ความรู้สึกของผมหลังจากได้ดูรายการ คนค้นฅน เมื่อวานนี้ (17/กค./50) ทำให้ผมมีความรู้สึกหลายอย่างเกิดขึ้นในเวลาเดียวกัน http://hiptv.mcot.net/ สามารถชมรายการย้อนหลังได้
รายการเริ่มด้วยการนำความฝันที่สดใสและบริสุทธิ์ของเด็ก 4 คนซึ่งดูจะเป็นความฝันที่ดูจะไม่น่าจะทำได้ยากเย็นอะไร เป้าอยากเป็นครู อ้อมอยากกินชอกโกแลตทุกวัน ปิ่นอยากไปเขาดิน
คนที่เป็นคนต้นเรื่องคือ คุณนิล อาสาสมัครของมูลนิธิสายธารแห่งความหวัง ที่ติดตามทำความฝันของเด็กที่เป็นมะเร็งระยะสุดท้ายให้เป็นจริง
ความฝันที่ดูจะง่ายๆไม่ซับซ้อนแต่ก็ดูจะไกลเกินเอื่อม เช่นน้องอ้อมที่เป็นมะเร็งที่สมอง ไม่สามารถที่จะกินชอกโกแลตได้อีกเมื่อน้องไม่สามารถตื่นขึ้นมากินชอกโกแลตที่ป้านิลซื้อมาเป็นของขวัญวันเกิดได้ อ้อมรับรู้สิ่งที่ป้านิลพูดได้และตอบสนองด้วยการบีบมือเท่านั้น เป้าอยากไปเรียนหนังสือแต่ไปไม่ได้เพราะเดินไม่ได้ความฝันที่จะโตไปเป็นครูก็ดับลง
ผมเห็นความสดใสของน้องปิ่น เด็ก7 ขวบผู้ร่าเริงที่เป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลืองกระจายไปที่สมอง ดูไม่ทุกร้อนกับโรคร้ายที่เป็น แต่เมื่ออาการกำเริบ เด็กจะปวดหัวและอาเจียนอย่างมาก ชีวิตของน้องไปโรงเรียนเพื่อพบเพื่อนและครู ความฝันที่คุณนิลพยายามจะทำความฝันให้เป็นจริง
ความรู้สึกที่ผมเห็นคือเด็กที่เป็นมะเร็งระยะสุดท้ายที่ไม่สามารถจะมีฝันที่เป็นจริง พ่อแม่ที่เจ็บปวดทรมานใจ และคุณนิลที่ทำฝันของเด็กให้เป็นจริง
ผมรู้สึกว่าในฐานะที่เป็นบุคคลากรการแพทย์เราจะเอื้ออำนวยให้ผู้ป่วยและครอบครัวมีความสุขมากที่สุดได้อย่างไร.......เป็นคำถามที่ตอบยาก เพราะผมเคยถูกสอนจาก รร. แพทย์แค่ว่าโรคจะหายได้อย่างไร แต่ไม่เคยถูกสอนว่าจะทำอย่างไรถ้าโรคไม่หาย ผมได้บทเรียนหลายอย่างจากรายการนี้ คุณนิลพูดว่า "ตราบใดเขายังเป็นมนุษย์เขายังมีความฝัน ถึงวันนั้นจะเป็นวันสุดท้ายของเขา เขาอยากทำบางอย่างที่ยังทำไม่สำเร็จ " มันหมายถึงรักษาไม่หายแต่ก็ดูแลได้
ยังมีรายการนี้ในสัปดาห์หน้านะ แนะนำติดตามชมครับ
จริงอย่างคุณนิลว่า
"ตราบใดเขายังเป็นมนุษย์เขายังมีความฝัน ถึงวันนั้นจะเป็นวันสุดท้ายของเขา เขาอยากทำบางอย่างที่ยังทำไม่สำเร็จ "
ความฝัน มาพร้อมกับความหวัง ความหวัง ทำให้มนุษย์ มีชีวิต ไม่ว่าเวลาจะเหลือน้อยหรือมาก ความฝัน ความหวัง ทำให้คนนั้นยังมีชีวิตอยู่ได้
แม้เราจะรักษาโรคไม่หาย แต่ทั้งคนไข้ และตัวเรายังพอมีทางรักษา ความฝัน ความหวังเอาไว้ได้ จนถึงวันสุดท้าย
เรามาดูตอนต่อไปกันนะครับ
นู๋ก็เป็นเด็กในมูลนิธิด้วยค่ะ
นู๋เคยไปเที่ยวกับป้านิลค่ะ ป้านิลพานู๋ไปเที่ยวทะเลที่ห่ดตะวันรอน วันนั้นสนุกมากๆ
นู๋อยากหั้ยป้านิลพานู๋ไปเที่ยวอีกค่ะ ที่ไหนก้อได้ แต่ขอหั้ยได้ไปกับป้านิลนะค่ะ^^
ป้านิลจะเข้ามาอ่านของนู๋รึป่าวน้อ...??
ขอให้น้องพลอยมีความสุขและอาการดีขึ้นไว ๆ นะครับ