บันทึกแรก

บันทึกแรกเพื่อความเป็นสิริมงคล จะขอยกงานของ "ครู" ท่านที่สั่งสอนให้ศิษย์เขลาพอจะมีวิชาหาเลี้ยงชีพรอดอยู่ได้ทุกวันนี้

          ไม่ทราบว่าตนเองร่ำเรียนทางภาษาไทยมาได้อย่างไร ทั้งที่เป็นคนไม่ใคร่มีอุปนิสัยสันดานในทางบันทึกเรื่องราวต่างๆ ลงเป็นลายลักษณ์อักษรนัก  หากความจำเป็นในสมัยเรียนก็บีบบังคับให้ต้องเขียนส่งครูบ้าง เขียนให้เพื่อนผองบ้าง แต่จะหาที่เป็นเรื่องเป็นราวให้อ่านกันอย่างกว้างขวางนั้นก็เห็นจะไม่ได้เสียกระมัง  ครั้นความจำเป็นบีบบังคับอีกครั้งในวัยต้องทำงานหาเลี้ยงชีพเองแล้ว ในยุคที่โลกต้องเก็บข้อมูลข่าวสารไว้บนเครือข่ายเช่นทุกวันนี้ ตนเองจึงต้องแสดงให้ผู้อื่นทราบว่า พอจะสามารถจะเก็บข้อมูลบางสิ่งบางประการไว้บนเครือข่ายกับผู้อื่นเขาเป็นบ้างเช่นกัน (ถอนใจ)

          บันทึกแรกเพื่อความเป็นสิริมงคล  จะขอยกงานของ "ครู" ท่านที่สั่งสอนให้ศิย์เขลาพอจะมีวิชาหาเลี้ยงชีพรอดอยู่ได้ทุกวันนี้ มาให้ท่านที่เผลอไผลผ่านเข้ามาได้อ่าน  งานของครูชิ้นนี้คอยสั่งสอนใจตนเองอยู่ทุกวัน (แม้ในวันที่ไม่มีทรัพย์พอจะจับจ่ายซื้อหาเครื่องยังชีพ) ว่าตนเองกำลังทำอะไรอยู่ ทำสิ่งใดอยู่ไปวันๆ   งานชิ้นนี้ชื่อ.......เป็นมา เป็นอยู่ และเป็นไป.....ของ ผศ.มะเนาะ ยูเด็น

เป็นมา เป็นอยู่ และเป็นไป

     เพลงทะเลเห่ช้าให้ปลาหลับ

เดี๋ยวฉาดฉับฉานซ่าซัดผาหิน

เดี๋ยวเอื่อยอ่อนซอนเซาะค่อยเกาะกิน

จนแหว่งวิ่นหักพังกำลังแรง

     ฝนประพรมลมแดดรุมแผดผ่าว

หินแกร่งกร้าวกลับแยกแตกระแหง

กร่อนกลมกลิ้งทิ้งร่างวางตะแคง

ป่นเป็นแป้งเปลี่ยนหินเป็นดินทราย

     ที่ฝืนตนทนทานอย่างด้านดื้อ

ช่วยสืบสื่อสารสู่รู้ความหมาย

เผยซากซ่อนซอนซับสลับลาย

เล่านิยายตำนานโลกผ่านมา

     เช่นดาวโกฏิโชติสกาวห้วงหาวลึก

คือจารึกรอยจารนานหนักหนา

ด้วยรู้เห็นเด่นชัดถนัดตา

ที่เวลาจำหลักจักรวาล

     ใช่ยืนอยู่สู้ทนเพื่อตนหรอก

หากเพื่อบอกเบื้องเก่ามาเล่าขาน

สิ่งเป็นมาเป็นอยู่ให้รู้การณ์

เป็นรากฐานให้เห็นความเป็นไป

                                                      อาจารย์มะเนาะ  ยูเด็น