วันนี้ช่วงบ่ายๆ อากาศเย็นๆ ชวนง่วงนอน ผมกำลังเป็นโรคติดบล็อกอยู่ เขียนไปเพลินๆ ก็มีบันทึกผ่านไป 200 บันทึกแล้ว บันทึกที่ 200 คือ ยุทธศาสตร์ "สามก๊ก" (เป็นบันทึกที่ 10399 ของ gotoknow ขณะที่หน้าหลักมีบันทึกแค่ 9436 เข้าใจว่ามีบันทึกที่บันทึกไว้แล้วแต่ไม่เปิดเผยเป็นสาธารณะอีกจำนวนหนึ่ง เข้าใจผิด ส่วนแตกต่างของบันทึกประมาณ 963 บันทึก เป็นบันทึกที่ถูกลบออก เช่น ผมสั่งตีพิมพ์ซ้ำ 1 บันทึก แต่ปรากฏบนหน้าหลัก 2 บันทึก ผมก็จะสั่งลบ 1 บันทึก แต่ระบบ counter จะนับเอาไว้ด้วย) ตอนที่เริ่มเขียนบันทึกนั้นไม่เคยนึกถึงตัวเลข 200 เลยครับ และวันนี้ก็ตั้งใจจะเขียนแค่ 2 บันทึกเท่านั้น แต่ก็กำลังจะเป็น 7-9 บันทึก
ขณะกำลังเขียนบันทึกนี้อยู่และไม่นับบันทึกนี้ ผมมีบันทึกอยู่ 200 บันทึก กับจำนวนข้อคิดเห็นอีก 206 ข้อคิดเห็น (สถิติเฉลี่ย บันทึก : ข้อคิดเห็น เท่ากับ 4 : 3)
หลายบันทึกผ่านไป นับเป็นเรื่องที่แปลกพอสมควร หลายๆ บันทึกผมตั้งใจเขียนอย่างดี ใช้เวลาค่อนข้างนาน แต่ไม่มีคนเข้ามาแสดงความคิดเห็น แต่หลายบันทึกอีกเหมือนกันที่ผมเขียนแบบลวกๆ (น่าจะมาจากการลวกไข่ไก่ด้วยน้ำร้อนเพื่อรับประทานตอนเช้า) แบบขอไปที แต่ก็ได้รับข้อคิดเห็นเข้ามา ลองสังเกตดูก็มักเป็นบันทึกที่เขียนมาจากข้างใน (ใจ) คือใจคิดอะไรอยู่ก็เขียนออกมาแบบนั้น อย่างนี้ก็จะมีคนเข้ามาแสดงข้อคิดเห็น
เวลาผมบันทึกเสร็จแล้วปิดเครื่อง เมื่อเปิดเครื่องใหม่อีกครั้งผมมักจะไปดูจำนวนคนที่แสดงข้อคิดเห็นเพิ่มขึ้นหรือไม่ (เปิดดูที่หน้าหลัก) หากมีข้อคิดเห็นเข้ามา ก็ใจชื้นขึ้นมา หากไม่มีข้อคิดเห็นเข้ามา ก็ค่อนข้างจะห่อเหี่ยวสักหน่อย
อย่างไรก็ตามผมก็พยายามจะเขียนบันทึกให้มีลักษณะเป็น Balance Blog คือ ให้มีจำนวนบันทึกเท่ากับข้อคิดเห็น แต่ในระยะหลังนี่ผมสังเกตนะครับว่า คนอ่านบันทึกในบล็อกเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วอย่างเห็นได้ชัด และคนเขียนบล็อกและบันทึกก็เพิ่มมากขึ้น และบันทึกของผมก็มีคนนิยมเข้ามาอ่านมากขึ้นดังนั้นย่อมมีข้อคิดเห็นมากขึ้นตามไปด้วย และผมยังมีนโยบายที่จะเขียนบันทึกเฉลี่ยต่อเดือนน้อยลงเพื่อแบ่งเวลาไปทำอย่างอื่นบ้าง โดยจะเขียนบันทึกเฉลี่ยเดือนละ 30-45 บันทึกหรือฉลี่ยวันละ 1-1.5 บันทึก (เดิม 2.5 บันทึกต่อวัน) ครับ......