เรื่องเล่าของการทำงานในวันนี้ครับ แม้ว่าระหว่างการทำงานเราจะต้องพบกับสิ่งต่างๆมากมายก็ตาม แต่ก็ขึ้นอยู่กับการมองของเราในแต่ละวัน ขึ้นอยู่กับใจ..ของเราเองว่าจะสัมผัสกับสิ่งแวดล้อมด้วยความรู้สึกอย่างไร
วันนี้ได้พบกับคุณตา รูปร่างสูง ดูท่าทางแข็งแรงอยู่เลย ดูจากหน้าตาแล้วอาจจะอายุ60- 70 เอง แต่เมื่อเหลือบดูที่คอมพิวเตอร์ พบว่าคุณตา อายุ82 แล้ว น้อยกว่าคุณทวดของผมเอง 2 ปีเท่านั้น
ด้วยความสนใจในความเป็นผู้มีสุขภาพดี ความอายุยืน และแถมยังเป็นคนที่ปายแต่กำเนิด ก็ทำให้เราได้เริ่มต้นบทสนทนาอื่นๆเล็กน้อยที่ไม่เกี่ยวกับการเจ็บป่วยมากนัก
เริ่มที่ภาพของปายในอดีตเมื่อ70-20 ปีที่แล้ว แล้วก็ได้ฟังเรื่องราว ของป่าดงดิบที่นี่ เรื่องราวของสัตว์ป่าที่สมบูรณ์เรื่องราวของแม่น้ำปายที่ใหญ่กว่านี้หลายสิบเท่า ขนาดสามารถให้พ่อค้าอังกฤษ ขนท่อนซุงไปลงที่พม่าได้ด้วย สมัยก่อนจะข้ามไปมา ก็ต้องพายเรือกัน
แต่ภาพตอนนี้แม่น้ำปายเหือดแห้ง จนเราสามารถเดินข้ามได้ในบางช่วง รู้สึกเสียดายและน่าใจหาย
ด้วยแววตาที่มีเมตตาธรรม มีกรุณา และเปรียบเหมือนบุคคลที่วิเศษ ผมรู้สึกเช่นนั้น เกิดความรู้สึกพิเศษขึ้นมาว่าถ้าผมได้สัมผัสกับคุณตาคงจะดีไม่น้อย
และสัมผัสนั้นผมเลือกเป็นการขอ กอด....เพราะว่ามันคงจะทำให้ผมรู้สึกดีๆมาก แต่ผมก็ได้ขอคุณตา ด้วยเสียงอันสุภาพว่า
คุณตาครับ ผมอยากกอดคุณตา ไม่รู้ทำไมนะครับ แต่ผมรู้สึกว่าคุณตาเป็นคุณตาของผมคนหนึ่งจริงนะครับ ชีวิตที่ผ่านมาของคุณตาตลอด 80 ปีที่ผ่านมา คงจะเป็นสิ่งที่วิเศษมากๆครับ
แล้วผมก็ลุกขึ้นสัมผัสกับคุณตา ผู้สูงวัยแต่แข็งแรง ด้วยการยืนสวมกอดท่านด้วยความตั้งใจ เป็นระยะเวลาไม่กี่วินาที แต่ผมก็รู้สึกดีมากๆครับ ท่าทางคุณตาออกจะเขินๆ และแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็ดูยิ้มๆและพูดอำลากันก่อนออกจากห้องตรวจ
ด้วยคำอวยพรที่รู้สึกดีๆๆ...และประทับใจกับประสบการณ์ ครั้งนี้มากครับ ขอขอบพระคุณ คุณตาแห่งบ้านทุ่งโป่ง..มากๆครับ
........... AT PAI....
เคยเห็นโฆษณา หรือเพลงอะไรซักอย่างไม่แน่ใจ เกี่ยวกับว่า การกอด การสัมผัส จะช่วยเยียวยา ช่วยความสัมพันธ์ให้อบอุ่น อะไรประมาณนี้อ่ะค่ะ โดยรวมแล้วก็เป็นสิ่งที่ดี
แต่ในเมืองไทยก็ยังไม่ชินกับวัฒนธรรมนี้เท่าไหร่นัก
ขอบคุณครับทีเข้ามา ลปรร
ครับ ต้องเลือกด้วยบางครั้ง
สัมผัสบำบัด .. ^_^
สวัสดีค่ะ..คุณหมอ..
อย่างตัวเองนี่ก็แปลกเหมือนกันค่ะ..(คนอื่นว่าเเปลก..แต่ตัวเองไม่ว่าแปลกหรอกค่ะ)ชอบคุยกับคนเฒ่าคนแก่..เวลาที่ไปเยี่ยมบ้านเด็กตามชนบทจะชอบคุยกับคนแก่รูสึกว่าคนแก่.เค้าใสๆไม่ต่างกับเด็กแล้วคนแก่ชาวบ้านเค้าจะอารมณ์ดี..ดิฉันชอบให้คนแก่เล่าเรื่องอดีตให้ฟัง..เล่าความเป็นอยู่หรือความประทับใจตอนสาวๆประมาณนี้แกจะเขินหัวเราะร่วนน้ำหมากกระจายเลยค่ะ..เห็นอย่างนี้แล้วก็มีความสุขนะคะ..
เดี๋ยวนี้รู้สึกว่าแม่น้ำดั้งเดิมจะแห้งเกือบหมด..อย่างที่สุรินทร์ไม่รู้คุณหมอจำแม่น้ำมูลได้มั้ยคะ..แต่ก่อนตอนเด็กๆรูสึกว่าลึกมาก..คุณลุงบอกว่ากว้างมาก ลึกมากและมีจระเข้ตัวใหญ่ๆทั้งนั้นเลย..แต่เดี๋ยวนี้เห็นแล้วจะตกใจค่ะ..ว่ามันตื้นเขินจนน่าใจหาย..เปลี่ยนแปลงไปมากจริงๆเห็นแล้วก็ห่วงสภาพแวดล้อมในอนาคตนะคะ..มันชักไม่เหลือความร่มเย็นอีกแล้ว..
พล่ามไปตั้งนาน..แค่นี้ก่อนนะคะ..ดูแลสุขภาพคนอื่นแล้วอย่าลืมดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะคะ..
ขอบคุณค่ะ...
สวัสดีครับคุณครู