วันที่ 18 ธันวาคม 2548 เราได้ออกไปเยี่ยมชาวบ้าน พร้อมกับมอบข้าวสาร อาหารแห้ง เล็ก ๆ น้อย ๆ ให้กับพี่น้อง ชุมชนปริกใต้ ภาพนี้เป็นบ้านของนางตีหวา ประทุมสุวรรณ เราจะเรียกกันทั่ว ๆ ไปว่า มะหวา มะหวา แกดีใจที่เห็นพวกเราชาวเทศบาลตำบลปริกไม่ทอดทิ้งชาวบ้านและชุมชนในยามที่ชาวบ้านกำลังเดือดร้อน เช่นนี้ เพราะฝนตกมาเป็นเวลา เกือบ 2 สัปดาห์กว่าแล้ว ยางก็กรีดไม่ได้ ถ้าถามว่าเดือดร้อนกันหรือไม่ เรื่องนี้ตอบได้ว่าแน่นอน ตอบแบบฟันธงลงไปเลยว่า เดือดร้อน จ้า ไม่เหมือนมนุษย์เงินเดือนแน่ ฝนตก แดดออก น้ำท่วม มนุษย์เงินเดือนก็ได้รับค่าตอบแทนทุกวันสิ้นเดือน แต่พี่น้องเรา ที่เป็นชาวสวน อาศัยเงินรายได้จากค่ายางนั้นก็ต้องพบกับความลำบากแน่นอน พวกเราชาวท้องถิ่นอยู่ใกล้ชิดกับชุมชน และเข้าใจซึ่งกันและกันดี จึงช่วยเหลือกันและกันตามที่มีได้โดยไม่เงื่อนไข มีเท่าไหร่ก็ช่วยกันไปตามกำลัง ทุกอย่างก็ลงตัวดี แม้ว่าน้ำจะท่วมหนักป่านใด เราไม่ถอยห่างไปจากชุมชน ต่างคนต่างเข้าหากัน ช่วยกันคนละไม้คนละมือ ท้องถิ่นเราจึงน่าอยู่แบบนี้แหละครับ เหนื่อยยากเพียงใดก็ตามเมื่อได้เห็นรอยยิ้มของพี่น้อง พวกเราชาวเทศบาลปริกทุกคนก็หายเหนื่อยครับ(ผม)
ไม่มีความเห็น