มีเรื่องปรับทุกข์จากน้องพนักงานรับส่งผู้ป่วยผ่าตัด.......
ที่ขณะรอคอยรับผู้ป่วยที่เซ็ทผ่าตัดมาทำแผลที่มือซึ่งถูกมีดบาดเป็นแผลใหญ่......ด้วยเจตนาดี พนักงานจึงพูดคุยกับผู้ป่วยขณะที่เจ้าหน้าที่หอผู้ป่วยช่วยกันเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าสะอาดของห้องผ่าตัด...... เพื่อสร้างมนุษยสัมพันธ์ที่ดี ......
“ลุง...มือไปโดนหยัง(อะไร)มาล่ะ” พนักงานถาม
“มีดบาด”
“เอ้า....เห็ดจังได๋(ทำยังไง)ล่ะจัง(ถึง)ถูกมีดบาด”
“ทะเลาะกับลูกชายเลยยาด(แย่ง)มีดกัน”
“อ้าว...แล้วมันเรื่องหยังล่ะ” คนถามถามต่อ แต่ลืมไปว่า ชักจะก้าวล่วงเรื่องราวผู้ป่วยมากขึ้นๆ…..ทำให้ผู้ป่วยชักจะหงุดหงิด
“มันกวนตีน......กวนตีนฮอด(แม้กระทั่ง)คนถาม” ผู้ป่วยตอบ นัยว่าคงหงุดหงิดรำคาญคนถามเอามากๆ.....ช่างซักช่างถามอยู่ได้......
เจ้าหน้าที่ท่านอื่นๆได้ยินดังนั้นก็หัวเราะกัน..........
.........ส่วนพนักงานท่านนั้น ได้แต่หัวเราะฮาๆๆๆตามไปด้วย......แถมสมน้ำหน้าตัวเองที่ไปยุ่งเรื่องส่วนตัวผู้ป่วยมากไป...
ผู้ป่วยคงเครียดกับบาดแผล ก็เลยพาลเคียด(โกรธ)พนักงานเราไปด้วย
.........ไม่รู้ว่าจะสงสารผู้ป่วยหรือพนักงานเราดี...........
สวัสดีค่ะ อาจารย์ติ๋ว
สวัสดีค่ะ
สวัสดีค่ะ
ขำๆดีนะคะ แต่เป็นข้อคิดว่า บางทีเราหวังดีกับเขามากไปจนเข้าขั้นก้าวก่ายหรือเปล่าค่ะ คงต้องดูอารมณ์เขาด้วยค่ะ
อุย สงสัยจะถามเยอะไปนะคะ คงเผลอ ไม่ได้สังเกตุว่าลุงกำลังเจ็บ
สวัสดีค่ะ คุณsasinanda
สวัสดีค่ะ คุณใบบุญ
แม่อีหลีตั้วล่ะ(จริง ๆ)เพราะอารมณ์คนกำลังเจ็บน่ะ ไม่อยากตอบข้อซักถามหรอก แล้วก็กำลังโกรธลูกด้วย อิอิอิ สงสารทั้งคนเจ็บทั้งคนถามเนาะ
สวัสดีค่ะ คุณนุชจ้า
สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน