หลังจากที่ครูบาสุทธินันท์ ได้นำเสนอว่า สาวๆ ชอบหุ่นมดแดง เพราะเอวคอด และไม่มีมดแดงตัวใดเลยลงพุง ทำให้ผมได้แนวคิดกลับไปถามครูบาสุทธินันท์ และบอกครูบาสุทธินันท์ว่า ผมไม่อยากเป็นมดแดง แต่ผมอยากเป็นคนกินมะม่วงมากกว่า        

ครูบาสุทธินันท์บอกว่า มดแดงแฝงพวงมะม่วงที่ว่ากันมานั่นน่ะ ไม่เหลือแล้ว โดนยาฆ่าแมลง “เซพวิน”ตายหมดแล้ว ก็เลยมีไม่มดแดงต้องมาสงสารอีกต่อไป แต่พอมามองอีกทีผมก็ยังสงสารมดแดงเหมือนกันที่ต้องตายไปเพราะยาฆ่าแมลง ทั้งๆ ที่มดแดงไม่เคยคดโกงใคร ไม่เคยขี้เกียจ ไม่เคยต้องให้ใครมาสั่งให้ไปเฝ้ามะม่วง แต่ก็พยายามดูแลรักษามะม่วงไว้ให้เจ้าของมะม่วงเป็นอย่างดี แต่เจ้าของมะม่วงก็ยังโหดร้าย เอายาฆ่าแมลงมาฉีดจนมดแดงตายหมด แล้วเราจะเอาความรู้ในการดูแลผลมะม่วงมาจัดการได้อย่างไร จะไปถามมดแดงก็ตายหมดแล้วถ้าค่าของคน เอ้ย มด อยู่ที่ผลของงาน มดงานแดงน่าจะมีค่ามากเลย     

มดแดง เป็นสัตว์ที่ฉลาด ขยันขันแข็ง ผมเคยนั่งดูมดแดงทำงาน ไม่เคยเห็นมดแดงตัวไหนอู้งานเลยครับ ไม่มีตัวไหนแอบนอน ไม่มีตัวไหนเอาอาหารที่หามาได้ไปแอบกินอยู่ตัวเดียว เมื่อเวลาจะพัก มดแดงทุกตัวก็จะพักพร้อม ๆ กัน เวลาทำงานก็ขยันขันแข็งพร้อม ๆ กัน ไม่ต้องรอให้ใครสั่ง  

แล้วมดแดงทำงานได้อย่างไรโดยไม่ต้องมีใครสั่ง หรือว่ามดแดงมีสมองใหญ่กว่านักศึกษาแน่ ๆ ที่ต้องรอให้จี้ รอให้สั่ง จึงจะเริ่มคิดทำงาน 

ถ้าทำได้นะครับ ผมจะสาปให้นักศึกษาทั้งหมดเป็นมดแดงกลับมาเกิด ผมจะได้ไม่ต้องรอให้สั่งก็ได้งาน แล้วนักศึกษาทุกคนยังรู้โดยอัตโนมัติว่า ช่วงไหนเป็นเวลาทำงาน ช่างไหนเป็นเวลาหยุด มดแดงทุกตัวรู้หน้าที่ดี  

แต่นักศึกษาทำไมไม่ค่อยรู้ครับ ทำไมต้องรอให้บอกครับ ทำไมต้องรอให้ครูบาสุทธินันท์แสดงโขนบททศกัณฑ์ หรือว่า นักศึกษาทั้งหลายอยากเห็นครูบาสุทธินันท์ไปแข่งในเกมทศกัณฑ์เพื่อจะเป็นทุนในการทำงานต่อครับ เพราะตอนนี้ สคส. ก็ระงับการจ่ายงวดเงินแล้วครับ แล้วครูบาก็ไม่กล้าไปคุยกับ สคส.จนกว่าเราจะนำผลงานที่ทำไปโชว์ใน blog สักอีกหน่อย 

