ขอคำว่า “คะ” คำเดียว...ค่ะ
เมื่อวานฉันเดินผ่านหน้าห้อง ฉันได้ยินเสียงพยาบาลที่คอยหน้าห้องกำลังพูดคุยกับคนไข้...และได้ยินคำถาม.....
“ลุงชื่ออะไร.........”
“ชื่อ......ครับ”
“ลุงเป็น...........แมนบ่”
“ครับ...........”
“ลุงเป็นข้างไหน.....ลุง........ถ้าไม่ทำ........ลุงจะ........แล้วลุง.....หรือยัง......”
ฉันเดินช้าๆ เพื่อต้องการรอคำพูดว่า...คะ...ค่ะ...หรือ นะคะ.....สักคำ.......
การสนทนาเป็นไปเรื่อยๆ...จนเกือบสิ้นเสียง
.............ไม่มี............
ฉันเดินถอยหลังกลับมาเพราะอยากได้ยินคำว่า “คะ” ในการสนทนาบ้าง ....ขอสักคำให้ชื่นใจหน่อยเถอะน้า.....แม้จะไม่ทุกถ้อยคำก็ตาม.....แต่ก็ไม่ได้ยิน.....
ฉันได้แต่ถอนใจแล้วเดินจากมาพร้อมกับเสียงพูดคุยที่ค่อยเบาลงไป
น้องพยาบาลอีกคนเดินสวนมา คงเห็นฉันทำท่าพิกลอยู่คนเดียว จึงถามว่าฉันทำอะไรและเป็นอะไร
“พี่พยายามรอฟังคำว่า คะ....จากปากน้องที่กำลังคุยกับคนไข้....สักคำ....แต่พี่ไม่ได้ยินเลย” เราหัวเราะกัน
“ถ้ามีห้อยสักคำน่าจะดูนิ่มนวลขึ้นนะ” ฉันกล่าวกับน้องพยาบาลพร้อมกับหัวเราะเพื่อสร้างบรรยากาศ
น้องได้แต่หัวเราะไปกับฉัน......ฉันไม่ทราบว่าน้องที่ฉันพูดด้วยจะคิดหรือทำอะไรต่อไหม
ดูแล้วอาจจะเป็นเจตนาที่ดีในการพูดคุย ให้ข้อมูลกับผู้ป่วย แต่ศิลปในการสื่อสารนั้นมีความสำคัญค่ะ
การพูดจาด้วยน้ำเสียงที่นิ่มนวล ทอดเสียงเล็กน้อยฟังแล้วชื่นใจเหลือเกิน(แม้ใครจะว่า...ดูน่าหมั่นไส้)
......และนี่เป็นอีกครั้ง...ในหลายๆครั้งที่ฉันเคยได้ยิน.....
การพูดจาไพเราะ อ่อนหวาน อ่อนโยน ถือเป็นการให้เกียรติผู้ป่วยญาติ หรือตลอดจนผู้ร่วมงานอื่นๆ....ที่บุคลากรทางการแพทย์พึงกระทำ ศิลปะการสื่อสาร...นานวันจะเลือนหายด้วยภาระกิจมากมายจนอาจจะทำให้มองข้ามไปได้
เพียงกล่าววาจา.....มีคะ...มีขา...กับผู้ป่วย....หรือพูดจาโดยทอดเสียง สำเนียงให้อ่อนหวาน อ่อนโยนเท่านั้น โลกของผู้ป่วยที่กำลังเผชิญกับโรค....หรือโลกของญาติที่กำลังทุกข์ไปกับผู้ป่วยก็จะสว่างไสวขึ้นเป็นกองค่ะ
ความเห็น (15)
- อย่างนี้ต้อง...จัดสมนาพยาบาลครั้งใหญ่แล้วละครับ
- บางที่มีผู้ป่วยหลายคนที่แกล้งป่วย...เพื่อต้องการไปนอนโรงพยาบาล แล้วได้รับงการดูแลเอาใจใส่จากคุณหมอ หรือคุณพยาบาล...(เพราะที่บ้านไม่มีใครคอยสนใจ...อิอิอิ)
- อยากให้โรงพยาบาลเป็นเสมือนบ้านของผู้ป่วยจังเลยครับ...คงจะดีนะครับ
สวัสดีค่ะ พี่
แวะมาเยี่ยมค่ะ อ่านแล้วคิดถึงอดีตจัง เมื่อคืนเพิ่งฝันว่าได้ยินเพลงมาร์ชพยาบาล ฟังทีไรขนลุกทุกทีเลยค่ะ แม้จะไม่ได้เป็นพยาบาลแล้วก็ตาม
อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณKU66
- บุคลากรหลายๆคนทางการแพทย์ที่ดิฉันสัมผัสก็มีการพูดจาไพเราะมากขึ้นค่ะ....บังเอิญวันนั้นฉันได้ยินน้ำเสียงที่ดูห้วนและไม่มีคะขา แต่อดสะท้อนให้เห็นความสำคัญของการใช้วาจาไม่ได้....
