ปฐมบท...เบิกฤกษ์...เปิดโรง...เปิดตัว...
เมื่อหลายเดือนที่ผ่านมาฉันได้มีโอกาสรู้จักกับพี่ชายคนหนึ่ง
ฉันเรียกเค้าว่า “อ้ายเอก” ตามสำนวนภาษาบ้านเกิดของเราทั้งสองคน
แม้ว่าโชคชะตาจะนำพาเราสองคนมาเจอกันในบรรยากาศและจุดร่วมที่ไม่ค่อยบันเทิงใจเท่าใดนัก
แต่ฉันก็รู้สึกดีใจ
เพราะไม่ใช่เพียงแต่ได้รู้จักพี่ชายคนเก่งที่ใจดีหนึ่งคนแล้ว
ฉันยังได้พบเรื่องราวดีๆ ในชุมชนแห่งนี้ ทั้งมิตรภาพ และความรู้ที่คนในชุมชนร่วมแบ่งปันซึ่งกันและกัน
ทุกครั้งที่ได้คุยกับอ้ายเอก ฉันจะมีโอกาสได้บอกทุกครั้งว่าฉันติดตามอ่านเรื่องราวของอ้ายใน blog เสมอ
และทุกครั้งเช่นกันที่อ้ายจะบอกว่าช่วยคอมเม้นท์ด้วย
ฉันก็รับปากแต่ไม่ได้ลงมือเขียนสักครั้ง
จนในที่สุดฉันก็ต้องยอมรับกับอ้ายเอกไปว่า
ฉันไม่กล้าเขียนเพราะในชุมชนนี้มีแต่คนเก่ง
ฉันกลัวเขียนอะไรแย่ๆ ขำๆ ออกไป
แต่อ้ายเอกตอบฉันว่าไม่เป็นไร การแลกเปลี่ยน ไม่มีใครผิด ไม่มีใครถูก
แล้วที่ยิ่งกว่านั้นพี่ชายยังแนะนำให้ฉันเขียน เรื่องราวต่างๆ มาแบ่งกันอ่านบ้าง
การเริ่มต้นช่างยากเย็น แม้แต่ชื่อเรื่อง ฉันยังเลือกไม่ได้เลยว่าเอาอันไหนดี
อย่างไรก็ดีวันนี้ฉันก็ได้เริ่มต้น ได้เล่าเรื่องราวจุดเริ่ม
ด้วยหวังจะแบ่งปันบางสิ่งบางอย่างที่ฉันมีบ้าง และรับการแบ่งปันจากผู้อื่น
และฉันก็แอบหวังว่าฉันจะได้รับมิตรภาพจากสมาชิกชุมชนนี้ในฐานะน้องใหม่ด้วยอีกคน
ดังเช่นที่ฉันเคยได้สัมผัสผ่านการเป็นผู้สังเกตการณ์
ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยจิตคารวะ
ปล. ขอบคุณอ้ายเอกอีกครั้งที่ให้กำลังใจ
“To be friend only decent people brings happiness.”
- การคบแต่คนดีมีแต่นำความสุขมาให้-
(อิทสมานโคตตชาดก)
ความเห็น (7)
น้องพิมพ์ดีด
ในเส้นทางการเดินของเรามักจะเก็บเกี่ยวเอาประสบการณ์ข้างทางเสมอ
การเดินทางเป็นการเรียนรู้ และการเรียนรู้ที่ดีคือเปิดใจรับ สราง -กลั่นกรอง และนำมาใช้ ชีวิตเป็นการจัดการความรู้ธรรมชาติ
ประสบการณ์คนหนึ่ง แต่กต่างจากอีกคน หรือแม้จะคล้ายคลึงกันเพราะเส้นทางเดินไม่ต่าง แต่สิ่งที่น่าสนใจมากไปกว่านั้นคือ "มุมมอง" ที่ต่าง
การเรียนรู้จากมุมมองที่ต่างของแต่ละปัจเจกนี่เอง น่าสนใจยิ่งนัก
นำมาแบ่งปัน จะเป็นการเรียนรู้ร่วมกัน
ผมเชื่อว่าน้องพิมพ์มีเรื่องราวดีๆ และเชื่ออีกอย่างแบบไม่สงสัยว่า การนำเสนอก็น่าสนใจ ด้วยเทคนิคมุมมองของคนหนุ่มสาวที่กรำงานด้วยอุดมการณ์
นอกจากคนในสังคมนี้จะได้สัมผัสความรู้ที่ต่าง มุมมองที่หลากแล้ว อารมณ์ความรู้สึก ที่เป็นส่วนประกอบของมนุษย์ก็จะถูกร้อยเรียงนำมาประสาน สอดคล้อง เป็นเรื่องเล่าที่ละมุนประทับใจ หรือแม้กระทั่งผลักดันสังคมเราได้..
