ตำแหน่งที่ 4
เมื่อวานผมรับโทรศัพท์จากคุณสำรวย ผลัดผล...ประธานมูลนิธิฮักเมืองน่าน...
คุณสำรวยเขาชวนผมไปร่วมวง กระบวนกร...ซึ่งมีคุณวศิษฎ์ วังวิญญู ... เป็นผู้นำกระบวนการพูดคุยแบบ Dialogue ของแท้... โดยที่ผมแสดงความปรารถนาอย่างแรงกล้ากับคุณสำรวยว่า...ต้องไปร่วมวงด้วย...
แล้วความปรารถนาของผมก็เริ่มมีแววว่าจะเป็นหมันเสียแล้ว... ด้วยคุณสำรวยจัดเวลาเข้าร่วมกระบวนการไว้ถึง 5 วัน(7-11 กค.50...ที่จังหวัดน่าน) มิหนำซ้ำยังเป็นโควต้าที่ สกว.เขามีขอบเขตบริการแค่ภาคเหนือตอนบน...คุณสำรวยก็มีความพยายามที่จะช่วยให้ผมไปร่วมให้ได้...
การพูดคุยโต้ตอบกันระหว่างผมกับคุณสำรวย...เป็นช่วงเวลาที่ผมกำลังขับรถอยู่...และที่สำคัญ...ผู้ที่นั่งข้างคนขับพยายามเงี่ยหูฟังด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรเลยครับ...
คุณสำรวย...."ตกลงสอนยังสนใจมาร่วมกระบวนการอยู่มั้ย"
ผม..."สนใจซิครับ...นี่มันสุดยอดความปรารถนาที่ผมตั้งใจไว้เลย...ผมรอการติดต่อจนลืมไปแล้วเนี่ย" ผมตอบรับด้วยความกระตือรือร้นโดยที่ไม่ได้สนใจตาเขียว ๆ ของคนนั่งข้างคนขับ
คุณสำรวย...."แล้วยังว่างอยู่หรือปล่าวครับ"
ผม...."นั่นซิ...ใช้เวลาตั้ง 5 วัน...แรก ๆ ที่ผมบอกไว้ก็ว่างอยู่"
คุณสำรวย...."นั่นซิ...เห็นคุณสอนทำหน้าที่ 2 ตำแหน่ง" ไม่รู้ประชดหรือปล่าว...อิอิ
ผม...."ไม่หรอก...3 ตำแหน่ง ต่างหาก" คุณสำรวยฟังก็คงเข้าใจ...555...(งานราชการในฐานะช่วยราชการที่ พมจ.พิษณุโลก 1 ... ที่ปรึกษา รมช.พม. 2...เลขาธิการ สพอ. 3)
ใคร ๆ คงคิดว่า...นั่งทับหลายตำแหน่งแบบนี้อาจเมื่อยตูด...แต่ผมรู้สึกว่ามันปวดตูดเลยละครับ...55555
พอผมวางโทรศัพท์...ก็รู้สึกถึงรังสีการฆ่าฟันที่แผ่กระจายมาจากที่นั่งข้างคนขับ...
"มันมีอยู่แค่ 3 ตำแหน่งใช่มั้ย."..ภรรยาผมพูดเหมือนที่เล่น...แต่ท่าทางเอาจริง...
"เอ่อ...4 ตำแหน่งจ๊ะ"...ผมตอบไปด้วยความหัวไวใจสู้...555
"ตำแหน่งที่ 4 ตำแหน่งอะไร"...ภรรยาผมถาม
"ผอจ....ครับ" ผมตอบโดยไม่เสียเวลาคิด....
"แล้วคืนนี้อย่าลืมทำหน้าที่ซะนะ..."...ภรรยาผมบอกด้วยสายตาดุดัน
อย่าสงสัยเลย...ผคจ...ก็คือ...ผัวคุณแจงอ่ะครับ....55555
ที่จริงมันสะท้อนความรู้สึกลึก ๆ ว่าผมอยู่ในอาการหลงลืมตัวเอง ว่าหน้าที่หลักของชีวิตผมคืออะไร...แล้วจะมามัวลุ่มหลงต่อตำแหน่งลวงโลกทั้งหลายอยู่ได้...55555
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น