เช้าวันที่อากาศดีมากบนดอยวาวีจังหวัดเชียงราย เด็กนักเรียนก่อนไปโรงเรียนจะทำงานเก็บใบชาไปส่งที่โรงผลิตชาของหมู่บ้านแล้วจึงไปเรียนหนังสือ วันนั้น..ครูก็สอนเรื่องความซื่อสัตย์เป็นสิ่งดีที่ทุกคนควรยึดถือและปฏิบัติ ตอนกินข้าวเที่ยงเด็กๆจะเล่นกันและทะเลาะกันมีเด็กคนหนึ่งร้องไห้บอกว่าเพื่อนฉีกกระดาษที่โรงชาให้มาเพื่อเอาไว้ไปรับเงินตอนเย็น ครูก็ขอดูกระดาษที่ขาดปรากฎว่าเป็นลายมือเขียนไว้ว่า "5 ก.ก"ไม่มีชื่อคนเขียน ครูก็บอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวครูเขียนให้ใหม่ เด็กมองหน้าครู แล้วพูดด้วยน้ำตาว่า"ครูไม่ใช่คนที่โรงชาและครูก็สอนหนูว่า คนเราต้องมีความซื่อสัตย์ถึงจะเป็นคนดีของครู" เด็กนักเรียนคนหนึ่งอายุ 10 ขวบสอนครูอายุ 28 ปี ให้เตือนสติตัวเองว่า เขาเชื่อมั่นและศรัทธาในความเป็นครูของเรา และเรากำลังสอนอะไรและเราเข้าใจในสิ่งที่เราสอนอย่างแท้จริงหรือเปล่าสอนอะไรบ้างในหนึ่งวัน เด็กรู้อะไรบ้างแล้วถ้าเขาไม่รู้จะทำอย่างไรให้เขารู้ จะใช้วิธีอะไรในการกระตุ้นให้ผู้เรียนมีความกระหายใคร่รู้ ตอนนี้ไม่ได้สอนที่วาวีแล้ว สอนนักเรียนตัวโตๆแต่รู้ไหมเมื่อไรที่จัดกิจรรมการสอนและดึงเอาความเป็นเด็กออกมาจากนักเรียน บรรยากาศในการเรียนสนุกสุดๆ
ชอบที่อาจารย์เขียนว่า "...เมื่อไรที่จัดกิจรรมการสอนและดึงเอาความเป็นเด็กออกมาจากนักเรียน บรรยากาศในการเรียนสนุกสุดๆ" .....ทำให้เห็นภาพที่แท้จริงของ "Student (Child) Centered" อย่างที่ได้ยินกันอยู่บ่อยๆ แต่ไม่ค่อยได้ทำกันจริง (จัง)
ขอต้อนรับอาจารย์เข้าสู่ชุมชน gotoknow ครับ