และสิ่งที่ผมจะฝากพิมพ์ดีดไว้ก็คือ "ความสุข" ขอให้น้องมีความสุขในการอยู่ร่วมกับสังคมแห่งความรู้นี้ ที่มีความหลากหลาย
ขอให้มั่นใจในสิ่งที่เราคิด และกล้าที่นำเสนอ เรามีปิยมิตรที่คอยต่อเติม เพิ่มความรู้ ที่สำคัญที่สุด มีมิตรภาพแทรกอยู่ระหว่างนั้นด้วยครับ
ผมขอให้กำลังใจในการเดินทางไม่ว่าในชีวิตจริง หรือในสังคมGotoknow เส้นทางไกลเหมือนกันครับ เรามีอะไรอีกมากมายที่เรายังต้องรู้ และต้องพบเจอ
อ้ายเอกครับ
จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
สวัสดีค่ะน้อง.. พิมพ์ดีด
- หากคุณเอกเป็น...อ้ายเอก แล้วครูอ้อยจะเป็น...อะไรดีคะ
- ยินดีต้อนรับค่ะ เมื่อก่อนนี้ครูอ้อยก็อ่านอย่างเดียว ไม่กล้าเขียนทักทายใครเลยค่ะ
- แต่ต่อมาก็กล้า และได้รับความอบอุ่นจากมิตรรักมากมาย ลองดูนะคะ
อย่างน้อยก็ได้ ครูอ้อย กับ อ้ายเอกแล้วค่ะ
โหว โว เหย่ เหย.....
เป็นปฐมบทที่ถ่ายทอดได้ลึกซึ้งทีเดียวครับ...
เสน่ห์และความจำเป็นอย่างหนึ่งที่สังคม gotoknow นี้ต้องการ คือการมีสมาชิกใหม่เข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้มุมมองและประสบการณ์ใหม่ ๆ เสมอ ๆ ครับ...
มุมมองและประสบการณ์ของคน ๆ หนึ่งย่อมเป็นประโยชน์ต่อคนหลาย ๆ คนแน่นอน การได้มีโอกาสเรียนรู้ผ่านประสบการณ์ของคนอื่นเป็นทางลัดอย่างหนึ่งในการเรียนรู้ชีวิตครับ...
เพราะมุมมองและประสบการณ์ที่แตกต่างกันครับ ทำให้ที่นี่เป็นสังคมแห่งการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ครับ...
เป็นกำลังใจให้ก้าวต่อ ๆ ไปนะครับ...
ขอบคุณครับ...
สวัสดีคะ...ครูอ้อย
ขอคารวะเป็นศิษย์โข่งด้วยคนนะคะ
ครูคือผู้ให้ที่อบอุ่น และจริงใจกับทุกคนเสมอ...
ขอบคุณกำลังใจสำหรับการเริ่มต้น
ขอบคุณอีกครั้งคะ
----- ^.^ ------
ขอบคุณอีกครั้งสำหรับกำลังใจในการเริ่มต้น
อ้ายเอก สำหรับทุกกำลังใจ ทุกข้อคิด และทุกคำปรึกษา...
ทุกอย่างจะไร้ผลถ้าเราไม่เริ่มลงมือ และพัฒนาตัวเอง...มากกว่าคำขอบคุณ...
Mr.Direct ขอบคุณที่มีโอกาสได้เป็นส่วนหนึ่งของเสน่ห์และความจำเป็นของสังคม gotoknow คะ
มุมมองที่แตกต่างและประสบการณ์ของผู้อื่นเป็นทางลัดในการเรียนรู้...ขอเริ่มต้นการเรียนรู้ด้วยทางลัดอีกคนนะคะ
----- ^.^ -----
- มายินดีต้อนรับ
- ดีใจที่ได้พบน้องสาวน้องเอก
- งง งง
- เด็กเกษตรด้วยดีใจจัง
อาจารย์ขจิต...
แอบชื่นชม...คำพูดขำขำของอาจารย์มานาน
ดีใจที่อาจารย์แวะมา
---^.^---
เกษตรให้ได้มากกว่าใบปริญญาคะ