อ.โสภณ คำสวาสดิ์ ได้เข้าไปทักทายใน บันทึกนี้ ของผม และบอกว่า ไม่ค่อยมั่นใจในการเขียนบันทึกใน Blog ด้วยเหตุผลที่ว่า ..
" เพราะเมื่อได้อ่านเพื่อนท่านสมาชิกแต่ละท่านที่ท่านแสดงภูมิความรู้ออกมาดูเราจะด้อยไป จึงได้แต่อ่าน ๆ "
ผมเลยตอบความตามที่คิดไปว่า ...
อาจารย์ครับ .. วันนั้นที่พัทยา ผมบอกเพื่อนอาจารย์คณะศึกษาศาสตร์ว่า .. ผมเชื่อว่าในห้องนี้ ทุกคนเป็นคนเก่งที่สุด (ไม่เรื่องใดก็เรื่องหนึ่ง) .. และผมก็เชื่อสนิทใจว่า ไม่มีใครเก่งทุกเรื่อง .. น่าเสียดายที่พวกเรามองข้ามและไม่ได้นำความเก่ง หรือความรู้จริง (Tacit K.) เหล่านั้นมาชื่นชม ส่งเสริม ให้กำลังใจและใช้ประโยชน์ครับ
ผมคิดเสมอว่า ผมเก่ง ผมจึงกล้าคิด กล้าพูด กล้าทำ แต่ผมระวังที่จะไม่เผลอคิดว่าเก่งที่สุดแล้ว หรือ เที่ยวหาตัวเทียบว่าผมเก่งกว่าใครครับ ... อยากให้อาจารย์ลองคิดแบบนั้นดูบ้างครับ
ตอบแบบนี้ดีมั้ย หรือเสียหายอย่างไร เชิญวิสัชนากันได้เลยครับ.
ดิฉัน จดๆจ้องๆอยู่นานค่ะ
จนอ่านมากๆ ก็ เขียน
เขียนแล้วก็ รู้สึกค่ะ ว่า แฮ่ม ก็ พอใช้ได้
แถมได้เพื่อนในบล็อก มาทัก มาชมไป ชมมา ก็เลย ม่วนค่ะ
เห็นด้วยกับอาจารย์ ทั้งบล็อกเลย
น่าจะคิดว่า ถึงไม่เก่ง แต่ถ้าแน่ใจว่าคิดดี ทำดี ก็ทำเลยได้ไหมคะ เขียนเถอะค่ะ เขียนสิ่งที่เราคิดแล้วว่าดีเท่านั้นเอง จะดีแง่ไหน ดีอะไร ก็แล้วแต่เราจะให้เหตุผล เดี๋ยวก็มีคนมาช่วยยืนยันเองแหละค่ะ หรือถ้าไม่มี เราก็ยังพิจารณาเองได้ ไปเรียนรู้จากผู้อื่นได้
เท่าที่พบเจอ พวกเราส่วนใหญ่ยังต้องการ"การปลดปล่อย"จากการเปรียบเทียบอยู่นะคะ ก็เลยไม่กล้าแสดงตัวตน ความคิดเห็น เชื่อว่าหากเราช่วยให้ทุกคนเลิกเปรียบเทียบตัวเรากับใคร เชื่อว่า สิ่งที่เรามีเป็นประโยชน์ พร้อมที่จะทั้งให้และรับ ไม่เลือกเพียงข้างใดข้างเดียว พูดง่าย แต่ทำให้คนเชื่อและลงมือทำยากนะคะ
สวัสดีครับ
ขอบคุณท่านอาจารย์ Handy มาก ๆ ครับที่ให้ข้อคิดเห็นจากการที่ผมได้แสดงความในใจออกไปและสิ่งที่ท่านสะท้อนกลับมามีประโยชน์ต่อผมมากครับ
ขอบคุณท่าน พ.ญ.รวิวรรณ หาญสุทธิกุล ที่มีข้อคิดดี ๆ อ่านแล้วเกิดความภูมิใจในตนเองครับ
ขอบคุณท่าน JJ ที่ทำให้เกิดความมั่นใจในการที่จะ ลปรร และอีกท่านคือ ท่าน โอ๋.อโณ มาก ๆ ครับ