ดร.แสวงครับ

• ตามมาอ่านครับ ถอดบทเรียนคืออะไร ชัดเจนในคำอธิบายของอาจารย์อยู่แล้วละครับ มันยากจริงๆที่จะถอดให้ได้เนื้อได้หนัง ได้บทเรียนดีๆมาใช้ในการเคลื่อนงานกันต่อไป

• ผมและคณะทีมงานก็คงได้แต่ลูบๆคลำๆอย่างหนังอินเดียเสียมากว่านั่นแหละครับ ไม่มีฉันทะและกึ๋นมากว่าพอที่จำทำถึงขึ้นหนัง XXX ได้ ทั้งๆที่ใจอยากไม๊ อยากครับ ไม่อาจตั้งเป้าหมายการถอดอย่างนั้นได้จริงๆ มันติดวัฒนธรรมอะไรต่างๆมากมาย และอัตตาด้วย เปลือยใจกันไม่ได้หมดจริงๆ ขอยอมรับ

• แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้ถอด ถอดให้เห็นปรากฏการณ์บ้างก็ยังดี ให้รู้ว่าภายใต้หมวกใบนี้ คนสวมใส่มีผมมากผมน้อย ผมสีอะไร จะทำหล่อกับหัวตัวเองอย่างไรต่อไป ต้องเรียนรู้การถอดบทเรียนกันต่อไปเรื่อยๆครับ มันเป็นทักษะที่ต้องฝึกฝนกันมากทีเดียว ไม่ใช่เป็นกันได้ง่าย

• ได้รับความรู้จากอาจารย์อย่างนี้ คงจะทำให้ผมและทีมงานได้ใคร่ครวญกันจงหนักทีเดียว อย่าใช้คำว่าถอดบทเรียนกันพร่ำเพรื่อ

• ขอบคุณครับท่านอาจารย์

อาจารย์คะ

เรดxxx เลยเหรอคะ....อิอิ

ชอบความเห็นของอาจารย์ค่ะ ว่าต้องวางอัตตาตัวเองลงก่อน ....

ต้องเอาความปรารถนาดีและความอยากพัฒนาเป็นตัวตั้งถึงจะถอดบทเรียนและแชร์ความรู้กันได้ดี.....เคยทำแบบทะลุกทะลุ่ยใน ข้อคิดเห็นบางประการจากงาน KM เชียงใหม่ พบว่าส่วนที่ยากคืออัตตาของตัวเองนั่นแหล่ะค่ะ  ..แต่พอทำแล้วกลับพบว่าได้เรียนรู้มากกว่าตอนแรกที่คิดซะอีก...แต่ในชีวิตราชการ ยังไม่เคยเจอลักษณะการแลกเปลี่ยนเลยค่ะ ...และยังไม่เคยเห็นการถอดบทเรียนแบบเรด xxx ค่ะ...

ครับ

เรท XXX ยังน้อยไปนะครับ

ถ้าผมทำ ผมจะมาในมาดใหม่ เจริญปุระ เลยครับ

แบบว่า

"เอาหัวใจออกมา เอาออกมาพิสูจน์ เพราะแค่เพียงคำพูดไม่พอ"

แบบที่ครูบาว่า

ประเมินแบบรู้ร้อนรู้หนาวกับสิ่งที่เกิดขึ้น นะครับ

ขอบคุณครับที่มาเยี่ยม

สวัสดีครับ ดร.แสวง ที่เคารพ

• ผมชอบบันทึกนี้มากครับ อาจารย์เปรียบเทียบได้ดีจริงๆ
• บางครั้ง คนถอดบทเรียน ก็เอาสัญญาเก่าๆจากประสบการณ์เดิมๆมาปะปน เลยทำให้คนฟังไขว้เขว แล้วลากลู่ถูกังออกนอกประเด็น เข้ารกเข้าพงตามอัตตาของคนถอดบทเรียนก็มีครับ---ถ้าไปเจอกับผู้เรียนที่ชอบแต่บันทึกลงสมอง โดยไม่ค่อยคิด ...ก็จบเห่
• ---
• รักษาสุขภาพด้วยนะครับอาจารย์

ขอบคุณครับ

ผมชอบชัดๆครับ

ผมชอบอยู่กับความเข้าใจ ไม่งั้นก็โยนความไม่เข้าใจทิ้งไปเลยครับ

นี่คือนิสัยส่วนตัวครับ แก้ยากจริงๆครับ

อาจารย์คะ ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมในบันทึกข้อคิดเห็นบางประการจากงาน KM เชียงใหม่ค่ะ

เลยได้ความคิดที่อยากรู้ต่อ...เขียนไว้อย่างนี้

ชอบที่อาจารย์บอกว่าต้องรู้ร้อนรู้หนาวนั้นค่ะ....เวลาคุยกันเอาความรู้ที่ได้กับสิ่งที่ทำมาคุยกันต่อมันต้องรู้สึกไปกับสิ่งที่ทำนั่นแหล่ะ ไม่งั้นมันก็แก้ปัญหากันปัญหาของคราวต่อไปไม่ได้สักที