ซักผ้า กับ ตีเทนนิส

สวัสดีตอนเช้าครับ พี่น้องชาวบล็อกทุกท่าน

ในวันนี้ตอนเช้าประมาณ ๖ โมงครึ่ง กระมตื่นนอนขึ้นมาด้วยสติที่ค่อนข้างเลือนราง คำถามที่ผมถามตนเองตอนเช้าวันนี้นะครับ ว่าผมควรจะไปตีเทนนิส หรือว่าซักผ้าดี

ระบบความคิดที่เข้ามาในใจของกระผมมี ๒ ระบบครับ ซึ่งเป็นระบบอันกลั่นกรองมาแต่ประสบการณ์ส่วนตัวทีเดียวครับ

ระบบแรกคือ ระบบคำสอนสมัยเดิม ซึ่งมีสุภาษิตลอยขึ้นมากลางใจว่า "เราเองไม่ได้ซ้อมเทนนิส สองสามวันแล้วนะ เดี๋ยวฝีมือจะตกเอาได้ ควรจะรีบปรับตัวเสียเถอะ ไปอาบน้ำอาบท่าแล้วไปซ้อมเสีย เห็นไหมสุภาษิตโบราณท่านว่าไว้ สามวันจากนารีเป็นอื่น นี่ถ้าปล่อยตัวนานไป จะตีเทนนิสคลาดเคลื่อนจากเดิมไปนะ" นี่คือคำพูดที่ผมท้าทายตัวเอง ภายใต้กระบวนทัศน์เดิม

แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีกระบวนทัศน์ใหมเกิดขึ้น คือ ทักษะในการจัดเรียงลำดับความสำคัญ ซึ่งเป้นผลมาจากการศึกษาเรียนรู้กับ อาจารย์ชลารัตน์ ชัยสิทธิ์ (ผู้ช่วยอธิการบดี มจธ.) ท่านอธิบายด้วยตนเอง และชี้ให้เห็นความสำคัญว่า เรามีเวลาจำกัด มองถึงความอนิจจัง แล้วเลือกที่จะทำให้เต็มศักยภาพของเรา

เมื่อมาพิจารณาดู ข้อดี ข้อจำกัดแล้ว ผมเลือกที่จะซักผ้าครับ เพราะว่าเมื่อคืนนอนดึก ทำให้ตื่นสาย ไปเล่นเทนนิสตอนน้ก็ร้อนเปล่าๆ แล้วถ้าซักผ้าเสร็จ ผมก็จะมีสภาพห้องที่โล่ง มีอารมณ์ทำงานอย่างสบายใจ ไม่ต้องกังวลกับเสื้อผ้าใดๆ ครับ

ฉะนั้นเวลาในช่วงเช้าผมก้เลยเลือกที่จะ ซักผ้า จนถึงแปดโมงสี่สิบ จากนั้นก็ออกมาห้องสมุด มาเรียนรู้และทำบล็อกนี่ละครับทุกท่าน

อย่างไรก็ตาม ผมยังคงต้องหาเวลาฝึกปรือทักษะเทนนิส ที่ผมคิดว่าเป็นกีฬาที่น่าสนใจ ควบคุมได้ และเหมาะสมกับผม ไม่ปล่อยให้ห่างหาย อ่อนซ้อมแน่นอนครับ ขอบคุณครับ

[peewa]

 

 ลักษณะแบบนี้เกิดกับตัวเองบ่อย ๆ

มีเรื่องให้คิดและตัดสินใจทุกวันจริง ๆ และต้องเลือกเพื่อไม่ให้สับสน และเป็นการทำให้รู้สึกปลอดโปร่งด้วย  แต่ช่วงที่ทำได้ยุ่งยากหน่อยก็คือ การหาคำอธิบายตัวเองเพื่อให้เห็นความสำคัญในแต่ละช่วง

บางทีรู้สึกว่าคนเราเกิดมาเพื่อแก้ปัญหาหรือไง

ดีใจที่ได้อ่านข้อความของคุณ  มีรายละเอียดที่สอดคล้องความเป็นจริงของชีวิตดีค่ะ