KM. 20 พาเที่ยวงานมหกรรมสร้างสุขภาพจังหวัดพระนครศรีอยุธยา สร้างสุขส่วนรวมจากการมีส่วนร่วมที่ประทับใจ

หลากหลายเรื่องราว ล้วนเป็นความสุข แต่เป็นหลุมพรางในทางธรรม ชนิดกำจัดยาก...อันต้องหาเวลาทำสมาธิภาวนา เพื่อเพิ่มกำลังจิตตามรู้(วิปัสสนาภาวนา)

  

      ในฐานะผู้ประสานงานโรงพยาบาลสร้างสุขภาพ ฉันได้ไปมีส่วนร่วมเป็นคณะกรรมการจัดงานมหกรรมสร้างสุขภาพจังหวัดพระนครศรีอยุธยา โดยมีทีมของกลุ่มงานส่งเสริมสุขภาพและสนับสนุนการสร้างสุขภาพภาคประชาชน สำนักงานสาธารณสุขจังหวัด อันนำโดย นพ.รัตนชัย จุลเนตร   เป็นศูนย์กลาง ซึ่งจะต้องมีการประชุม  และร่วมหารือที่จะจัดงานมหกรรมสร้างสุขภาพ เพื่อจุดมุ่งหมายคือการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ด้านชมรม หรือกิจกรรมสร้างสุขภาพดี ๆ โดยมีชมรม หรือกลุ่มกิจกรรมสร้างสุขภาพที่เข้มแข็งหลากหลาย เป็นผู้จัดบูธ หรือนำเสนอ และมีกลุ่มประชาชนทุกเพศทุกวัยที่ค่อนข้างจะมีแนวโน้มในการพัฒนากลุ่มสร้างสุขภาพในชุมชนของตนเอง จากทุกอำเภอ ๆ ละ 30 คน เข้าร่วมงาน  ทั้งนี้มีการประชุมแบบมีส่วนร่วมทั้งหมด 3  ครั้ง ฉันให้ความคิดเห็นเรื่องนี้ได้เต็มที่เพราะ จัดงานระดับอำเภอเป็นประจำอยู่แล้ว ซึ่งมีบทเรียนอยู่มากทีเดียว  ทำให้ฉันรู้สึกดีกับการประชุม เพราะถ้าไปร่วมการประชุมและไม่เกิดประโยชน์ จะไม่อยากไป เนื่องจาก ปกติก็มีงานที่ รพ. มากอยู่แล้ว

       

        วันที่  25 กรกฎาคม คือกำหนดวันที่ ทีมงาน เลือกเป็นวันงาน ซึ่งก็เลื่อนมาจากกำหนดวันแรกถึง 2 ครั้งด้วยข้อจำกัดเนื่องจากตรงกับงานอื่น เราเลือกหัวข้อที่ควรมีการนำเสนอของบูธต่างๆ ให้ครอบคลุมด้านสร้างสุขภาพ (ครบ 6 อ. คือ ออกกำลังกาย อารมณ์ อาหาร อโรคยา อนามัยสิ่งแวดล้อม อบายมุข ) และ ให้แต่ละอำเภอ นำเสนอชมรมหรือกลุ่มสร้างสุขภาพ ที่มีความเข้มแข็งในแต่ละอำเภอของตน จากนั้นก็ให้ทุกอำเภอมีส่วนร่วมในการนำชมรม ที่เข้มแข็งของตนเองมานำเสนอ ซึ่งฉันนำเสนอชมรมจักรยานเพื่อสุขภาพของอำเภอบ้านแพรกเป็นตัวแทนมาจัดบูธเดี่ยวในด้านการออกกำลังกาย (ซึ่งเป็นชมรมที่เข้มแข็งจนได้รับรางวัลชมรมสร้างสุขภาพที่มีการจัดกิจกรรมส่งเสริมสุขภาพ ด้วยการออกกำลังกายอย่างต่อเนื่องและมีเครือข่ายดีเด่น ระดับจังหวัด ปีพุทธศักราช ๒๕๕๐ จากกรมอนามัย ) รวมถึง คลีนิคผู้สูงอายุใน รพ.  โดยตัวแทนจากผู้สูงอายุที่มีกิจกรรมสร้างสุขภาพต่อเนื่อง เข้าร่วมเวทีเสวนา ทั้งนี้ฉันประสานงานกับประธานชมรมจักรยานเพื่อสุขภาพอำเภอบ้านแพรก ด้วยความรู้สึกเกรงใจ กลัวว่าจะรบกวน แต่ก็อยากให้ชมรมได้มาแสดงศักยภาพเป็นแบบอย่าง ซึ่งฉันก็ทำหน้าที่เป็นคนกลางระหว่างจังหวัด กับชมรม เพื่อให้จังหวัดมีสิ่งสนับสนุนการจัดบูธ ที่เหมาะสม เนื่องจากชมรมต้องมีเตรียมการมาก และ เป็นผู้สูงอายุกันทั้งนั้น ซึ่งตอนแรกได้รับการปฏิเสธเพราะได้รับเชิญ หลายครั้ง และเสียเวลาออกกำลังกายในชีวิตประจำวันไปบ้าง แต่สุดท้ายประธานชมรมก็ตอบตกลง

