วันนี้เจอ blogger ไม่ได้กอดแต่ได้กราบ  

http://gotoknow.org/blog/papangkorn

วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่ได้มีโอกาสไปวัดเพื่อเติมธรรมะในใจถึงแม้ว่าฝนจะตกค่อนข้างหนัก แต่ญาติโยมก็มาวัดกันเต็มศาลา

พระท่านบอกว่า  การตั้งใจมา การมีเจตนาดี ที่มาในวันนี้ ก็นับว่ามีวาสนาต่อกัน

การสร้างเจตนาดีร่วมกัน จะช่วยส่งผลบุญกุศลให้เกิดแต่ความสุข ความเจริญ

........

........

 วันนี้เป็นอีกวันที่มีความอิ่ม มีความปิติ เกิดขึ้นในใจจากการมาวัด ซึ่งนอกเหนือจากได้มาไหว้พระ สมาทานศีล ฟังเทศน์แล้ว  สิ่งที่ทำให้เกิดสุขอีกอย่างคือ  ได้พบ Blogger ในดวงใจท่านหนึ่ง ได้ติดตามงานเขียนของท่าน ซึ่งเป็นงานที่ตัวเองสนใจ ความคิดเห็นของท่านช่วยเติมเต็มในส่วนที่เรามองผ่าน หลาย ๆ ความคิดเห็นสื่อให้เห็นถึงความเป็นคนเด็ดเดี่ยว เป็นคนตรงของท่าน  

ปัจจุบันท่านได้เดินทางเข้าสู่เส้นทางแห่งธรรม  ท่านบวชเมื่อเดือนมกราคม ที่วัดแพร่ธรรมาราม  ใช้เวลาในการศึกษาทางพระพุทธศาสนา   

นับเป็นวาสนาต่อกันอีกเช่นกัน เพราะว่าท่านได้เดินทางตามหลวงพ่อใหญ่มาจำวัดที่วัดสันป่าสักวรอุไรธรรมาราม  ในขณะที่ผู้เขียนไปกราบพระ และมองไปยังที่พระสงฆ์นั่งเพื่อร่วมพิธีกรรมทางศาสนาในวันนี้  ได้เห็นพระรูปหนึ่งซึ่งใบหน้าคุ้นมาก  จึงคิดว่าท่านต้องคือพระอาจารย์ปภังกรที่เรารู้จักผ่าน blog แน่ ๆ

เก็บความคิดไว้ในใจ ร่วมพิธีทางศาสนาเรียนร้อยแล้ว  หลังพระท่านฉันเรียบร้อย  จึงได้เรียนสอบถามพระที่วัดว่า

“วันนี้พระอาจารย์ปภังกรมาจำวัดที่นี่ใช่หรือไม่”  

ท่านตอบว่า “ใช่”  

 จึงได้ขอความเมตตาจากท่านว่าช่วยบอกให้พระอาจารย์ปภังกรทราบด้วยว่า มีโยมพี่มากราบท่าน  และด้วยความเมตตา  จึงมีโอกาสได้พบพระอาจารย์ปภังกร  

แว๊บแรกที่เห็นหน้า  ท่านทำหน้างง ๆ ว่า เอ....ใครมาพบท่าน 

จึงได้เข้าไปกราบและรายงานตัว (ฮา...) ร

ายงานตัวว่ากราบนมัสการพระอาจารย์  “พี่ชื่อสมพร” เป็น blogger G2K  ท่านยิ้ม และบอกว่าจำได้แล้ว  ท่านบอกว่าดีใจ  และผู้เขียนเป็นท่านแรกใน blog ที่ท่านได้พบ 

หลังจากนั้นจึงได้มีการสนทนาเรื่องทั่วไป  ท่านได้ฝากซีดีข้อเขียนของท่าน 3 เรื่อง เพื่อขอให้ลงบันทึกให้ท่านด้วย  และยังมีเรื่องธรรมะมาเพื่อให้ผู้เขียนได้นำไปฟังอีก   

ก่อนกราบลาท่าน ได้ถามว่า ท่านจะสึกเมื่อไร  ท่านบอกว่าแล้วแต่บุญวาสนา 

การมาวัดในวันนี้ เกิดความอิ่มกาย ความอิ่มใจ ความอิ่มในธรรม  และยังเกิดสุขที่ได้เจอกัลยาณมิตรผู้สละทางโลกเข้าสู่ใต้ร่มพระพุทธศาสนา 

จึงนับว่ามีวาสนาต่อกัน