ลูซี่

     “ลูซี่” คือสิ่งที่ทำให้น้องเดมหลับได้เมื่อคราวเล็ก ๆ อยู่ หากไม่ได้ลูซี่ จะไม่ยอมนอน แม้ว่าจะเข้าโรงเรียนอนุบาลแล้ว หากจะต้องไปไหนค้างคืนแล้วต้องพาน้องเดมไปด้วย สิ่งที่จะลืมไม่ได้เลยคือน้องลูซี่ (ตามภาพ) ของเขา นอกจากการกำดินหน้าบ้านใส่ถุงไปด้วย เพื่อไม่ให้เขาร้องกวนเพราะผิดที่ตามคำบอกเล่าของคนเฒ่าคนแก่

     เมื่อวันส่งท้ายปีเก่าและต้อนรับปีใหม่ น้องเดมได้ไปนอนค้างบ้านปู่ 2 คืน ส่วนผมได้คืนเดียว เพราะวันที่ 31 ธันวาคม 2548 ต้องอยู่เวรฯ สำนักงาน ตอนที่ผมไปถึงก็เห็นน้องเดมเปิดตู้เอาน้องลูซี่ของเขามาอุ้ม (ซักเก็บไว้ที่บ้านปู่ ตั้งแต่ก่อนที่จะย้ายออกมา) แต่จะขอถ่ายรูปขณะอุ้มเขาไม่ยอม บอกว่าเขิน เพราะโตแล้ว เลยวางบนเก้าอี้แล้วน้องเดมเป็นคนถ่ายเอง

     เรื่องเด็ก ๆ ติดตุ๊กตา ผมพบเจอว่าเป็นในลูก ๆ ของคนที่รู้จักกันตั้งหลายคน ว่ามีอาการคล้าย ๆ กัน มีเหมือนกันที่รับรู้มาว่าเป็นในเด็กผู้ชาย อย่างพี่เม่น ที่บ้านหูแร่ ยังติดจนทุกวันแม้จะอยู่ ป.4 แล้ว แต่นึกถึงอาการของน้องเดมเมื่อได้อุ้มลู่ซี่ ที่แอบเห็นในตอนแรกแล้ว เหมือนว่าเขาได้เจอเพื่อนเก่าที่รักกันมาก