แล้วงานนี้ก็เป็นส่วนหนึ่งจะพยายามกระตุ้นให้นักศึกษาแข็งขันเหมือนมดแดง อย่าให้เป็นแบบว่า ประชุมทีไร มีแต่ของเขาของเราไม่มา ทุกทีเลย ผมเขียนบล็อกประท้วง ท่านก็ใช้พรหมวิหารข้อ ๔ อุเบกขา ทุกครั้งโดย วางเฉย ไม่อ่าน ไม่สน ไม่ฟัง และบอกว่าติดงานอื่นอยู่ตลอด

ผมไม่เคยเห็นมีมดแดงตัวไหนอ้างแบบนี้ซักตัว ผมเห็นทุกตัวขยันตามหน้าที่ของตัวเอง โดยไม่จำเป็นต้องมีครูบามดแดงคอยไล่จี้ให้นักศึกษามดแดงตัวอื่นๆ ให้ทำงานตามแผนที่นางพญามดวางไว้

เอ๊...ผมพูดเรื่องอะไร ผมว่าจะพูดเรื่องน้ำตามดแดง ทำไม จึงมาหลุดเป็นน้ำตาครูบาได้ครับ หรือครูบาเป็นมดแดง เพราะผมเห็นครูบาทำงานหนักตลอดเวลา ไม่เคยได้พักเลย กลางค่ำกลางคืนท่านแทบไม่ได้พักผ่อน วันหนึ่งท่านก็มี ๒๔ ชั่วโมงเหมือนเรา ท่านทำงานได้มากมาย แล้วเราทำงานกันวันละกี่ชั่วโมงครับ

เพราะผลงานเป็นตัวชี้วัด โดยเฉพาะตอนนี้ คุณเอื้อ สคส. ผู้คอยกำกับดูแลการจัดการความรู้ กำลังจ้องมองเราอย่างตาไม่กะพริบ โดยเฉพาะทาง Blog  สงสารครูบาหน่อยได้ไหมครับ

ตอนนี้ผมก็หลับๆ ตื่นๆ ช่วยงานครูบาอยู่ตลอด ผมพยายามส่งงานเข้าบล็อกเรื่อยๆ เพราะผมไม่อยากเห็นน้ำตามดแดง ครับ...นักศึกษามหาชีวาลัยที่เคารพทั้งหลาย เรามาเป็นมดแดงกันดีไหมครับ อย่าปล่อยให้ครูบาเป็นอยู่คนเดียวเลยครับ

สงสารท่านบ้างเถอะครับ เห็นท่านว่า จะไปเป็นมดแดงกาโม่ หรือไอ้มดเอ็กซ์ไปโน่น ซึ่งผมไม่รู้ว่าแปลว่าอะไร  สงสัยอยากจะย้ายไปอยู่ญี่ปุ่นหรืออย่างไรก็ไม่ทราบ แต่ผมพึ่งกลับมาจากญี่ปุ่น อากาศกำลังหนาว ครูบาไปก็ต้องไปนอนหนาวอยู่ที่โน่นแน่นอน อย่าปล่อยท่านไปเลยเถอะครับ เป็นมดแดงเมืองไทยดีกว่า แล้วเผื่อวันหน้าเราจะได้สอยไข่มดแดงมาต้มกับผักหวาน กินกันให้อร่อยเลยครับ 

แต่ถ้าปล่อยให้มีน้ำตามดแดงอยู่เช่นนี้ ไม่ต้องพูดถึงไข่มดแดงหรอกครับ แค่ตัวมดแดงก็อาจจะไม่เหลือ

ท่านว่าอย่างไรครับ..ใครได้ยินแล้วตอบหน่อยครับ  พวกหลับไม่รู้ คู้ไม่เห็น ปล่อยไปเลยครับ ไว้ชาติหน้าตอนบ่ายๆ เขาอาจจะตื่นครับ