       

        ในการประชุมครั้งสุดท้าย ก่อนจัดงาน  5 วัน ฉันได้รับมอบหมายให้เป็นพิธีกร นอกเหนือจากที่ต้องประสานงานพาคนในชุมชนมาเพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้ อีก 30 คน ฉันประสบปัญหาอยู่บ้างเนื่องจากมีการประชุมสำคัญตลอด ต้องเข้าจังหวัดทุกวัน ไม่มีเวลาเตรียมตัว จึงฉุกละหุกบ้างกรณีประสานงานคน 30 คนมาร่วมประชุม แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี...ด้วยการช่วยเหลือของทีมงานของ รพ. ที่น่ารัก

       

        เช้าวันที่ 25 ก.ค. ฉันตื่นแต่เช้า ด้วยบทบาทพิธีกร ฉันเลือกการแต่งกายด้วยเสื้อผ้าไหม เบานุ่ม พริ้ว ที่จะช่วยสร้างความมั่นใจเวลาเดิน และนุ่งกางเกงเพื่อความคล่องตัว เวลา 07.30 น. รถตู้ 2 คัน พาคนจากอำเภอบ้านแพรก มาร่วมงานที่ โรงแรมวรบุรี อโยธยา  โดยมีนักเรียนเข้าร่วม 14 คน โดยฉันนั่งมากับเด็กๆ (มีเด็กบางคนบอกคุณครูว่า “ครูคะ หนูไม่เคยไปโรงแรมเลยค่ะ” คุณครูตอบว่า “ ดีแล้ว หนูจะได้ไปเปิดโลกทัศน์ไงลูก”...)  นอกจากนี้มี  อสม. 5 คน ชมรมผู้สูงอายุ 4 คน ทีมชมรมจักรยาน จาก 3 คน มีมาเพิ่มอีก 5 คน เนื่องจากทีมที่เหลือบางคนอยากมีส่วนร่วมและมาเห็นภาพการนำเสนอในงานแบบนี้บ้าง  ฉันรู้สึกถึงความมีพลังอันเต็มเปี่ยมของชมรมจักรยานเพื่อสุขภาพ  ซึ่งมีการโชว์จักรยาน 2 คันด้วยอุปกรณ์ สำหรับโชว์จักรยานโดยเฉพาะ ,ชุดสำหรับขี่จักรยาน และ โปสเตอร์ที่แสดงกิจกรรมที่ชัดเจน พร้อมสมาชิกชมรมรุ่นเยาว์สาธิตการขี่จักรยาน , VCD สรุปกิจกรรม 12 นาทีสำหรับฉาย ให้ผู้ร่วมงานได้ดูในเวทีกลาง อีกทั้งแสดง web site ที่สามารถเข้าไปหาข้อมูลของชมรมได้อย่างชัดเจน ที่ http://www.banprak_bike.th.gs  มีผู้คนเข้าไปศึกษา บูธนี้ค่อนข้างมาก รวมถึงท่านประธานในงาน คือ นพ. รัตนชัย จุลเนตร (แทนผู้ว่าราชการจังหวัด)  สร้างความสุขใจให้กับชมรมที่ได้เป็นผู้ขยายผลการสร้างสุขภาพสู่ผู้อื่นได้ไม่น้อย คุ้มค่าการเหนื่อยที่มาจัดบูธ และได้นำเรื่องการจัดมหกรรมนี้ลง web site ของ ชมรมเป็นที่เรียบร้อย

