วันนี้อากาศเริ่มๆ หนาวๆ นิดๆ ประมาณ 19 องศา การนอนหมกตัวในผ้าหม่หลังจากที่เมื่อวานไปพบซุปฯมา ทำให้ตัวเป็นขนดีจริงๆ หุหุ แต่มีแดดอยู่บ้าง เลยไม่รอช้า ไปปฏิบัติภาระกิจข้ามปี เพื่อนำของขวัญมาฝากเพื่อนๆ G2K
มาอยู่ออสเตรเลีย ก็ดั้นมาอยู่ในเมืองที่ไม่มีหิมะ และออกจะเป็นเมืองที่หน้าตาเหมือนบ้านนอกของเมืองไทยเลยทีเดียวเชียว ถ่ายรูปยังไง้ยังไง ก็เหมือนผู้เขียนมาเรียนหนังสือในต่างจังหวัด ฮ่าฮ่าฮ่า
การถ่ายรูปแต่ละทีทำให้ต้องมีการจัดฉากให้เหมือนถ่ายรูปที่เมืองนอก จนเพื่อนๆ ก็งงๆ กันไปตามๆ กัน
เฮ้ย...เราอยู่เมืองนอกกันนะ ทำไมต้องถ่ายรูปให้เหมือนเมืองนอก
แต่พอถ่ายๆ ไปเพื่อนๆ ก็คิดเหมือนผู้เขียนในที่สุด ก็คนไทยหัวดำๆ ถ่ายรูปฉากหลังเป็นต้นไม้ เป็นบ้านไม้ชั้นเดียว ฮ่าฮ่า บางรูปที่มีฝรั่งหัวทองประกอบฉาก จะถือว่าประสบความสำเร็จ
ก็เป็นเรื่องขำๆ ของผู้เขียนและเพื่อนๆ เวลาถ่ายรูปเล่นกันไป
แต่สิ่งที่ผู้เขียนพยายามถ่ายที่ใช้ความอดทน รอ ร้อ รอ นานมากๆ ก็ยังไม่ประสบความสำเร็จ แต่ก็พอใจในระดับนึงแล้วล่ะนะ
คือ
แฮะๆ งง สิ งง
ต้นนี้พอดีเวลาเดินผ่านแล้วรู้สึกว่าสวนทั้งสวน มีต้นนี้แหละที่ดูจะมีสีสัน มีการเปลี่ยนแปลง และมีหลากหลายอารมณ์มากกว่าเพื่อน
ที่ไม่ประสบความสำเร็จ เพราะถ่ายไม่ทันตอนใบมันเป็นสีเหลือง ส้มเต็มต้น
ที่พอใจก็เพราะค่อนข้างจะเห็นความเปลี่ยนแปลงแล้วล่ะ
ทำให้รู้สึกว่า ฤดูที่แตกต่างกัน นอกจากทำให้สภาพอากาศแตกต่างกันแล้ว ต้นไม้ก็ต้องปรับตัวเอง สร้างความแตกต่างเพื่อให้สามารถยืนหยัดต่อสู้กับการเปลี่ยนแปลงได้ แล้วเราล่ะ...มีการปรับตัวต่อสู้กับมรสุมชีวิตยังไงกันได้บ้าง
แต่อย่างนึงก็คือ ทุกข์ สุข มันจะวนเวียนไปมาให้เราได้สนุกสนานกับชีวิตเสมอๆ ล่ะนะ
มาดูภาพกันดีกว่า
^__^
ผู้เขียนถ่ายภาพแรกในเดือนก.ค. 2549 แล้วจำจุดที่ยืน และต้นไม้ข้างๆ อ้างอิงไว้ (ยังไม่มีขาตั้งกล้องใช้) แล้วพอถ่ายครั้งต่อๆ มาก็ยืนที่จุดเดิม แต่จากที่ถ่ายๆ ระดับพื้น ยังไม่ค่อยเท่ากัน เพราะอาศัยจำจุดอ้างอิงเอาเอง
แสงของแต่ละเวลาปรับยากจัง เพราะบางทีก็ย้อนแสง บางทีก็โอเค แต่เพราะต้องการมุมเดิม จึงไม่ได้หลบแสง และไม่ได้แต่งใน Photoshop
จึงได้ภาพออกมาเป็นแบบที่เห็นนี่ล่ะค่ะ
^___^
ลุงขจิตหล่อเต็มอั้นแล้วล่ะ หล่อกว่านี้ไม่ได้แล้ว เย้ๆ
^__^
ขอชมความตั้งใจ ติดตาม ถ่ายรูป ของน้องแนน
ยอดเยี่ยมค่ะ
สัวสดีค่ะน้องแนน
ว่ามั้ย
สิ่งที่ได้เห็น ได้มาจาก
ความตั้งใจ ความอดทน การรอคอย
..