- ขอบคุณที่แนะนำเรื่องสัมมนาค่ะ...เคยมีการจัดสัมมนาเรื่องศิลปการบริการจริงๆค่ะของฝ่ายการพยาบาล เมื่อหลายปีก่อนนั้น(ไม่ทราบว่าตอนนี้ยังมีกันอยู่หรือเปล่า) ...และพบการเปลี่ยนแปลงการบริการที่ดีขึ้นมากโดยเฉพาะที่ OPD...แต่ก็ยังพบได้บ้างประปรายค่ะ...(น้องคนนั้นอาจจะไม่ได้เข้าอบรม บังเอิญเป็นคนละหน่วยงานกับดิฉัน จึงได้แค่ฝากๆรุ่นพี่เขาไป)
- ขอบคุณที่เข้ามาช่วยแลกเปลี่ยนมุมมองค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณcitrus
- ได้ยินเพลงมาร์ชแล้วน้ำตาจะไหลทุกทีเช่นกันค่ะ
- ขอบคุณค่ะที่ชวนให้หวนระลึกถึงอดีต
สวัสดีค่ะ คุณบ่าววีร์
- เน๊อะ...พูดจ้ะ..จ๊ะ...ก็ได้เน๊อะ...
- ใช่ไหมจ๊ะ....
คนเจียงใหม่ก็จะอู้กำเมือง และลงท้ายว่า "เจ้า"
ไพเราะอ่อนหวานมากเจ้า
พี่ติ๋วบายดีบ่อเจ้า
กึ๊ดเติงหาขนาดเจ้า
เขินครับ .... 
- สวัสดีค่ะ ..
ชอบพูด เจ้า (( ที่เป็นคำลงท้ายประโยค อันมีความหมายประมาณ ค่ะ )) และก็ คะ ๆ ขา ๆ จนชิน ไม่ว่าจะกับใครน่ะค่ะ และเวลาคุยกับใครแล้วเขาพูดจาไม่น่าฟัง ไม่มีคะขา จะรู้สึกหงุดหงิด รู้สึกเหมือนทำไมโลกมันดูแล้งไร้ ยังไงก็ไม่รู้สิ บอกไม่ค่อยจะถูก
สวัสดีค่ะ Miss somporn poungpratoom
- พี่ติ๋วได้เคยแสดงความเสียใจกับการจากไปของคุณแม่ของน้องในบันทึกของคุณขจิต...น้องอึ่งอ๊อบคงได้เห็นแล้วนะคะ.....
- ตอนนี้สบายดีนะคะ...พี่ติ๋วสบายดีค่ะ...งานบริการเยอะมากๆกะเจ้า...เหนื่อยสายโตแทบขาดเด้อค่ะ.....
- คิดฮอดสาวเหนือหลายๆเลยละกะเจ้า...ว่างๆคุยกันอีกนะกะเจ้า
- ขอบคุณเจ้า
สวัสดีค่ะ คุณเนปาลี
- ดีใจค่ะที่ยังมีคนร่วมความรู้สึกแบบนี้ด้วยกัน
- เห็นด้วยค่ะ กับการได้ยินคำพูดไม่ไพเราะแล้วชีวิตมันแห้งแล้งยังไงบอกไม่ถูก....
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณ บ่าววีร์
- อุ๊ย!ตาย....ผู้ชายเขินได้ด้วยค่ะ...
- ....พูดจาด้วยกัน....ไพเราะอ่อนหวาน อ่อนโยน....ไม่ต้องเขินกันหรอกค่ะ ดูดีออก
อะครับ lol ผู้ชายก็เขินได้นะครับ :-P (ไม่แปลกมั้ง?)
เจอบ่อยคับพี่ติ๋วแบบนี้
ความจิงน่าจะแยกแยะได้ว่าเรื่องส่วนตัว
อารมณ์ส่วนตัว กับการทำงานกับคนไข้คนละส่วนกัน
เงินเดือนตัวเองก็ภาษีประชาชน
น่าด่าคับ ไม่รู้ว่าหมูแรงไปหรือป่าว
ยกตัวอย่างเช่น
หมอ รพ.กำแพงเพชรคนหนึ่ง ตอนนี้ย้ายไปแล้ว
เห็นคนไข้เมาและเกิดอุบัติเหตุมา
ต้องด่าคนไข้ทุกคน ว่าเสียๆหายๆด้วย
รู้ว่าเหม็น รู้ว่าดิ้น รู้ว่าดึงท่อ แต่ไม่น่าด่า
มันผิดจรรยาบรรณ อยากเจอกับคัวเองจังเลยแบบนี้
คิดถึงพี่ติ๋วคับ
สวัสดีค่ะ น้องหมู
- บางครั้งเราก็ได้พบอะไรที่ไม่ถูกใจเราค่ะ...
- คนบริการถูกใจเราก็มีมาก ไม่ถูกใจเราก็เยอะค่ะ....จึงไม่อาจจะนำมาปะปนกันได้ เพราะบางครั้งก็ทำให้คนดีๆเกิดท้อใจ...แต่หากไม่สะท้อนบางอย่างให้ทราบก็จะไม่เห็นจุดอ่อนของตน...ติเพื่อก่อค่ะ .....
- ขอบคุณค่ะที่แวะมาช่วยแชร์ประสบการณ์