        กิจกรรมแรกที่เริ่มแสดงศักยภาพในการสร้างสุขภาพของผู้สูงอายุ จาก วาสนเวศน์ สถานสงเคราะห์คนชรา อ.นครหลวง ซึ่งรวมตัวตั้งวงดนตรี ชื่อวง “ กล้วยไม้”  ฉันทึ่งในความสามารถ ของนักดนตรีผู้มากด้วยประสบการณ์ เหล่านั้น เพลงเพราะทุกเพลงไม่ว่าจะเป็น “ค้างคาวกินกล้วย” “ลาวดำเนินทราย” “ลาวดวงเดือน” “ฯลฯ (ส่วนใหญ่ฉันไม่รู้จักชื่อ) ทุกท่านเล่นเพลงไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ไม่มีช่องว่างของงาน เนื่องจาก สามารถที่จะมีดนตรีจากวง “กล้วยไม้” ปิดช่องว่างได้หมด โดยมิต้องประสานงานบอก แม้แต่ช่วงประธานเดินขึ้นบนเวทีเพื่อเปิดงาน รอยยิ้มฉาบฉายที่ใบหน้าของทุกท่าน ฉันประทับใจอย่างที่สุดจนอดไม่ได้ที่จะขอสัมภาษณ์หัวหน้าวง เพื่อให้ผู้ร่วมงานได้ยินกระแสเสียงของผู้นำกิจกรรมที่งดงามนี้ ท่านเป็นหญิงสูงอายุ และมีปัญหาในเรื่องการเดิน ครั้นพอได้ยินคำตอบ พลังแห่งเสียงและคำพูดของท่านทำให้ฉันรู้สึกว่า สุขภาพภายในใจของท่านนั้นเข้มแข็งเปี่ยมด้วยพลังแห่งดนตรี และความสุขที่ได้บรรเลงบทเพลงไทยเดิมเหล่านี้ให้กับผู้อื่นได้อิ่มเอมใจ แค่เพียงเริ่มต้นหน้าที่พิธีกรของฉันในวันนี้ ความสุขก็ฉายชัด อิ่มเอิบเต็มไปหมดในหัวใจของฉัน

        

        ในหน้าที่พิธีกร เวลา 9.20 น. ฉันและพี่นครินทร์ (พี่ดล) ซึ่งเป็นพิธีกรชายในงานได้เวลาเปิดตัวอย่างเป็นทางการ ด้วยการเปิดเพลง “ โหมโรงช่อผกา” แบบกระหึ่ม..เพื่อเรียกความสนใจผู้ร่วมงาน  ฉันอ่านบทกลอนที่แต่งแบบเร่งด่วนก่อนนอน  อยู่ข้างเวที ความว่า
       

        25 กรกฏา ในครานี้         

รวมน้องพี่ ชาวอยุธยา พาสุขสันต์
        หลากหลายกลุ่ม หลายชมรม ร่วมช่วยกัน 

        ร่วมสร้างฝัน เพื่อความสุข ของชุมชน

     เยาวชน คนสูงวัย มีหลายหลาก

กิจกรรมมาก ล้วนสิ่งดี มีประสิทธิผล
มาอวดโฉม ให้ชิมลาง ช่างน่ายล  

มารวมพล เป็นพลัง สร้างสุขจริง
มาเถิดมา พี่น้อง ชาวกรุงเก่า  

มาร่วมด้วย ช่วยกันเรา ทั้งชาย-หญิง
เปิดหัวใจ ใคร่เรียนรู้ ในของจริง  

ไม่หยุดนิ่ง มาสร้างภูมิ คุ้มกาย-ใจ

 

        ตามด้วยการแนะนำตัว เพื่อเรียกความสุข ความมั่นใจของตัวเอง และเสียงปรบมือจากผู้ร่วมงาน และเสนอกิจกรรมถัดไปที่ฉันก็อยากจะชมเต็มแก่  อันเป็นการนำเสนอรูปแบบการออกกำลังกายและใจของเด็กนักเรียนด้วยการเล่นโขน  การเล่นโขนของเด็กนักเรียนวัดลาดชิด อ.ผักไห่ ชื่อเสียงโด่งดัง และได้ออกรายการทีวีมาแล้วหลายครั้ง แต่สำหรับฉัน คนไม่ค่อยได้ดูทีวี เลยได้ชมเป็นครั้งแรก สร้างความประทับใจ อย่างไม่น่าเชื่อเป็นกิจกรรมที่ 2  น้องๆ เล่นโขนได้สนุก งดงาม จนฉันยิ้มไม่หุบ แอบถ่ายภาพไปหลายภาพทีเดียว

