ดีใจที่ข้อมูลเก่ายังมีอยู่

  

มองดูคนอื่นเขาทำงานกันอย่างสบาย   แต่หันมาดูตัวเอง  ทำไม เราบุญน้อยนิด  ต้องทำงานอย่าง...เมามัน  

แต่ก็เป็นความสุขอีกอย่างหนึ่ง....ที่มีงานให้ทำ  

ใครล่ะ...ที่ไม่มีงานจะทำ   อย่างน้อยก็..มีลมหายใจ  หนักกว่านั้น....ยังไม่อยากไม่มีลมหายใจ 

เอ้าบ่นอยู่นั่นล่ะ...ครูอ้อย  มามาทำงานกันต่อ  เมื่อวันก่อน  ครูอ้อยเก็บเอกสารและพบข้อมูลเกี่ยวกับครู  และมาตรฐานของครูผู้สอนภาษาอังกฤษ 

จึงรีบมาเปิดอ่านบันทึกของครูอ้อยในอดีต  จึงพบข้อมูลเก่าที่เขียนไว้   

แหม..ดีจังเลยที่ยังอยู่ครบที่  ขอบเขตและมาตรฐานครูผู้สอนภาษาอังกฤษ   ต้องพัฒนาตนเองไปตามข้อบ่งชี้เหล่านี้ล่ะค่ะ 

สงสารตัวเองและเพื่อนครูจังเลย  ต้องสอนกันคนละมากๆ  และยังต้องพัฒนาตนเองไปตามข้อบ่งชี้  บางคนต้องทำวิจัย  นวัตกรรม  และเขียนแผนการจัดการเรียนรู้อย่างพิศดารอีก  เฮ้อ!...

[ปวีณา ธิติวรนันท์]

• สวัสดีค่ะพี่อ้อย
• ขอโทษด้วยค่ะ ที่เข้ามาแลกเปลี่ยนกันช้าไปหน่อย
• กว่าจะปลุกปล้ำเครื่องคอมฯ กับโทรศัพท์ให้รับกันได้ จนตอนนี้ OK แล้ว ก็หลายชั่วโมงอยู่
• เรื่องการประเมินครูภาษาอังกฤษนี่ค่อนข้างน่าเห็นใจ ขนาดครูมัธยมฯ เขายังบ่น ๆ กัน ครูประถมฯ หลายท่าน โดยเฉพาะผู้ที่ไม่ได้เรียนจบเอกนี้มาโดยตรง แต่ต้องมาสอนวิชานี้ก็ยิ่งน่าเห็นใจ
• มาตรฐานก็สูง งานสอนงานพิเศษก็เยอะ ผลงานก็ต้องทำ เพื่อความก้าวหน้าของตัวเอง
• น่าเห็นใจมากค่ะ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะน้องกุ้ง...ปวีณา ธิติวรนันท์

• ครูภาษาอังกฤษพัฒนาการเรียนการสอนมาตั้งแต่ปี 2546 ค่ะ  ที่มหาวิทยาลัยรามคำแหง  ไม่ได้ปิดภาคเรียนเลย 
• แล้วมาอบรมต่อที่ศูนย์ ERIC  ตลอดมาเลยล่ะค่ะ   มาเรื่อยๆ  ทุกภาคเรียน
• เดือนเมษาที่ผ่านมาคิดว่าจะหมดแล้ว  แต่ไม่หมดค่ะ  ยังติดตามมาเรื่องการเรียนแผนและหลักสูตร...ครูอ้อยก็เริ่มเบื่อแล้วล่ะค่ะ
• แล้วยังต้องมาทำผลงานเพื่อเลื่อนวิทยฐานะกับครูสาขาอื่นๆด้วยค่ะ

รักษาสุขภาพนะคะ

[วริศรา ณีศะนันท์]

สวัสดีค่ะ

ดิฉันเห็นข้อความเกี่ยวกับมาตรฐานของครูภาษาอังกฤษ  สนใจอยากจะได้รายละเอียดเพิ่มเติมค่ะ  กรุณาส่งมาตามe-mail ได้ไหมคะ 

ขอบคุณค่ะ

วริศรา