เรื่องเล่าเกี่ยวกับแม่บีแมน <๑> แม่เป็นโรควูบ..ล้มไป หัวโน ตาบวม (บทแทรก)

เมื่อวานค่ำๆ พี่สาวผมโทรมาบอกว่า แม่หกล้มไป ตาบวม.. ผมก็ตกใจ.. แต่ทราบว่าไปหาหมอแล้วคงไม่เป็นไรมาก จึงโทรไปสอบถามแม่ในวันนี้

ลำดับเหตุการณ์ คืนวันศุกร์ที่ ๘ มิถุนายน ๒๕๕๐ แม่ผมจะเข้านอน (คงไม่ดึกมากสำหรับคนอายุ ๙๒) ปกติต้องไปเข้าห้องน้ำก่อน ระหว่างไปห้องน้ำใกล้ๆ นั้นก็ไม่รู้สึกตัวล้มลงไป หัวไปฟาดอะไรสักอย่าง มีเลือดไหลออกเล็กน้อย

พอแม่รู้สึกตัวก็คลำหัว หาผ้าปิดไว้ แล้วก็มานอน ก็คงไม่หลับหรอก พอตอนเช้าพี่ชายผมซึ่งอยู่ชั้นบน (พี่ชายผมนอนชั้นบนและปกติเป็นคนตื่นเช้ามาก ส่วนแม่ผมนอนอยู่ชั้นล่าง) ลงมาพบแม่ตาบวมปิดก็ตกใจพาไปหาหมอที่คลีนิก.. หมอแนะนำให้ไปเอ๊กซ์เรย์สมองที่โรงพยาบาลด้วย.. ซึ่งคงไปเอกซ์เรย์แล้ว และคงไม่เป็นไรมาก (ขอให้เป็นอย่างนั้น-ตอนนี้ ตาซ้ายที่บวมปิดก็มองเห็นแล้ว แต่ศรีษะข้างซ้ายก็ยังบวมอยู)..

ลูกชายคนโตพบเห็นเหตุการณ์ พี่สาวคนเล็กจะโทรไปหาแม่แทบทุกวันทราบข่าวก็แจ้งให้พี่น้องทราบ พอเช้าวันอาทิตย์ลูกชายคนที่สี่ก็ไปเยี่ยมแม่แต่เช้า ลูกชายคนที่ห้าก็ไปเยี่ยมมาแล้ว ขาดคนที่สามและคนเล็ก (ค่อยไปเยี่ยมสัปดาห์หน้า)

รายงานบันทึกเหตุการณ์ (จากพิษณุโลก) ค่อนข้างที่จะสด (เกือบสด) เพราะพึ่งวางหูจากแม่แล้วก็มาบันทึกครับ