พ่อกับแม่เข้าใจในสิ่งที่นานาพูดทันที ด้วยความเป็นคนโอบอ้อมอารี นานาจึงอยากมอบความสุขในวันเกิดของเธอให้คนอื่น ๆ ด้วยนั่นเอง ดังนั้น พ่อกับแม่ของนานาจึงติดต่อไปที่บ้านเด็กกำพร้าแห่งหนึ่ง เพื่อขอจัดงานเลี้ยงวันเกิดให้แก่นานาที่นั่น ซึ่งเจ้าหน้าที่บ้านเด็กกำพร้าก็ตอบรับกลับมาอย่างยินดียิ่ง ดังนั้นครอบครัวของนานาจึงช่วยกันจัดเตรียมข้าวของ และ ขนมมากมาย ให้เพียงพอแก่เด็กกำพร้าที่นั่น เมื่อไปถึง มีเด็กมากมายยืนรออยู่แล้ว หลังจากจัดสถานที่เสร็จ งานเลี้ยงก็เริ่มขึ้น “ตายแล้ว!” แม่ของนานาร้องลั่น “ฉันหยิบเทียนวันเกิดมาไม่ครบ ขาดไปตั้งสามเล่มแน่ะ” |
|
มาเยี่ยม...อ่านป้ายเลยต่อกลอนเล่น ๆว่า...
ถึงพระรามลืมสีดามันน่าแค้น-*-ถึงขุนแผนลืมนางพิมพ์ไม่มาหา-*-ถึงอิเหนาลืมน้องนุชบุษบา-*-ไม่เศร้ากว่าตัวเราถูกเขาลืม
เขาลืมเราแล้วหรือใจยังรัก...
สุดจะหักเพราะรักกันดูดดื่ม...
ใจหมองเศร้าเหมือนฟ้าที่มืดครื้ม...
โอ้...เขาลืมเราแล้วเศร้าวิญญา...
ไม่เหมือนรักเกษรากับศรีสุวรรณ...
รักผูกพันในรักเป็นหนักหนา...
ลืมตามหาพระอภัยเพราะน้องยา...
เกษรางามจิตติดใจเอย...ฮา ๆ เอิก ๆ.
เก่งจัง