        หลังพิธิเปิดโดย ผู้แทนผู้ว่าราชการจังหวัด หลังจากท่านเดินชมตามบูธต่างๆ (ที่สำคัญท่านสนใจบูธจักรยานบ้านแพรก ด้วยหละ) มีกิจกรรมที่ฉันพบกับความเกินคาดที่ได้ล่วงรู้ไว้อีกแล้ว คือกิจกรรมการออกกำลังกายของชมรมรักสุขภาพ อำเภอพระนครศรีอยุธยา ด้วยการ"รำพัดจีน" ที่มีคนบอกว่า ได้ออกรายการทีวีมาแล้ว พอเห็นหน้าสมาชิกท่านหนึ่งฉันก็ร้อง อ๋อ! เพราะเคยเห็นพี่เขา เป็นแกนนำการออกกำลังกายกับชมรมนี้มานานหลายปีแล้ว พี่ๆเคยมาเผยแพร่ ไท้เก๊ก ,การรำดอกบัว ที่บ้านแพรกให้ด้วย (มีประวัติการพัฒนาชมรม และประยุกต์การออกกำลังกายมาเป็น 10 ปี และออกกำลังกายสัปดาห์ละ 5 ครั้ง หลายแบบสลับกัน)

 

 เมื่อเพลงเริ่มขึ้น หัวใจฉัน ตื่นมากขึ้น เริ่มรู้สึกถึงคำว่า “ความเร้าใจในความนุ่มนวล” บทเพลงจีน หนักแน่นได้อารมณ์และศิลปะของการต่อสู้ จังหวะและเสียงของพัดสีแดงขนาดพอเหมาะ ที่ถูกคลี่ออกแบบรวดเร็วและหนักหน่วงพร้อมจังหวะดนตรี สร้างความเร้าใจ และฮึกเหิม  นี่คือ กิจกรรมที่ 3 ที่ฉันตื่นทั้งตัวและหัวใจในการรับชม  หลังการแสดง ฉันจึงต้องสัมภาษณ์ รายละเอียดความเป็นมา ประโยชน์ พร้อมตัวอย่างจากผู้แสดง ซึ่งพบแววตาที่สดใส และรอยยิ้มที่ไม่มีจืดจางจากทุกท่าน

        กิจกรรมถัดมาเป็นเวทีเสวนา เรื่องของชมรมผู้สูงอายุที่เข้มแข็งในการสร้างสุขภาพซึ่งรวมผู้สูงอายุในการเสวนาจาก 5 อำเภอ คือ เสนา บ้านแพรก บางปะอิน มหาราช และพระนครศรีอยุธยา ที่มาร่วมเล่าขานกิจกรรมและความสำเร็จในชมรมผู้สูงอายุ ด้านการสร้างสุขภาพ ที่ถ้าใครสนใจ จะได้อะไรดีๆ กลับไปอย่างมากมาย ด้วยผู้ดำเนินรายการ คือน้อง เบญจมาศ งานสุขศึกษา จาก รพ.เสนา น้องสาวคนเก่ง มากๆ คนหนึ่งในด้านพิธีกร หรือผู้ดำเนินรายการ

        กิจกรรมที่ 4 ที่ฉันต้องตื่นตะลึง เพราะความเกินคาดอีก 1 รายการ คือการโชว์ แอโรบิค ของนักเรียนโรงเรียนบางปะอินราชานุเคราะห์ 1 ซึ่งได้รับรางวัลชนะเลิศ ระดับจังหวัด รุ่น Teenage  ในโครงการ To be No. One   เสียงเพลงกระหึ่ม หนักแน่นมากๆ ท่วงท่าที่พร้อมเพียง เสริมด้วยความสุขที่ที่ส่องประกาย จากทุกแววตา สีหน้า และรอยยิ้มของผู้แสดง บวกกับร่างกายที่บ่งบอกถึงความสมบูรณ์แข็งแรง ทำให้ผู้ชม นิ่งงันและอยากจะขยับตามจังหวะ มีเสียงเรียกร้องจากพิธีกรชาย (ข้างๆ ) ให้สัมภาษณ์เฉพาะบุคคล  จบเพลงนี้ฉันจึงต้องสัมภาษณ์ น้องๆ อีกตามเคย และเอ่ยความให้ผู้ชมได้เข้าใจในกิจกรรมที่แตกต่างระหว่าง วัยรุ่น และผู้สูงวัย เนื่องจาก สรีระและกระบวนการเจริญเติบโตของพลังในกายที่ต่างกัน  ซึ่งวัยรุ่นมีความจำเป็นที่จะต้องได้รับการปลดปล่อยพลังงานอันมากมายนั้นให้ถูกช่องทาง ทำอย่างไรผู้ใหญ่จึงจะกลายเป็นผู้เอื้อต่อการเสริมหรือหนุนศักยภาพที่มีอยู่อย่างเหลือเฟือนั้น

