุรินทร์ เมื่อ 16-17 มิ.ย.2550 ทำให้ได้มีโอกาสรู้จัก 4 น.ศ.เอกวิทย์ "แจง หน่อง ต้อม ต่าย" จาก ม.ราชภัฏบุรีรัมย์ และเมื่อ 7 ก.ค.2550 นายบอนก็หาโอกาสไปเที่ยวบุรีรัมย์ ได้เจอทั้ง 4 สหาย และเพื่อนๆในกลุ่ม รวม 9 คน
หลังจากที่เจอกันแล้ว ทีมงาน คู (ครู) บ้านนอก นำโดย แจง ต้อม ซึ่งได้จัดโปรแกรมนำเที่ยวไว้แล้ว ก็พาไปที่เขากระโดง โดยขับรถมอเตอร์ไซต์ตามกันไป พาไปขึ้นเขากระโดง ชมสิ่งต่างๆแล้ว ลงมาหาอาหารเที่ยงทานตอนบ่าย 2 โมง เสร็จแล้ว ตั้งใจจะไปดูนก ชมไม้ ที่อ่างเก็บน้ำห้วยจระเข้มาก แต่พลาดพลั้งไม่ระวัง เลยเผลอขับรถมอเตอร์ไซต์ชนท้ายกัน เพราะมอเตอร์ไซต์คันที่หนูนิดขับมา จอดรอน้องแจงที่กำลังเติมน้ำมัน ส่วนรถมอเตอร์ไซต์ที่น้องต้อมขับมา ก็เหลียวมองน้องแจง ไม่ได้ดูทางข้างหน้า เลยชนท้ายรถมอเตอร์ไซต์ของหนูนิดอย่างจัง รถล้ม คนล้ม ลื่นไถล ถลอก เคล็ดขัดยอกกันบ้าง บางคนมีแผล หนูนิด และน้องต้องต้องไป โรงพยาบาล ไปตรวจร่างกายและรับยามาทาน
เสร็จจากโรงพยาบาลบุรีรัมย์ ก็พากันไปที่หอพักของชาว คู(ครู)บ้านนอก ปรึกษาหารือเรื่องการซ่อมรถที่เสียหายของหนูนิด แล้วก็พากันแวะไปที่สวนสาธารณะ "สวนลุม" นั่งกันริมสระน้ำ ให้อาหารปลา เย็นย่ำก็ไปกินข้าวที่ตลาดไนท์ หลังฝนหยุดตกก็พากันไปร้องคาราโอเกะจนถึง 6 ทุ่ม ก่อนให้นายบอนมานอนค้างที่ห้องนอนในหอพักของทีมคู (ครู) บ้านนอก เมื่อถึง เวลาเช้าตรู่ 5.45 น. นายบอนก็ออกมาขึ้นรถไปขอนแก่น สรุปว่า อยู่ที่บุรีรัมย์แค่ 18 ชั่วโมงเท่านั้น แต่ถ่ายรูปไว้เยอะพอสมควร
วันต่อมา บรรดาน้องๆ ก็เอารถมอเตอร์ไซต์ของหนูนิดไปซ่อม จ่ายค่าซ่อมให้หมดทุกอย่าง เปลี่ยนชิ้นส่วนที่เสียให้ใหม่หมด
ถึงจะเป็นช่วงเวลาที่พบเจอกันไม่นาน ก็มีแต่ความประทับใจ ซึ้ง ความเป็นกันเอง และผูกพัน สนิทสนม ห่วงใย วันต่อๆมา น้องๆก็ชวนหนูนิดไปสังสรรค์ ไปออกกำลังกาย ไปนั่งคุยกันริมสระน้ำ
แม้ว่า หนูนิดและบรรดาน้องๆ จะอายุต่างกัน แต่หัวใจเดียวกัน เจ๋งๆกันทั้งนั้น
เห็นบรรดาน้องๆ ทั้งปลื้มใจ ดีใจ ดูแลเอาใจใส่ดี นายบอนเลยรวบรวมรูปมาทำเวบ Blog ให้ทันที
แต่ละวัน หนูนิดหลังเลิกงาน จะเครียดบ้าง เหนื่อยบ้าง เมื่อมีเวลาไปออกกำลังกาย ได้เจอพวกน้องๆคู(ครู) บ้านนอก ก็ได้เฮฮา มีเพื่อนร่วมก๊วน เพื่อนร่วมคุย ร่วมเฮฮา
ในช่วงปลาย ก.ค. หนูนิด งานหนัก ไม่ค่อยมีเวลาไปออกกำลังกาย ส่วนช่วงนี้ บรรดาน้องๆก็ติดสอบ และเร่งมือเก็บข้อมูลงานวิจัย เพื่อเร่งให้จบ เมื่อหนูนิดเงียบหายไป น้องแจงก็จะเข้ามาถามไถ่ ว่า พี่นิดเงียบหายไปเลย หายไปไหน สบายดีหรือเปล่า ว่างๆไปเที่ยวกันอีกเนาะ
ทิ้งไว้ให้คิด
- หนูนิดในวัยทำงาน มีเพื่อนรุ่นน้องปี 4 สดใส มิตรภาพที่สดใสซึมซับความเคร่งเครียดลงได้
- ใจต่อใจ มีความหมายที่มีค่าต่อน้องๆมาก พบเจอกันไม่กี่ครั้ง แต่ประทับใจกันและกันไปนาน
- ช่วงเวลาแห่งมิตรภาพที่สดใส เป็นช่วงเวลานี้เท่านั้น เพราะเมื่อน้องๆเรียนจบไปแล้ว แยกย้ายไปทำงาน โอกาสที่จะได้มาพบเจอกันมีน้อยลง หรือไม่มีเลย
- ถือว่า โชคดีที่ได้สัมผัสกับมิตรภาพที่มาตามเวลา ก่อนที่จะห่างหายไปตามเวลา เหลือเพียงแต่ความทรงจำที่ดีๆ
หมายเลขบันทึก: 115417เขียนเมื่อ 29 กรกฎาคม 2007 00:43 น. ()แก้ไขเมื่อ 3 พฤษภาคม 2012 09:44 น. () สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (2)
ถ้าคุณพันธมิตรบุรีรัมย์ได้รู้นิสัยตัวตนท่แท้จริงหรือกำพีดคุณน้องนิดบุรีรัมย์ทุกคนจะหนาวที่ออกรายการออลีออลี่วัน6กค.51นั้นคำพูดเกือบทุกคำโกหกทั้งนั้นไม่เป็นเรื่องจริงเลย
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก