มิตรภาพของคนป่วยใจ

หลังจากเป็นคุณครูในโรงเรียน(วิทยาลัยพยาบาล)มาหลายเดือน ฉันก็กลับมาสู่การเป็น"ครูจิตเวช"อีกครั้งค่ะ

นั่นก็เพราะเทอมนี้ฉันจะต้องขึ้น ward เพื่อนิเทศนักศึกษาหลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิต ชั้นปีที่ 4 ในรายวิชาการพยาบาลบุคคลที่มีปัญหาทางจิต ที่โรงพยาบาลศรีธัญญา...แหล่งฝึกบ้านใกล้เรือนเคียงที่เป็นแหล่งเรียนรู้ชั้นเยี่ยมของลูกศิษย์ฉันและตัวฉันเอง

ward ชาย 8 นี้ เป็น ward สำหรับผู้ป่วยพิเศษชายค่ะ (ถ้าจะให้เข้าใจง่ายๆก็คือเป็นห้องพิเศษ มีอาหารพิเศษ และจ่ายสตางค์มากกว่าคนอื่นเป็นพิเศษนั่นเอง) เป็นหอผู้ป่วยที่ฉันได้เข้ามาสัมผัสอยู่เป็นประจำ ตั้งแต่ปี 2545 ถึงแม้จะนับเวลาแล้ว...ปีนึงฉันได้เข้าไปไม่กี่เดือนแต่ฉันก็รู้สึกคุ้นเคยกับที่นี่มากทีเดียว ทั้งกับเจ้าหน้าที่(โดยเฉพาะพี่หัวหน้าตึกที่ให้ความสำคัญกับเรื่องวิชาการมากๆ) และกับผู้ป่วยหลายคนที่อยู่นานๆ พวกเขาจะรู้จักและจำฉันได้ค่ะ ทั้งๆที่บางเรื่องพวกเขา(เลือกที่จะ)ไม่จำ

ฉันไม่ได้หมายความว่า เพราะตัวฉันเป็นคนน่าจดจำหรอกนะคะ แต่ฉันหมายถึงมิตรภาพต่างหากที่น่าจดจำ ฉันเชื่อว่าโดยสามัญสำนึกของคนเรานั้นถ้าใครยิ้มให้ เราย่อมอยากยิ้มตอบ ถ้าใครดี เราย่อมอยากทำดีตอบ ใครเป็นผู้มีพระคุณ เราย่อมคิดหาโอกาสตอบแทน และผู้ป่วยจิตเวชก็มีสำนึกส่วนนี้อยู่เช่นกัน เขาสามารถรับรู้ได้ว่าใครดีต่อเขา ใครใส่ใจเขา และนี่คือมิตรภาพที่เขาก็ต้องการเช่นเดียวกันกับเรา

การกลับไปที่ ward จึงเหมือนการได้ไปเยี่ยม ไปดูแลพวกเขาอีกครั้งหนึ่ง พาใครใหม่ๆไปให้เขารู้จัก (ผู้ป่วยจะชอบนักศึกษาพยาบาลค่ะ เพราะนอกจากจะใจดีแล้ว ยังมีกิจกรรมสนุกๆ และถือเป็นความแปลกใหม่ในชีวิตที่เหมือนจะซ้ำๆอยู่ทุกวี่ทุกวัน) ฉันจึงซาบซึ้งและประทับใจทุกครั้งที่พวกเขาทักทายอย่างคนรู้จักกัน

ที่สำคัญฉันอยากถือโอกาสนี้บอกกับลูกศิษย์และใครก็ตามที่ไม่ได้มีโอกาสมาสัมผัสผู้ป่วยจิตเวชว่า "เขาก็เหมือนเรา มีความเป็นคน มีชีวิตจิตใจเหมือนเรา มีความต้องการเหมือนเรา ในวันนี้เขาอาจมีอะไรบางอย่างขาดหายไป และเราก็คือคนที่จะเป็นผู้ให้สิ่งเหล่านั้นกับเขา มันอาจจะไม่ใช่ทั้งหมดและอาจจะไม่ได้มากมายอะไร แต่จงภูมิใจที่ได้ทำดีกับเขา ได้ให้โอกาสดีๆกับเขา  ขอจงอย่ากลัว อย่าเกลียด อย่ารังเกียจ อย่าเบื่อหน่ายที่จะดูแลเขา เพื่อที่เราจะได้ทำหน้าที่เป็นตัวแทนของสังคมที่ช่วยให้เขาได้รับรู้ว่าเขายังเป็นส่วนหนึ่งของสังคมนี้อยู่"

ยังมีเรื่องราวดีๆที่อยากแบ่งปันอีกเยอะค่ะ อย่างเช่น ฉันอยากเปรียบเทียบคนดีๆกับคนป่วยจิต ที่บางครั้งฝ่ายหลังน่าคบหากว่ากันเยอะ !!!! (ดูท่าว่าฉันจะเป็นประเภท Antisocial เข้าแล้ว) แต่ไม่รู้ว่าจะได้มีโอกาสเข้ามาเขียนอีกเมือไหร่ ขอเกริ่นแค่นี้เพื่อเป็นการผูกมัดตัวเองไว้ก่อนก็แล้วกันนะคะ