        กิจกรรมที่ 5 ซึ่งเป็นกิจกรรมปิดท้ายมหกรรมที่ประทับใจ เป็น Talk show ของ พอ.นายแพทย์พงศักดิ์ ตั้งคณา นักพูดที่ลือลั่นมาแล้วถึงประสิทธิผลของวาทะศิลป์  คราวนี้ท่านจะมาพูดเพื่อให้คนตระหนักถึงความสำคัญของการสร้างสุขภาพและการมีชีวิตที่มีความสุขในแต่ละช่วงวัย ..ซึ่งฉันก็สงสัยอยู่ว่า..ท่านจะมาไม้ไหน และเมื่อได้รับชมและรับฟัง ฉันก็ไม่สงสัยในคำล่ำลือเลย ด้วยเนื้อหา และการยกตัวอย่างที่คมชัดลึกถึงขั้วหัวใจ ตัวอย่างด้วยภาพที่ชัดเจน จนบางครั้งน้ำตาต้องไหล ความหวาดเสียว และความทุกข์ทรมานกับการทำลายสุขภาพของบุคคลตัวอย่าง ถูกนำมาแสดง ช่างน่ากลัวจนมีคนปฏิญาณ ต่อหน้าที่ประชุมในวันนี้ว่า “จะเลิกสูบบุหรี่โดยเด็ดขาด” เนื้อหาที่ลุ่มลึกถึงหลักธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ถ่ายทอดออกมาได้อย่างชัดเจน เบิกบาน ถูกใจผู้คนทุกผู้ทุกวัย ด้วยปฏิกิริยาการมีส่วนร่วมและเสียงหัวเราะไม่ขาดสาย

        วันนี้กับบทบาทพิธีกร  ฉันมีความสุข ในการปฏิบัติหน้าที่ ไม่มีความทุกข์ขณะปฏิบัติ กับพิธีกรคู่คือพี่ดล ก็เป็นผู้ที่ฉันประทับใจ ด้วยบุคลิกเป็นสุภาพบุรุษ น่านับถือ รับ-ส่งหน้าที่กันด้วยดี ทั้งที่ร่วมงานกันเป็นครั้งแรก ตั้งแต่ต้นจนจบ มีปฏิภาณไหวพริบในการปฏิบัติหน้าที่อันดีเยี่ยม (ฉันยังไม่ได้ชมพี่เขาเลย ทั้งที่ในใจชมอยู่ตลอด ...ต้องหาโอกาสบอกต่อไป) ส่วนตัวเอง ก็มีผู้ชื่นชมให้ได้กำลังใจ อาทิเช่น...พี่ดล จะเรียกว่า “น้องแหววพิธีกรสาวสวย”  (ซึ่งความจริงก็เขินอยู่ทุกครั้งที่ได้ยิน เพราะยังสาวและสวยไม่พอ) “เป็นมืออาชีพ” “แก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ดี” “ คำขอบคุณจากพี่หอม (พี่ฉวีวรรณ สเถียรโชค) ก่อนกลับ  ซึ่งต้องขอขอบคุณในคำชมเหล่านี้ที่ทำให้มีกำลังใจมากพอควร ส่วนอุปสรรคเล็กๆน้อยนั้น ย่อมมีอยู่แล้ว ฉันไม่เอามาเป็นอารมณ์ให้เสียบรรยากาศ  เพราะนั่นคือธรรมชาติ

วันนี้ฉันได้ดอกไม้ข้างทาง และรอบๆ กาย อันเป็นดอกไม้ของความสมานสามัคคี ดอกไม้แห่งความร่วมมือ ดอกไม้แห่งรอยยิ้ม ดอกไม้แห่งความเอื้ออาทร ดอกไม้แห่งความหวังดี ดอกไม้แห่งความสุข ที่เติบโตจากคุณค่าของการทำงาน และเบิกบานอยู่ในใจของทุกคน 

ฉันไม่พบว่ามีทีมงานคนใด สร้างความรู้สึกทุกข์ใจให้แก่กัน หรือผู้ร่วมงานเลย ทีมงานของกลุ่มงานส่งเสริมสุขภาพและสนับสนุนการสร้างสุขภาพภาคประชาชน สำนักงานสาธารณสุขจังหวัด และคณะกรรมการร่วมแสดงให้เห็นถึงการทำงาน สร้างสุขภาพที่สมบูรณ์คือในขณะทำงาน ซึ่งฉันประทับใจในภาพรวมนี้เป็นอย่างยิ่ง จนเป็นอีกเหตุหนึ่งที่อยากทำบันทึกนี้