น้าแนน ทำได้
คนยังมีท้อ อ่อนแรงบ้างค่ะ
แต่ก็สู้คะ ก้าวไปข้างหน้าได้ด้วย ต้นไม้ยืนอยู่กับที่ อิอิ
^___^
สวัสดีครับคุณอิส (ทราบว่าชื่อแนนแต่อยากจะเรียกอีสทั้งๆที่รู้ว่าไม่ใช่ครับ ฮิๆๆๆ) สบายดีไหมครับ
^_____^
คุณแนนชอบอารมณ์ ตอนเดือนไหนมากที่สุดเอ่ย
ผมชอบตอนเดือน กันยา นะ ปลายฝน ต้นหนาว ดูแล้วสดชื่น ไม่เหงาจนเกินไป
ดูต้นไม้ก็เห็นสัจธรรมได้เหมือนกันนะครับ เพราะฉะนั้น รีบๆ ใช้ชีวิตให้คุ้มก่อนจะร่วงหล่นจากต้นดีกว่า :-)
สวัสดีจ้า OONLE
ส่ง e-mail ไปแล้วมันเด้งกลับ
Add แล้วแต่ก็ไม่เห็นเห็นเลย
เอาไว้ถามในบล๊อกก็แล้วกันนะ
เพราะเรื่องลำบาก มันก็ลำบากทั้งนั้นล่ะ แต่เตรียมใจมาก่อนจะดีกว่า เพราะน้องๆ ที่มาจะร้องกลับบ้านท่าเดียว ถ้าปรับตัวได้ ก็อยู่ได้ล่ะ
^___^
สวัสดีจานเจษ
ถ้าเป็นตอนอยู่เมืองไทย จะชอบเดือนธ.ค. เพราะอากาศหนาวดี เป็นเดือนเกิด จึงดูจะมีเหตุให้กินปาร์ตี้บ่อยๆ มีปาร์ตี้ทั้งเดือน วันเกิดตัวเอง วันพ่อ วันรัฐธรรมนูญ วันเกิดน้อง วันเกิดเพื่อน วันคริตมาส ฉลองสิ้นปี ปีใหม่ และเพื่อนๆ ก็พากันแต่งงานกันเดือนนี้อีก เลยทำให้รู้สึกเป็นเดือนที่สนุกสนาน
แต่ถ้าเป็นตอนมาอยู่ออสเตรเลีย เดือนธ.ค. จะเป็นเดืนอที่เงียบเหงาที่สุด ผู้คนหายหมด วังเวงเลยล่ะ
แต่อารมณ์ของเดือนไหนๆ ถ้าได้อยู่กับคนที่เรารัก ก็มีความสุข ไม่เหงาหรอก ฮือๆ แต่อยู่นี่คนเดียว เหงาทุกเดือนเลย
ถ้าต้นไม้พูดได้ จะพูดอะไรนะ คงบอกว่า "อยากเดินไปดูโลกกว้างบ้างจัง"