ความ "ยียวน" ของเด็ก 5 ขวบ

ความ "ยียวน" มันมาจากพันธุกรรมหรือไม่

เหตุการณ์นี้ เกิดขึ้นเมื่อค่ำวาน ตอนนั่งกินข้าวเย็นกันสองคนกับลูกชาย บนพื้นในห้องอเนกประสงค์ของบ้าน ดิฉันเอาโต๊ะกลมแบบโต๊ะขันโตกทางเหนือ มาเป็นโต๊ะนั่งกินข้าว ขณะกำลังกินกันเงียบๆ แต่เพลินๆ จู่ๆ ลูกชายก็ชี้นิ้วไปที่มุมห้องด้านหนึ่ง พร้อมบอกว่า

สจ ทำหน้าตาย "หม่ามี๊ ๆ (น้ำเสียงตกใจเล็กน้อย) ... กาจั๊ว (แปลว่าแมลงสาบ)"

ดิฉันเหลียวหา แต่ไม่เจอ ถามกลับไปว่า "ไหน"

สจ หน้าตายังตายอยู่ "นั่นไงหม่ามี๊ (ยังคงชี้นิ้วไปที่มุมห้อง) .. กาจั๊ว !!"

ดิฉันหาไม่เจอจริงๆ ถามซ้ำอีก "ไหน สจ ไหน อยู่ไหนกาจั๊ว"

สจ หันมายิ้มๆ แล้วบอกว่า "ล้อเล่น!"

จากนั้นเขาก็กินข้าวต่อแบบไม่เกิดอะไรขึ้น โอ้ย งงเลยค่ะ เด็กอายุ 5 ขวบ ทำไมสามารถยียวนกวนประสาทได้ขนาดนี้คะ ดิฉันนั่งหัวเราะจนกินข้าวไม่ได้ น้ำตาเล็ดเลย สุดแสบเลยน่ะ ไอ้ลูกชาย