 บทสรุปของงานนี้ในด้านการจัดการ ตั้งแต่เริ่มต้น ฉันเห็นภาพของการใช้หลักการ Empowerment จากผู้นำ และ ทีมทำงานที่ทำให้ทุกคน รู้ ซึ้ง ตระหนัก และมีส่วนร่วมในการจัดทำ ..คงยังเหลือเรื่องการร่วมกันประเมินผล และพัฒนาให้ดียิ่งขึ้นจากบทเรียนที่งดงามนี้ อีกทั้งหลักการทำงานเป็นทีม กับหลักสุนทรียสนทนา หลักการให้...สร้างความสุขใจในงานกันทั่วหน้า ...ฉันไม่เคยได้รับคำปฏิเสธ เมื่อขอคำช่วยเหลือ มีแต่คำถามว่าอยากให้ช่วยอะไร อาทิเช่น จากพี่จุ๋ม (อัจฉรา) หรือคุณรัตนะ (ที่ฉันแซวในงานว่าเป็นกัปตัน เนื่องจากเขาจะยืนวางฟอร์ม ดูเด่นเป็นสง่า เสมือนหาสิ่งที่ตนเองต้องเข้าไปช่วยเหลือ ในแต่ละจุด และช่วยได้ทุกเรื่องจริงๆด้วย)  ต้องขอบคุณอีกครั้ง รวมทั้งทีมงานคนอื่นๆ ที่ฉันพูดไปก็กล่าวไม่หมด

 

 พี่นครินทร์ แหวว พี่หอม คุณรัตนะ

        

         ในด้านธรรมะประจำวันสำหรับวันนี้ ฉันก็ตามรู้ดูจิตได้ว่า..จิตเป็นสุข..และจิตคิดทำงานมากๆ ฟุ้งมาก อันเป็นเหตุจากความสุข และมีราคะ(ความยินดีในความสุข) แฝงตัวตามมาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แม้ยามนอน ก็ยังฟุ้ง ..ด้วยสัญญาแห่งความสุขไม่หยุดหย่อน...มีกิเลสอยากดับด้วยการนั่งสมาธิเพิ่มความแข็งแรงแห่งจิตตามรู้ ก็ไม่สามารถทำได้ด้วยความอ่อนล้าของกายที่กลับมาบ้านและต้องนอนหลับพักยกก่อนรับประทานอาหารเย็นเวลา 17.00 น. – 18.30 น. อาการปวดศีรษะ จากการเมารถที่ต้องเดินทางไกลเนื่องจากต้องติดรถไปส่งเด็กที่ตำบลชิดเขตอ่างทอง และ มีโค้ง 38 โค้ง ปราบเซียน ทำให้ฉันต้องรับประทานยาและพักผ่อน

        หมดไปอีก 1 วัน อีก  1 งาน แต่ฝากรอยใจ หลากหลายเรื่องราว ล้วนเป็นความสุข แต่เป็นหลุมพรางในทางธรรม ชนิดกำจัดยาก...ต้องหาเวลาทำสมาธิภาวนา เพื่อเพิ่มกำลังจิตตามรู้(วิปัสสนาภาวนา) ..อีกแล้ว....

 

ประธานชมรมจักรยาน กับ ประธานงานชมบูธ

 

 

เยาวชนนวดฝ่าเท้า

โรงเรียนนำเสนอกิจกรรมขยะ recycle

 

ผู้ร่วมงานขณะชมกิจกรรมบนเวทีกลาง

[ลมใต้ปีก]

สวัสดีครับคุณแหวว  วันนี้มาเยี่ยมเหมือนเดิม รูปประกอบสวยนะครับ(ทั้งรูปคนและ ภาพ graphic) ได้เห็นภาพคุณแหววทำงานแล้วชื่นใจแทนชาวอำเภอบ้านแพรกจริงๆและดีใจแทนโรงพยาบาลบ้านแพรกที่มีบุคลากรคุณภาพล้นแก้วอย่างนี้

ยินดีกับผลลัพธ์ที่ประสบความสำเร็จอย่างงดงามแล้วจะนำไปประยุกต์ใช้กับงานที่รับผิดชอบบ้าง(คงไม่สงวนลิขสิทธิ์)

