เรื่องเล่าจากออสเตรเลีย (32.11)

           ผมจะขอนำเสนอขยายความในส่วนที่ 1 คือDomain หรือหลัก(ขอบเขตของความรู้)ของแพทย์เวชปฏิบัติทั่วไป ซึ่งเป็นEssential Knowledge and Skill

Domain 2 : Applied professional knowledge and skills

                การประยุกต์ใช้ความรู้และทักษะทางวิชาชีพต้องการกแนวทางแบบผสมผสานและยึดผู้ป่วยเป็นศูนย์กลาง (Comprehensive & patient-centered approach) การประยุกตืใช้นี้ไม่ใช่แค่เรื่องโรคหรือสุขภาพเท่านั้นแต่จะต้องดูที่ประสบการณ์การเจ็บป่วยของแต่ละคนในด้านของวัฒนธรรม ครอบครัวและชุมชน แนวทางนี้จึงรวมไปถึงการวิเคราะห์ความเหมาะสมและประสิทธิผล (Appropriateness & Cost-effectiveness) ของการดูแลทางคลินิกทั้งหมด แพทย์เวชปฏิบัติทั่วไปควรจะ

1. มีการซักประวัติและตรวจร่างกายที่สัมพันธ์กับปัญหาของผู้ป่วย
2. ให้การวินิจฉัยโรคจากความรู้ ประสบการณ์และข้อมูลที่เก็บรวบรวมได้จากผู้ป่วย
3. ใช้การตรวจค้นทางห้องปฏิบัติการอย่างเหมาะสมและแปลผลที่ได้เพื่อทำให้ได้การวินิจฉัยที่ถูกต้อง
4. รู้จักแยกแยะและจัดการความเจ็บป่วยที่สำคัญของผู้ป่วย
5. พิจารณาความเจ็บป่วยรุนแรงที่มากับอาการที่พบบ่อย
6. จัดการกับปัญหาที่พบบ่อยอย่างชำนาญรวมทั้งความเจ็บป่วยที่จำแนกได้ยาก
7. จัดการ เรียงความสำคัญและนำแผนการรักษาไปใช้ได้ดี
8. สั่งจ่ายยาอย่างปลอดภัยและเหมาะสม (Cost-effectiveness) บนพื้นฐานของความรู้ที่ได้รับ
9. ใช้ผู้เชี่ยวชาญของโรงพยาบาลและชุมชน(Hospital & Community-based expertise) ทรัพยากรและเครือข่ายอย่างมีประสิทธิผล
10. สร้างการตัดสินใจที่มีความเที่ยงตรงและเหมาะสมกับเวลาเกี่ยวกับการส่งต่อ (Referral) และตรวจติดตามผู้ป่วย (Follow-up)
11. พัฒนาและคงสภาพการมีทักษะการทำหัตถการที่จำเป็น
12. รู้ความสามารถและขีดจำกัดของตนเองและปฏิบัติได้อย่างเหมาะสม
13. ยอมรับและจัดการความไม่แน่นอน
14. วิเคราะห์และแยกแยะในการใช้ข้อมูลข่าวสารจากหลายๆแหล่ง