เห็นคุณแหววทำงานเหน็ดเหนื่อยแต่ก็มีความสุขและร่าเริง ก็อยากจะนำมาปฎิบัติกับตนเองบ้างเผื่อจะมีความสงบและความร่าเริงในเวลาเดี่ยวกันได้บ้าง

สุดท้ายขอให้กำลังใจในการทำสมาธิภาวนาให้สำเร็จ แต่อย่าคาดหวังมากนะเพราะคนเรามักจะมีอุปสรรคที่คาดไม่ถึงและมีมารผจญเป็นระยะ(ล้อเล่น)

ได้ประโยชน์มากจากการมาเยี่ยมและจะมาใหม่ในอาทิตย์หน้า สวัสดีครับ

[พชรวรัตถ์ แสงทองชนาพงศ์]

สวัสดีค่ะ คุณ ลมใต้ปีก

• ขอบคุณนะคะกับคำชื่นชม...กังวลอยู่มากค่ะ ว่าบันทึกนี้จะน่าเบื่อหน่ายเพราะว่า"ยาวมากๆ" แต่ก็อยากให้เห็นภาพรวมของงาน"มหกรรมสร้างสุขภาพ" และองค์ประกอบของเรื่องราว ถ้าอ่านแบบละเอียด ซึ่งคิดว่าจะเป็นประโยชน์กับผู้ที่สนใจจริงๆ และดีใจค่ะ..ถ้าได้ประโยชน์และสามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้..ขอเป็นกำลังใจ(ลมใต้ปีก) ให้ด้วยนะคะ
• วันนี้ได้ทำสมาธิอยู่หลายครั้งค่ะ ตั้งแต่เช้า...ไม่มีมารผจญเลยค่ะ...ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นครูในการบ่มเพาะความเข้าใจทางธรรมอย่างมากๆ... ตอนเย็นนี้ก็มาช่วยทีมที่ รพ.ตกแต่งรถแห่เทียนพรรษา เสร็จภาระหน้าที่เรียบร้อย พรุ่งนี้ก็จะร่วมขบวนแห่ตอน 09.00น..จะส่งใจไปร่วมบุญกันมั้ยคะ..ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วง...ขอบคุณจริงๆค่ะ..
• ถึงกับรอบันทึกหน้าเลยหรือคะ...กลัวจัง...เผื่อไม่มีบันทึกทำไงเนี่ย...คุณลมใต้ปีก...สวัสดีตอนเย็นนะคะ..ได้เวลาไปทำอาหารเย็นแล้วหล่ะค่ะ...

[อ้อยควั้น_ชายแดนใต้]

สวัสดีค่ะ

• เว็บบล็อคสวยและน่ารักมากค่ะ
• แวะมาอ่านเรื่องราวดีๆ ค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้นะค่ะ             

[พชรวรัตถ์ แสงทองชนาพงศ์]

สวัสดีค่ะคุณ   Miss Sirintip

• ดีใจนะคะที่มาทักทาย..และก็ขอบพระคุณกับคำชม ซึ่งเป็นกำลังใจนะคะ
• ถ้าบันทึกจะเป็นประโยชน์บ้างเล็กๆ น้อยๆ กับผู้อ่านก็ดีใจเช่นเดียวกันค่ะ...และก็ถ้าอ่านแล้วมีสิ่งใดที่อยากแนะนำ ก็ยินดีเป็นอย่างยิ่งนะคะ
  

[สมาชิกชมรมจักรยานเพื่อสุขภาพ อ.บ้านแพรก]

จัดทำblog ได้สวยงามครับ ...เป็นเสมือนไดอารี่ที่รวบรวมการทำงานของคุณแหววไว้ เพื่อถ่ายทอดเรื่องราวให้ผู้อื่นได้เข้ามาศึกษา  ผมเคยsearch ไปเจอblog โดยบังเอิญครั้งหนึ่ง ตอนนั้น searchหาคำว่า รพ.บ้านแพรก เพื่อดูว่ามีเว็บไซต์หรือไม่จึงไปเจอเข้าโดยบังเอิญครับ...แต่วันนี้ตั้งใจเข้ามาดูโดยตรงครับ...ไปละครับ

[มุก]

แวะมาชมครับ ชมจริงๆ ไม่มีที่ติครับ ว่างๆแวะไปคุยที่ Ayutthaya Cafe'

http://www.thaimtb.com/cgi-bin/viewkatoo.pl?id=166242

 

[ปิยธิดา พูนพัฒนปรีชา]

สวัสดี คร๊าบ....

เมื่อกี้แวะไป อีกหน้าหนึ่ง (KM 21) แต่อยากมาแสดงความเห็นที่หน้านี้ด้วย  อยากชื่นชม และบอกว่า เป็นบันทึกที่ยาว แต่อ่านแล้ว กระชับ ได้ใจความ ให้ความรู้สึกว่าตัวเองไปอยู่ในงานด้วย เขียนได้เยี่ยมมากๆเลยคร๊าบ.....ขอบอก (รู้สึกถึงพลังในการสร้างสุขภาพ ของประชาชน / ชมรมต่างๆ ทั่วพระนครศรีอยุธยา) อ่านแล้วก็รู้สึกมีกำลังใจในการทำงาน อยากบอกว่า เวลาพี่แหววเป็นกองหน้า กระพ้ม..โคนันคุง ก็จะเป็นกองหลังให้เอง....ม่ายต้องห่วง....รับรอง ไม่เหนื่อย... อิอิ

โคนันคุง  

[พชรวรัตถ์ แสงทองชนาพงศ์]

สวัสดีค่ะสมาชิกชมรมจักรยานเพื่อสุขภาพอำเภอบ้านแพรก

• ขอบคุณกับคำชมและที่ให้เกียรติแวะมาทักทายนะคะ...ตอนนี้กำลังสืบหาข้อมูลเพื่อการช่วยสนับสนุนกิจกรรมดีๆ ของชมรมอยู่ค่ะ..ได้เรื่องราวและจะแจ้งให้ทราบข่าวดีนะคะ...

[พชรวรัตถ์ แสงทองชนาพงศ์]

สวัสดีค่ะคุณ มุก

• ขอบคุณกับคำชมเช่นเดียวกันนะคะ...ยินดีต้อนรับการมาเยี่ยมบ้านค่ะ
• ได้ไปเยี่ยม Ayutthaya Cafe'มาแล้วค่ะ..น่าสนุกนะคะ กิจกรรมการออกกำลังกายที่ได้ซึมซับบรรยากาศของธรรมชาติ เช่นชมรมจักรยานต่างๆ เนี่ย...ขอให้สนุก มีความสุข แข็งแรงกันเป็นทีมเลยนะคะ...

[พชรวรัตถ์ แสงทองชนาพงศ์]

ว้าว !!! โคนัน คุง

• ไงคะ...ยอดนักสืบ...ทำตัวเป็นสายลับอยู่ตั้งนาน พึ่งจะปรากฏตัว...ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า... ดีใจนะที่มาเคาะประตูบ้านและฝากร่องรอยไว้น่ะ
• ขอบคุณนะคะกับคำชม...ดีใจด้วยที่มีพลังเมื่อได้อ่าน เพราะถ้ามีพลังอยู่ แสดงว่า พี่แหวว ก็จะยังมีทีมที่แข็งแกร่งอยู่ไง...
• ขอบคุณที่สามารถเป็นได้ทั้งกองหน้าและกองหลัง...เพราะเรา..ต่างเป็น"ดั่งกันและกัน" ไง..อย่างนี้แหละ...ถึงเรียกว่า  สหายกัลยาณมิตร อันยาวนานถึง 12 ปี

[ช่วยได้มาก]

     เยี่ยมมากเลยค่ะคุณแหว๋ว  ไม่นึกไม่ฝันว่ายังมีบุคคลที่มีความน่ารักและสดใสอยู่ในแวดวงสาธารณสุข ทำให้คลายความเครียดในการทำงานลงไปได้เยอะมาก  เลย  ขอบคุณมาก ๆ นะ

    ตั้งใจว่า เมื่อมีโอกาสจะเข้ามาเยี่ยมอีก

                                                      พี่ดล

[พชรวรัตถ์ แสงทองชนาพงศ์]

สวัสดีค่ะ..พี่ดล

• ดีใจจังที่เข้ามาเยี่ยม และก็ได้โอกาสขอบคุณซะที..เก็บไว้ในใจนานแล้วอ่ะ...
• แหม !...พี่ก้อ..ชมซะ..ปีกอิสระ..จะโบยบินอีกแล้ว (แบบว่าอาการจะ..ตัวลอย...) รั้งๆ กันหน่อยค่ะ..
• วันหลังมาใหม่นะ..และก็แนะนำกันบ้างนะคะ..เพื่อการพัฒนาค่ะ..แหววอาจบันทึกไม่หมดในสิ่งดีๆ ที่มีอยู่ก็ได้ค่ะ..
• ขอบคุณอีกครั้งนะคะ